Η Ισημερία γιορτάζεται ανά τον κόσμο σηματοδοτώντας την άφιξη του φθινοπώρου στο Βόρειο Ημισφαίριο και τη Άνοιξη στο Νότιο Ημισφαίριο; Όμως τι ακριβώς είναι μία Ισημερία;
Το όνομα Equinox που μεταφράζεται ως Ισημερία (ίση ημέρα), σημαίνει “ίση νύχτα” στα Λατινικά. Θεωρητικά είναι η ημέρα του χρόνου στην οποία όλα τα σημεία στην επιφάνεια της Γης βιώνουν τα ίδια χρονικά διαστήματα φωτός και σκότους, από 12 ώρες το κάθε ένα. Η Εαρινή Ισημερία στο Βόρειο Ημισφαίριο ( που σημαίνει την φθινοπωρινή ισημερία στο Νότιο) πέφτει πάντα στις 22,23 ή 24 Σεπτεμβρίου.
Στην αστρονομία ισημερία καλείται η αστρική ημέρα κατά την οποία το κέντρο του ηλιακού δίσκου βρίσκεται ίσο χρονικό διάστημα πάνω και κάτω από τον ορίζοντα, διαγράφει δηλαδή ίσα τόξα (ημερήσιο και νυκτερινό), και κατά τη διάρκεια της οποίας οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν με γωνία 90 μοιρών (κάθετα) στον ισημερινό, παρουσιάζοντας έτσι μηδενική απόκλιση. Το φαινόμενο οφείλεται στην περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο και στην κλίση του άξονα περιστροφής της. Καθώς η γη περιφέρεται γύρω από τον ήλιο και επειδή ο άξονας περιστροφής της δεν είναι κάθετος στο επίπεδο περιφοράς η διάρκεια της ημέρας αλλάζει. Δύο φορές το χρόνο η γη βρίσκεται σε τέτοια θέση που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν εντελώς κάθετα στον ισημερινό.
Η ανατολή του ήλιου και η δύση υπολογίζονται στα διάφορα ημερολόγια σύμφωνα με τη χρονική στιγμή που θα εμφανιστεί η πρώτη ακτίνα του ήλιου και τη χρονική στιγμή που θα εξαφανιστεί και η τελευταία ακτίνα. Αυτό σημαίνει πρακτικά, σε συνδυασμό με το μέγεθος του ηλιακού δίσκου και το γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται κάποιος, ότι η πραγματική ίση μέρα και ίση νύχτα δεν εμφανίζεται τις ημερομηνίες που ορίζουμε ως ισημερίες.
Σε πολλές γλώσσες ο αντίστοιχος όρος λεκτικά δεν αναφέρεται στην έννοια της ίσης ημέρας αλλά της ίσης νύχτας κυρίως λόγω της λατινικής προέλευσης του (λατινικά aequinoctium). Οι ισημερίες συμβαίνουν μεταξύ των ηλιοστασίων, του χειμερινού ηλιοστασίου και θερινού ηλιοστασίου. Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς.
Στην Θεωρία τα πάντα στη Γη θα έπρεπε να υποβληθούν σε μισή ημέρα φωτός και μισή ημέρα σκότους όταν βρισκόμαστε σε μία Ισημερία. Όμως αυτό δεν είναι πάντα σωστό αφού παρεμβαίνει η ατμόσφαιρα, κάτι που σημαίνει πως όταν ο ήλιος είναι κοντά στον Ορίζοντα, φαίνεται λιγάκι ψηλότερα, εξαιτίας της αντανάκλασης του φωτός μέσα στην ατμόσφαιρα. Έτσι το φως υπερβαίνει για λίγο τις δώδεκα ώρες..
