Η σκια του “αλλοκοσμου” Φοβου: Απέμειναν μερικά βήματα για να στρίψεις στην επόμενη γωνία του δρόμου. Το βάδισμα είναι τώρα πιά γρηγορότερο, λες και κάποιος μαγνήτης που μεγαλώνει την έντασή του σε συνδέει με τον προορισμό σου και καθορίζει την ταχύτητα που θα προχωρήσεις.
Η σκια του “αλλοκοσμου” Φοβου: Μία αόρατη Σκανδάλη
Ένας αόρατος μίτος που βρίσκεται σφιχτά δεμένος στην μέση σου και αντί να ξεδιπλώνεται αποκαλύπτοντας την διαδρομή προς την έξοδο από αυτό τον συνειδησιακό λαβύρινθο, μαζεύει τα χιλιόμετρα της πανίσχυρης κλωστής του και σε οδηγεί βίαια προς τα έγκατα της δαιδαλώδους κατασκευής του.
Στο βάθος του δρόμου βρίσκεται ο προσωπικός χώρος ασφαλείας σου, ένας φάρος νηνεμίας που υψώνεται πάνω από τα σκοτεινά ταραχώδη παρακλάδια της υπαρξιακής σου αβεβαιότητας. Τώρα πια μία βόλτα στους δρόμους δεν είναι η ίδια που ήταν κάποτε. Η ίδια η ατομική ψυχολογία δεν είναι η ίδια, και οι άλλοτε χαμογελαστές φωνές που αντηχούσαν εδώ και εκεί στις γειτονιές της πόλης σωπαίνουν κατακλύζοντας με την σιωπή αυτή τον περιβάλλοντα χώρο με μία απόκοσμη αίσθηση φόβου. Μια στιγμιαία διαδικασία που λες και ενεργοποιείται από μία αόρατη σκανδάλη που αγγίζεται από κάποιο υπερβατικό χέρι απελευθερώνοντας τον τρόμο σε κάθε ίνα του εαυτού σου. Το βάδισμα σε λίγο θα γίνει ελαφρύ τρέξιμο ώσπου ο δρόμος να χαθεί πίσω την στιγμή που φτάνεις στον προσωπικό σου χώρο κλείνοντας την πόρτα πίσω σου. Όλα τώρα είναι πιο ήσυχα και το αίσθημα του αλλόκοσμου τρόμου παρέμεινε έξω στα ημισκότεινα σοκάκια. Η μήπως όχι..;
Πνευματικός Εγκλεισμός
Ένας από τους ιδανικότερους τρόπους για να εξουθενώσεις πνευματικά έναν άνθρωπο, είναι να τον κάνεις να ζει υπό το Καθεστώς του Φόβου. Αν πάλι τον κάνεις να ζει υπό αυτό το καθεστώς δίχως να το γνωρίζει, τότε ο σκοπός έχει επιτευχθεί με απόλυτη επιτυχία. Είναι το υπέρτατο εργαλείο για την μαζική εξημέρωση και μετατροπή του Συλλογικού Ασυνείδητου σε ένα ακίνδυνο εργαλείο φοβικής σκέψης και ανακατανομής στείρας καθημερινής δραστηριότητας.
Έπειτα από καιρούς πλήρους Σκοταδισμού όμως επέρχεται ο διαφωτισμός των ιδεών, της απελευθέρωσης της Σκέψης και της πνευματικής διαύγειας. Και αφού ως Ανθρώπινος πολιτισμός έχουμε εισέλθει κατά το παρελθόν σε τέτοιες διαφωτιστικές εποχές, τι είναι αυτό που μένει να αποκαλυφθεί στην αυγή αυτού του Υπαρξιακού Σκοταδισμού; Πολλοί υποστηρίζουν πως η επερχόμενη συνειδησιακή έκρηξη θα είναι τέτοια που όμοιά της δεν θα έχουμε συναντήσει ξανά ως ανθρώπινο είδος. Ώσπου να φτάσουμε σε αυτό το σημείο όμως θα πρέπει να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που έχουν στοχευμένα τοποθετηθεί για να ανακατευθύνουν τον ατομικό μα και τον Συλλογικό Νου στην πνευματική απραξία.
