Οι αιώνιοι λαογραφικοί και υπερφυσικοί εχθροί των Βρικολάκων. Μύθοι και θρύλοι για την ανθρώπινη μεταμόρφωση σε ζώα και ειδικά σε λύκο, το πιο τρομακτικό πλάσμα, έχουν καθιερωθεί χιλιάδες χρόνια πριν. Οι Λυκάνθρωποι, είναι τα παλαιότερα πλάσματα που καταγράφηκαν στην Ιστορία και έκαναν ξανά την γραπτή τους εμφάνιση τον 11ο αιώνα, με τη λέξη “werwulfas” η οποία εμφανίστηκε στα “Εκκλησιαστικά Διατάγματα” του Βασιλιά Κνούτου (Βίκινγκ Δανός βασιλιάς της Αγγλίας της Δανίας, της Νορβηγίας και εν μέρει της Σουηδίας). Με τον όρο αυτό, αναφέρονταν συχνά και στους εγκληματίες. Τι είναι όμως αυτό το μυστηριώδες πλάσμα, και κυριαρχεί στις σύγχρονες σκέψεις του κινηματογράφου και της τηλεόρασης;
Λυκάνθρωπος είναι ο άνθρωπος εκείνος που μπορεί να πάρει την μορφή λύκου και το αντίστροφο. Κατά την ζωική μορφή του, κάνει βάναυσες επιθέσεις, σκοτώνει και καταβροχθίζει ζώα ή και ανθρώπους. Η ύπαρξη τους ωστόσο υπάρχει από την αρχαιότητα ακόμα. Οι πρώτοι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τους Λύκους. Μάλιστα, οι “Berserkir” και “Eigi Einhamir” (Όχι από Ένα Δέρμα) είναι δυο μόνο από τις λατρείες που αποδεικνύουν τους δεσμούς αυτούς. Δεν είναι και κρυφό ότι οι πρώτοι άνθρωποι εξασκούσαν και τον Κανιβαλισμό. Στην συνέχεια, οι Θεοί και οι Θεές απόκτησαν ζωικά στοιχεία, και ιδιαίτερα στην αρχαία Αίγυπτο, είχαν ανθρώπινο σώμα και ζωικό κεφάλι.
Ο Λύκος είναι περίφημο πλάσμα στις Ελληνικές ιστορίες, τις Νορβηγικές, τις Σκανδιναβικές, τις Ισλανδικές και τις Τευτονικές Λαογραφίες. Σε ορισμένες, αναφέρεται πως ο Λυκάνθρωπος δημιουργείται αν κάποιος γεννηθεί με την Κατάρα του Λύκου, η οποία τον εμποδίζει από το να συγκρατηθεί της μεταμόρφωσης, η οποία γίνεται σε Πανσέληνο. Σε άλλες, μια Μάγισσα ή Μάγος μπορεί να επιτύχει την μεταμόρφωση και να αποκτήσει τις δυνάμεις του λύκου, μέσα από μαγικές τελετές και με την βοήθεια Δαίμονα. Παραδόσεις και φόβοι σχετικά με τους Λύκους, είναι ιδιαίτερα ισχυρές στις περιοχές της Βαλτικής, τη Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία και σε κάποια μέρη της Ισπανίας. Η επιδημία της πανούκλας που θανάτωσε πολύ κόσμο, βοήθησε στο να ευδοκιμήσουν οι Λύκοι. Αφού χάθηκε ο φυσικός τους εχθρός, οι κυνηγοί, στράφηκαν προς τα οικόσιτα ζώα, κατοικία και ανθρώπους (αν και σπάνια σε ανθρώπους). Στην Γαλλία ειδικά, έχουν να θυμούνται το “Κτήνος του Γκεβοντάν”, ενώ στην Αγγλία, μετά την εξόντωση των Λύκων τον 16ο αιώνα, δεν τους απασχόλησε ιδιαίτερα το θέμα. Αναφορές περί θέασης Λυκανθρώπου, υπάρχουν και στις μέρες μας και ανακατεύονται με άλλα πλάσματα της νύχτας όπως το Τσούπακαμπρα και τους Σκυλάνθρωπους.
