Η Πεποίθηση πως οι Δαίμονες υπάρχουν και μπορούν να εισχωρήσουν μέσα στους ανθρώπους καταλαμβάνοντας την ψυχή τους είναι μία πεποίθηση που έχει φυσικά ενδυναμωθεί από την Φανταστική Λογοτεχνία και τις διάφορες θρησκευτικές πεποιθήσεις ανά τον κόσμο.
Ο Δαιμονισμός υπάρχει ως έννοια στις περισσότερες θρησκείες που αναφέρουν πως οι άνθρωποι μπορούν να δαιμονιστούν από Πνεύματα και Δαίμονες και κάπου εκεί χρησιμοποιείται ο Εξορκισμός, μία διαδικασία που επιχειρεί να «εξάγει» το Δαιμονικό πνεύμα από το σώμα του ανθρώπου, λυτρώνοντάς τον ίσως και από τον θάνατο.
Ο Δαιμονισμός ως Έννοια στον Πολιτισμό
Η Έννοια της Δαιμονικής κατάληψης (Δαιμονισμός) από νεκρές ψυχές ή και Δαιμονικές οντότητες που κυριεύουν τα σώματα των ανθρώπων βασίζεται στην Καμπαλιστική ιδέα του Gilgul (Μετενσάρκωση) και αναφέρεται στην εισβολή της Καμπαλιστικής Ψυχής στο σώμα ενός αρχαίου σοφού που αποζητά το πνευματικό του ταξίδι. Υπάρχουν κάποιοι λόγιοι που έχουν υποστηρίξει που οι ιστορίες που αφορούν τον Δαιμονισμό, υπάρχουν μόνο για να επιβεβαιώσουν την θεωρία και να αναδείξουν τις μαγικές δυνάμεις του Καμπαλιστή που καλείται να αναλάβει τον Εξορκισμό.
Ο Δαιμονισμός βέβαια είναι και μία Ιουδαιο-Χριστιανική έννοια, ενώ αρκετές είναι οι θρησκείες που αποδέχονται αυτή την Δαιμονοληψία από θετικές αλλά και αρνητικές οντότητες για σύντομο χρονικό διάστημα εξυπηρετώντας ή μπλοκάροντας την πνευματική αναζήτηση του ατόμου. Ο Πνευματισμός διδάσκει πως ο θάνατος είναι μία ψευδαίσθηση και πως όντως τα πνεύματα μπορούν να «καταλάβουν» ένα άνθρωπο. Οι νέες θεωρίες βέβαια έχουν εισάγει και τον όρο του Channeling, σύμφωνα με τον οποίο τα πνεύματα των νεκρών καταλαμβάνουν το διάμεσο για να πραγματοποιήσουν ένα είδος επικοινωνίας με τον κόσμο των ζωντανών.
Το Cinema φυσικά εκμεταλλεύτηκε το έντονο ενδιαφέρον του κοινού, για τον Εξορκισμό και τον Δαιμονισμό δημιουργώντας ταινίες που βασίστηκαν σε «αληθινές ιστορίες». Υπάρχουν αρκετές ταινίες σχετικές με το ζήτημα, όπως το «Ο Τελευταίος Εξορκισμός», ο «Εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ», «Η Τελετή» αλλά και άλλες παρόμοιες ταινίες που ποικίλουν σε ποιότητα, αυθεντικότητα και παροχή φόβου. Η Μεγαλύτερη επιρροή στο κοινό βέβαια προήλθε από τον περίφημο και κλασσικό «Εξορκιστή» προκαλώντας σχεδόν φρενίτιδα, αφού μερικές εβδομάδες μετά την πρεμιέρα της ταινίας ένα καθολικό κέντρο της Βοστώνης λάμβανε καθημερινά εκατοντάδες αιτήσεις εξορκισμού σε καθημερινή βάση. Το σενάριο γράφτηκε από τον William Peter Blatty και πάρθηκε από το ομώνυμο Best Seller μυθιστόρημα του 1971. Ο Blatty ανέφερε πως εμπνεύστηκε την ιστορία από ένα άρθρο της Washington Post που είχε διαβάσει σχετικά με ένα παιδί του Μέριλαντ που είχε περάσει την διαδικασία του εξορκισμού, και πίστευε πως ήταν μία πραγματική περίπτωση Δαιμονισμού, αν και η έρευνα που πραγματοποιήθηκε αργότερα αποκάλυψε πως η περίπτωση αυτή ήταν αρκετά μακρυά από την αλήθεια.
Ο Michael Cuneo στο βιβλίο του “American Exorcism: Expelling Demons in the Land of Plenty,” βασίζει την πίστη του σύγχρονου ανθρώπου στον Δαιμονισμό στην ταινία αυτή. Όσο αφορά την ιστορική καταβολή του Εξορκιστή, ο Cuneo περιγράφει την δουλειά του Blatty ως μία φανταστική ιστορία που στηρίζεται στην ασταθή βάση ενός ημερολογίου του διάσημου πιά παππά που πρωταγωνίστησε. Υπήρχε όντως ένα αγοράκι που πέρασε την διαδικασία του εξορκισμού, όμως οι λεπτομέρειες και οι υπερβολές που παρουσιάζονται στην ταινία είναι εντελώς κατασκευασμένες από την φαντασία του Σεναριογράφου.