Ο φόβος λοιπόν έχει εισχωρήσει στο μυαλό μας, και όχι μονάχα σε ένα επίπεδο. Πρόκειται για μία πολυδιαστατική και πολυεπίπεδη επίθεση αρνητικών ροών ενέργειας που προκαλεί την ακινητοποίηση της πνευματικής υφής που ενυπάρχει στην ίδια την ανθρώπινη φύση. Μία πιο προσεκτική ματιά στο περιβάλλον που βρίσκεται τριγύρω μας είναι ικανό να πείσει και τον πιό δύσπιστο αναγνώστη, τον σκεπτικιστή άνθρωπο που περιτριγυρισμένος από παγιωμένες απόψεις ( το ζήτημα του αδιάσπαστου μίας παγιωμένης προσωπικότητας είναι ένα άλλο «σκοτεινό» ζήτημα που θα επιχειρήσω να αναλύσω περαιτέρω σε επόμενο άρθρο μου) και αρνείται να δεχθεί οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσιολογικής φύσης. Όμως είναι γεγονός πως οι πόλεις στις οποίες ζούμε σχεδόν μας επιβάλλουν να κλεινόμαστε μέσα στα σπίτια μας.
Έτσι αποκτούμε μία ψευδή αίσθηση πνευματικής ασφάλειας,και αυτό διότι ο φόβος μέσα στις οικίες που έχουμε δημιουργήσει για να αισθανόμαστε το αίσθημα της θαλπωρής έχει εγκατασταθεί για τα καλά και μας συνοδεύει στις καθημερινές μας δραστηριότητες. Μέσα στις στιγμές γέλιου μας πάντα υπάρχει μία τηλεόραση πίσω μας που αναμεταδίδει τρομολαγνικές εικόνες που καρφώνονται στον ασυνείδητο νού μας σαν ενοχλητικά ξένα σώματα που τρυπούν κάθε δημιουργική σύναψη. Έχουμε αποκοπεί από το φυσικό περιβάλλον και απορροφηθήκαμε από την τεχνητή κατασκευη που ονομάζουμε πόλη. Και προσπαθούμε να προστατευτούμε από την απόκοσμη φύση του τεχνητού αυτού περιβάλλοντος ζώντας μέσα σε τέσσερις τοίχους. Δίχως να γνωρίζουμε τον διπλανό μας, χωρίς να μοιραζόμαστε την (θετική) μας σκέψη, χωρίς να προοδεύουμε.
Σύμβολα – Γεννήτριες Φόβου
Πως αντιμετωπίζεται μία τέτοια εδραιωμένη πραγματικότητα όμως; Είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε την πηγή της παραγωγής φόβου έτσι ώστε να προστατεύσουμε την πνευματική μας φύση από τέτοιου είδους ενεργειακές ροές;
Το αστικό τοπίο είναι ο αντικατοπτρισμός του Συλλογικού Ενεργειακού αποτυπώματος. Πρόκειται για μία αντανάκλαση της ενεργειακής αύρας ολόκληρου του πληθυσμού που κατοικεί μέσα στην πόλη και άρα μπορεί να μας αποκαλύψει το πρόσημο (Θετικό ή Αρνητικό) της πραγματικότητας που έχει εδραιωθεί μέσα της. Ένα αστικό τοπίο που έχει πάψει ουσιαστικά να ζει και να δημιουργεί εκπέμπει τα αρνητικά του κύματα σε κάθε σπιθαμή της κατασκευής του και εκρίννει τις βλαβερές τρομολαγνικές οσμές του μετατρέποντας τον συλλογικό ζωντανό οργανισμό της σε μία σκιερή μάζα εγκλωβισμένη στην φυλακή του φόβου.
Η πόλη λειτουργεί σαν Μεγαλιθικό Τάλισμαν που μεθοδευμένα κινεί τα επι μέρους γρανάζια της για να διοχετεύσει το πνευματικό σκότος, ή αντίστροφα την πνευματική ευεξία και την απελευθέρωση της ένωσης της ατομικής Συνειδητότητας με το Υπερβατικό Συλλογικό Ασυνείδητο. Η κάθε γειτονιά εμπεριέχει μέσα της τα σημάδια της ενεργειακής δραστηριότητας της πόλης. Κάθε ημισκότεινο πάρκο, κάθε παλιό σπίτι, η διακόσμηση κάθε δρόμου ή η έλλειψή της, αυτά και πολλά ακόμη μπορούν να υποδείξουν στον άνθρωπο την φύση του αστικού τοπίου μέσα στο οποίο κατοικεί.
Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του σπιτιού μου, παρατηρώντας την δική μου μικρή γωνία σε αυτή την γειτονιά που καιρό τώρα έχει βυθιστεί στο σκοτάδι. Ένας λαμπτήρας της ΔΕΗ είναι η μοναδική πηγή φωτισμού εδώ, και το μικρό τείχος που χωρίζει τον απέναντι δρόμο με το παλιό σπίτι που βρίσκεται πίσω του μου δίνει το μήνυμα: η γραμμένη με μπλε σπρέι από το χέρι κάποιου πιτσιρικά γκραφιτά φράση «Have No Fear» με προτρέπει να παραβλέψω την απόκοσμη αίσθηση του πυκνού σκοταδιού που απλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας. Ανοίγω το παράθυρο και ο δυνατός ήχος της τηλεόρασης κάποιου γείτονα μου επισημαίνει τον κίνδυνο: «Η Θνησιμότητα στον Ελλαδικό Χώρο χτυπάει κόκκινο στην επόμενη δεκαετία..» Ολόκληρη η γειτονιά δονεί τις ενεργειακές της ροές με την υποσυνείδητη διαρροή του επικείμενου υπαρξιακού χαμού.
Χωρίς να επεξεργαστώ ούτε στιγμή την σκέψη μου αποφασίζω να βγω έξω για να αφουγκραστώ την παράδοξη ατμόσφαιρα τούτης της νύχτας.. Αρκετά βήματα παρακάτω, ακριβώς μπροστά από ένα δημοτικό σχολείο που γαλουχεί τις συνειδήσεις των επόμενων γενεών σηκώνω από το πεζοδρόμιο ένα απόκομμα εφημερίδας. Στο περιεχόμενό της αναγράφεται ο τίτλος « Εφιάλτες προκαλεί το Νέο Ασφαλιστικό..» Παραβλέποντας την προφανή πολιτική είδηση αναμοχλεύω το υποσυνείδητο μήνυμα μίας τέτοιας φράσης: Η έλλειψη (πνευματικής) ασφάλειας προκαλεί εφιάλτες, και αν κρίνω από το τοπίο που απλώνεται μπροστά μου σχεδόν ερειπωμένο παρά το πλήθος των κατοίκων , τότε μάλλον ολόκληρη η γειτονιά θα βυθιστεί στους Ονειρικούς εφιάλτες της.. Επιστρέφω στο σπιτι και την εικονική θαλπωρή του, και το ρεπορτάζ εμφανίζεται πρώτο στην στήλη ενημέρωσης του προσωπικού υπολογιστή μου..Η προειδοποίηση για την επικείμενη απώλεια των κατοικιών (και άρα ο φόβος για την βίαιη επιστροφή του ανθρώπου σε ένα τρομερό αστικό περιβάλλον) συνοδεύεται από μία εικόνα που τραβάει αμέσως την προσοχή μου.. Ένα γιγάντιο μάτι που μέσα του περιέχει την εικόνα ενός σκοτεινού αστικού τοπίου, και η Σελήνη να ανυψώνεται σε έναν γκρίζο ουρανο.
Γύρω από το μάτι η φύση που δίνει την θέση της στην τεχνητή κατασκευή. Το πραγματικό υποσυνείδητο μήνυμα που καρφώνεται στον ανθρώπινο νου και δημιουργεί έναν φόβο βαθύτερο από οποιαδήποτε αίσθηση απώλειας των υλικών αγαθών. Ο Φόβος για την απώλεια του Φυσικού και πνευματικού εαυτού.Τα σημάδια βρίσκονται εκεί.. Είτε μέσα στις πόλεις που ζούμε, είτε στο προσωπικό μας οικιακό περιβάλλον. Το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να μεταστρέψουμε την οπτική μας θέαση και να τα ανακαλύψουμε μέσα από τις στοίβες των πληροφοριών που λειτουργούν ως προσπέτασμα καπνού. Έτσι θα διαπιστώσουμε τα σύμβολα που βρίσκονται παντού γύρω μας και λειτουργούν ως γεννήτριες φόβου.. Έτσι θα εμποδίζουμε τους εφιάλτες που έρχονται να μας επισκεφθούν όταν ο Εσώτερος εαυτός βρίσκεται γυμνός και με την αληθινή του φύση. Κατά την διάρκεια του ύπνου, στο πιό βαθύ σκοτάδι!