Κάτι που διχάζει τους ερευνητές αλλά και τις Μαγικές Κοινότητες ανά τον κόσμο, είναι το αν είναι πλάσματα που κατοικούν στον Υλικό Κόσμο ή ανήκουν σε κάποιο Παράλληλο Κόσμο και η εμφάνιση τους στον Υλικό κόσμο είναι περιοδική και περιορισμένη. Ορισμένες αναφορές, εμφανίζουν τους Λυκανθρώπους ως πνεύματα, και μια τέτοια κατέγραψε ο Έλιοτ Οντόνελ. Όπως του εκμυστηρεύτηκε η Ζαν Ντενίς, μια νεαρή κοπέλα που έμενε στο Μέριονεθσάϊρ της Ουαλίας, συνήθιζε να πηγαίνει στις γραμμές του τραίνου για να ζωγραφίζει. Ένα σούρουπο, και ενώ μάζευε τα πράγματα της, παρατήρησε μια παράξενη και ασαφή μορφή να κάθεται στις γραμμές πιο πέρα. Φαίνεται να την κοιτούσε. Την ίδια στιγμή η κοπέλα διαπίστωσε πως ήταν μόνη της στο σταθμό, εκτός από αυτή και την φιγούρα που έμοιαζε με άντρα. Τον ρώτησε για την ώρα, αλλά καμία απάντηση δεν έλαβε. Γρήγορα μάζεψε τα πράματα της και έφυγε. Όμως στη διαδρομή ένιωσε πως την ακολουθούσε κάποιος, και όταν γύρισε είδε την αντρική φιγούρα. Έχοντας δρόμο μπροστά της, και φοβισμένη με την μορφή η οποία ήταν μισή ανθρώπινη και μισή λύκος, αποφάσισε να το αντιμετωπίσει. Όταν έστρεψε το φακό της στο πρόσωπο της φιγούρας, έβαλε τα χέρια σαν πατούσες στο πρόσωπο και εξαφανίστηκε όπως τα φαντάσματα.
Πιο πρόσφατα, ο Βρετανός παραψυχολόγος Ρόμπιν Φέρμαν, ανάφερε μια συνάντηση που είχε με ένα Πνευματικό Λυκάνθρωπο στο σπίτι του στο Γκρίμσμπι της Αγγλίας. Ένα βράδυ, η κόρη του παραπονέθηκε πως μια παράξενη φιγούρα την παρακολουθεί από το την πόρτα του υπνοδωματίου της. Όταν άλλαξαν δωμάτια, ο Φέρμαν ένιωσε πως δεν ήταν μόνος του και μια φιγούρα ενός ψηλού άνδρα με κεφάλι λύκου τον κοιτούσε από την πόρτα. Η φιγούρα εξαϋλώθηκε και χάθηκε. Δεν ένιωσε καμία εχθρότητα ή κακία από την φιγούρα, καθώς φαινόταν να τον παρακολουθεί από περιέργεια. Υπάρχουν αναφορές για Πνευματικούς Λυκανθρώπους οι οποίοι με θυμό αναζητούν τα χαμένα τους κόκκαλα. Μάλιστα μια περίπτωση ήταν αυτή ενός δαιμονικού Πνευματικού Λυκανθρώπου ο οποίος εκδηλώθηκε σε συνδυασμό με την ανακάλυψη των “Χέξχαμ Κεφαλών” (Ζεύγος πέτρινων κεφαλών 6 εκ. σε ύψος) στο Χέξχαμ της Αγγλίας το 1971.
Οι Λυκάνθρωποι δεν θα μπορούσαν να μην έχουν άμεση σύνδεση και με την Μαγεία. Τον 15ο και 16 αιώνα, η Ιερά Εξέταση ήταν στο αποκορύφωμα της. Όπως συνέβαινε και με τις Μάγισσες, οι Λυκάνθρωποι φέρονταν υπηρέτες του διαβόλου, και δίκες λάμβαναν χώρα όπου Μάγισσες Λυκάνθρωποι ήταν κατηγορούμενοι. Αυτό που χαρακτήριζε τις υποθέσεις μεταξύ τους ήταν ο φόνος και ο κανιβαλισμός. Στο χαμό της Ευρώπης, οι άνθρωποι κατηγορούνταν για Αλλομορφία (μαγική ή υπερφυσική ικανότητα να αλλάζει κάποιος μορφή, είτε ανθρώπινη είτε ζωική, με τη θέληση του ή όχι) και άλλες πράξεις Μαγείας, με αποτέλεσμα να θανατώνονται στη πυρά. Στα Πυρηναία μόνο 200 άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, θανατώθηκαν ως Λυκάνθρωποι.
Ορισμένες από τις συλλήψεις ήταν λόγω κάποιων χωρικών που ήθελαν να κατηγορήσουν κάποιον για τα νεκρά οικόσιτα ζώα τους ή για κάποιες άλλες εξηγήσιμες περιπτώσεις, ενώ άλλοι ήταν κατηγορούμενοι για πράξεις ιδιαίτερα μοχθηρές και σχεδόν απίθανο να ήταν σκηνοθετημένες. Μια από τις πιο διάσημες δίκες Λυκανθρώπου ήταν αυτή ενός Γερμανού άνδρα ονόματι Πήτερ Στάμπ. Λέγεται πως ο Πήτερ πιάστηκε από τους γείτονες του με τη μορφή λύκου. Έγιναν μάρτυρες όταν έβγαλε την “Ζώνη του Λύκου” (Μαγική ζώνη, που σύμφωνα με τη λαογραφία, όταν δένεται επάνω σε κάποιον, αποκτάει την μορφή Λύκου και τις δυνάμεις του), όταν τον πλησίασαν. Εκείνη τη στιγμή απέκτησε πάλι την ανθρώπινη του μορφή. Ο ίδιος ομολόγησε περί φόνου, βιασμού και κανιβαλισμού. Η ερωμένη του και η κόρη του, βασανιστικά εκτελέστηκαν μετά από τον ίδιον, με την κατηγορία ότι γνώριζαν τι ήταν και τι εγκλήματα έκανε και γιατί έκαναν σεξ μαζί του (για την ακρίβεια, η κόρη του εκτελέστηκε γιατί βιάστηκε από τον πατέρα της, ενώ ο ίδιος είχε σκοτώσει τον γιο του και έφαγε τα μυαλά του πριν συλληφθεί).
Ίσως η αρχαιότερη καταγεγραμμένη ιστορία να είναι αυτή του Οβίδιου στο ποιητικό του έργο “Μεταμορφώσεις”, γραμμένο μετά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Εξιστορεί τον την ιστορία του Βασιλιά Λυκάων του Αρκάδιου. Ήταν ένας ικανότατος, δίκαιος και ευσεβής βασιλιάς και οι 50 του γιοι ήταν διάσημοι ήρωες και ιδρυτές πόλεων. Όταν ο Δίας τους επισκέφθηκε, του πρόσφεραν ανθρώπινο κρέας αντί για ζωικό, θέλοντας έτσι να δοκιμάσουν την θεϊκή του παντογνωσία. Προσβεβλημένος με την ασέβεια αυτή προς το πρόσωπο του, ο Δίας πέταξε το πιάτο αηδιασμένος και μεταμόρφωσε τον Λυκάων και τους γιους του σε Λύκους. Με τον τρόπο αυτό, θα μπορούσαν να συνεχίσουν τις βδελυγματικές τους πράξεις με την κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος χωρίς προσβολή.
Υπάρχουν δυο είδη Λυκανθρώπου. Είναι οι Αθέλητοι και οι Εθελοντικοί ή Ακούσιοι και οι Εκούσιοι. Στο πρώτο είδος ανήκουν οι άνθρωποι οι οποίοι μέσω κατάρας, πιθανά από κάποια Θανάσιμη Αμαρτία, μεταμορφώνονται σε Λυκάνθρωποι. Οι κατάρα αυτή ποικίλει σε δύναμη, καθώς μπορεί να διαρκεί για κάποια χρόνια ή και για μια ζωή. Σύμφωνα με μια Αρμένικη πίστη, μια αμαρτωλή γυναίκα είναι καταδικασμένη να γίνει Λυκάνθρωπος για 7 χρόνια. Ένας δαίμονας εμφανίζεται και την διατάζει να φορέσει ένα τομάρι λύκου. Μόλις το κάνει, αποκτάει την φύση του Λύκου, καταβροχθίζοντας τα παιδιά της και μετά αγνώστους, περιφερόμενη τα βράδια, σκορπώντας τον όλεθρο και αποκτώντας ανθρώπινη μορφή το ξημέρωμα. Σύμφωνα με Σλάβικη παράδοση, κάποιος που προέρχεται από γενιά, στην οποία υπήρξαν Λυκάνθρωποι, μπορεί να παραδοθεί και αυτός στην ίδια κατάρα, μόνο αν είναι παρόν σε θάνατο ανθρώπου, είτε είναι από δική του πράξη είτε όχι.
Στο άλλο είδος, ανήκουν οι άνθρωποι που αρέσκονται να τρώνε ανθρώπινο κρέας (θα μπορούσε να ήταν και ο Χάνιμπαλ Λέκτερ εδώ) και να κατέχουν μαγικές ικανότητες που τους επιτρέπουν να αλλάζουν μορφή με τη θέληση τους. Για να το επιτύχουν αυτό θα πρέπει είτε να ξεγυμνωθούν εντελώς, είτε να φορέσουν μια ζώνη από ανθρώπινο δέρμα ή λύκου, είτε με το να τρίψουν το σώμα τους με μαγικά έλαια, είτε να πιουν βρόχινο νερό μέσα από πατημασιά λύκου, είτε με το να ψάλουν μαγικές επωδές, είτε με τον να κάνουν συμφωνία με τον διάβολο ή τους Δαίμονες.
Τα κοινά τους όμως χαρακτηριστικά είναι η ακόρεστη επιθυμία τους για ωμή σάρκα και αίμα, είτε είναι ανθρώπινο είτε είναι ζωικό. Σε ανθρώπινη μορφή αλλά και σε ζωική, έχουν ασίγαστες σεξουαλικές ορμές και λαχτάρα. Διαθέτουν φυσικά και τα χαρακτηριστικά της φύσης του λύκου όπως είναι το ουρλιαχτό και το τρέξιμο με τα τέσσερα τους άκρα. Κάνουν βάναυσες επιθέσεις σε ανθρώπους και ζώα, είτε είναι σε αγέλη είτε είναι μόνοι τους. Η μεγαλύτερη τους δύναμη είναι η ταχύτητα. Μπορούν να ταξιδέψουν μεγάλες αποστάσεις πριν κουραστούν και η ταχύτητα τους λέγεται ότι μπορεί να φτάσει τα 95 χιλ/ώρα. Λόγω της ταχύτητας τους διαθέτουν και εξαιρετικά αντανακλαστικά. Μπορούν να παρατηρήσουν και το ελάχιστο σημάδι που μπορεί να δώσει το σώμα πριν κινηθεί. Όπως ένας πυγμάχος μαθαίνει με την προπόνηση να “διαβάζει” τον αντίπαλο του. Κατά την μεταμόρφωση τους, οι μυς τους σκληραίνουν και μακραίνουν, δίνοντας τους μεγαλύτερη δύναμη