Εξορκισμός: Οι πραγματικές υποθέσεις
Ενώ αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν πως ο Δαιμονισμός και ο Εξορκισμός αφορούν τις σκοτεινές εποχές του παρελθόντος, η αλήθεια είναι πως στην σύγχρονη εποχή συνεχίζουν αδιάκοπα οι τελετές εξαγνισμού και εξορκισμού των δαιμονισμένων ανθρώπων, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ψυχικά και διανοητικά διαταραγμένοι. Κανείς δεν γνωρίζει φυσικά αν οι τελετές αυτές αφορούν πραγματικές περιπτώσεις δαιμονισμού ανεξάρτητα από την διανοητική διαταραχή των ανθρώπων αυτών, αφού ο Δαιμονισμός ως έννοια και ο Εξορκισμός ισχυροποιείται και πραγματοποιείται από ανθρώπους με πολύ ισχυρό αίσθημα πίστης. Σε αυτό το σημείο φαίνεται πως ίσως παίζει ρόλο η ψυχολογία, αφού αν κάποιος πιστέψει με όλη του την δύναμη πως είναι δαιμονισμένος, και πως ο Εξορκισμός θα τον θεραπεύσει, τότε ίσως μέσα από την επιβεβαιωμένα πανίσχυρη δύναμη του Νου, το άτομο να δημιουργήσει μέσα από τις σκεπτομορφές αυτή την κατάσταση στον ίδιο του τον εαυτό, αποζητώντας την λύτρωση από την «Δαιμονική» Οντότητα.
Η Λέξη Εξορκισμός πηγάζει από την ελληνική λέξη «Εξουσία». Όπως αναφέρει ο James R. Lewis στο βιβλίο του “Satanism Today: An Encyclopedia of Religion, Folklore, and Popular Culture,” το να εξορκίζεις σημαίνει να «ορκίζεις» το πνεύμα που δαιμονίζει το άτομο, επικαλούμενος μία ανώτερη οντότητα που θα αντιμετωπίσει την δαιμονική οντότητα- αντί να το εξοστρακήσει μακρυά από το σώμα. Κάτι τέτοιο γίνεται ξεκάθαρο όταν ο Δαίμονας διατάσσεται να αφήσει το σώμα όχι από τον Ιερέα που τελεί τον Εξορκισμό, αλλά μέσα από την επίκληση των Θεικών δυνάμεων.
To Βατικανό δημοσίευσε για πρώτη φορά κανόνες πάνω στον Εξορκισμό το 1614 και τους αναθεώρησε το 1999. Σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία, τα σημάδια που αναδεικνύουν περιπτώσεις Δαιμονισμού συμπεριλαμβάνουν υπερφυσικές δυνάμεις, αποστροφή στον αγιασμό και την δυνατότητα ομιλίας σε ακατάληπτες γλώσσες. Άλλα πιθανά σημάδια Δαιμονισμού συμπεριλαμβάνουν τις βωμολοχίες και τον ασταμάτητο αυνανισμό του Δαιμονισμένου.
Πέρα από τους λίγους εξουσιοδοτημένους από το Βατικανό υπάρχουν εκατοντάδες αυτόνομους Εξορκιστές ανά τον κόσμο. Ο Michael Cuneo, αφού παραβρέθηκε σε πάνω από 50 εξορκισμούς, αναφέρει πως δεν παρατήρησε ούτε σε ένα από αυτούς οτιδήποτε παραφυσικό ή ανεξήγητο. Ούτε αιώρηση, ούτε δαιμονικά σημάδια που εμφανίζονται στο σώμα του ασθενούς ξαφνικά. Αυτό που παρατήρησε όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ήταν αρκετοί διαταραγμένοι νοητικά άνθρωποι, και στις δύο πλευρές του τελετουργικού.
Και ενώ μία ταινία παρέχει διασκέδαση μέσα από την πεποίθηση πως ο Δαιμονισμός και ο Εξορκισμός είναι πραγματικός, η αληθινή διαδικασία μπορεί να έχει και θανάσιμες επιπτώσεις. Το 2003 ένα αυτιστικό 8χρονο παιδάκι σκοτώθηκε κατά την διάρκεια ενός εξορκισμού από μέλη της Εκκλησίας που κατηγόρησαν τον Δαίμονα για την δυσλειτουργία του παιδιού. Το 2005 μία νεαρή μοναχή στην Ρουμανία πέθανε στα χέρια ενός ιερέα κατά την διάρκεια του Εξορκισμού και αφού είχε δεθεί στον σταυρό, αφημένη για ημέρες δίχως νερό και φαγητό σε μία προσπάθεια «εξαγωγής» του Δαίμονα. Και τα χριστούγεννα του 2010 στην Αγγλία, ένα 14χρονο αγόρι με όνομα Kristy Bamu ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τους συγγενείς του που προσπάθησαν να εξορκίσουν την δαιμονική οντότητα που θεωρούσαν πως βρίσκεται μέσα του.
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο γεγονός πως η ανθρώπινη πεποίθηση για τον Δαιμονισμό μπορεί, πάνω στην μανία του να επιβεβαιώσε την πραγματική φύση των δαιμόνων, να φτάσει με τις πράξεις της στα άκρα προκειμένου να μην εκλογικεύσει τα σημάδια. Όταν ερευνώνται τέτοιου είδους υποθέσεις, έστω και άν υπάρχει πραγματικά η πιθανότητα εισβολής κάποιου δαίμονα σε ένα άνθρωπο, πρέπει να εστιάζονται με κύριο γνώμονα την λογική και όχι την έπαρση προς τη σκοτεινή φύση του Υπερβατισμού, που μπορεί να φανατίσει μέσα από τις διδαχές της θρησκείας και να επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα. Γιατί μερικές φορές οι Δαίμονες όντως φωλιάζουν μέσα μας, αλλά δημιουργόυνται μέσα από τις σκοτεινές διεργασίες του ανθρώπινου νου μας. Και μέσα από δογματικές αντιλήψεις,αυτοί οι Εσωτερικοί δαίμονες μπορούν να γίνουν άκρως επικίνδυνοι!