από αυτή του ανθρώπου. Οι τένοντες γίνονται μικρότεροι και πιο γεροί, κάνοντας τα χτυπήματα τους ισχυρά. Τα δόντια τους γίνονται πιο ισχυρά και αιχμηρά, επιτρέποντας τους να κόψουν ακόμα και μέταλλα. Ρίχνουν τους ανθρώπινους γομφίους διότι δεν μασάνε. Διαθέτουν μεγάλη αντοχή, διότι το τρίχωμα τους είναι αρκετά παχύ και οι σκληροί μυς τους, τους κάνουν δύσκολο να πληγωθούν. Οι αισθήσεις τους είναι οξυμένες στο μέγιστο 100 φορές από αυτές του ανθρώπου. Ορισμένοι Λυκάνθρωποι, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις οξυμένες τους αισθήσεις και στην ανθρώπινη μορφή τους, αλλά μέσα από προπόνηση. Λόγω του ότι ο καρδιακός τους ρυθμός και η ροή αίματος είναι πιο γρήγορες, τους επιτρέπει να θεραπεύονται πιο γρήγορα από τους ανθρώπους και να προστατεύονται από τις περισσότερες χρόνιες ασθένειες. Ίσως και για το λόγο αυτό να μπορούν να ζήσουν από 130 έως και 200 χρόνια.
Κάθε τους αλλόμορφο επεισόδιο, του εξουθενώνει. Σύμφωνα με τη Λαογραφία και την Δαιμονολογία, το Ασήμι είναι μια σχετικά νέα αδυναμία τους. Έγινε γνωστή από το “Κτήνος του Γκεβοντάν” το 1767, όπου τρομοκρατούσε την Γαλλία για 3 χρόνια, το οποίο σκοτώθηκε με ευλογημένη ασημένια σφαίρα. Το ασήμι σχετίζεται με τη Σελήνη και τη Θεά Λούνα, και επειδή το φεγγάρι έχει εξουσία πάνω τους είναι και η αδυναμία τους. Το Λυκοπόδιο είναι αμφισβητήσιμο, διότι σύμφωνα με άλλες εκδοχές τους καταστρέφει ενώ με άλλες τους βοηθάει. Η Φωτιά, η παγκόσμια αδυναμία σχεδόν όλων, είναι μια από τις αδυναμίες τους λόγω ότι το τρίχωμα αν και ισχυρή πανοπλία, είναι αρκετά εύφλεκτη. Λόγω της οξυμένης ακοής τους, οι υψηλής-συχνότητας ήχοι είναι επίπονοι, καθώς ακούν 50-80 φορές καλύτερα από τους ανθρώπους. Τον 15ο και 16ο αιώνα, πίστευαν πως ο Καθαγιασμένος Χώρος προστατεύει από την είσοδο τους, αλλά και τους καθιστά ανίκανους όταν είναι ήδη μέσα.
Στη Σλάβικη παράδοση, οι Λυκάνθρωποι συνδέονται με τους φυσικούς τους εχθρούς, τους Βρικόλακες. Η λέξη “Vukodlak”στα κροατοσέρβικα σημαίνει “Μαλλιά Λύκου”. Ο σέρβικος όρος “Vlokoslak” σημαίνει “Βρικόλακας” όπως και στα ελληνικά, ονόματα που δίνονται και στους Λυκανθρώπους και στους Βρικόλακες εξίσου. Παρόμοιες παραδόσεις υποστηρίζουν πως και οι Βρικόλακες μπορούν να αλλομορφωθούν σε νυχτερίδες ή λύκους ή άλλα ζώα της νύχτας. Για την Ελλάδα και την Σερβία, οι Βρικόλακες είναι καταδικασμένοι να μεταμορφωθούν σε Βρικόλακες μετά το θάνατο τους.
