Μπορεί κάποιος που βρίσκεται χιλιόμετρα μακρυά από εμάς να χειραγωγήσει το Νου μας μέσα από την διαδικασία των ονείρων; Είναι ο Νους κατά την διάρκεια του ύπνου ένα απροστάτευτο μέρος, μέσα στο οποίο μπορούν να εισχωρήσουν εικόνες και ιδέες που μας προβάλλει κάποιος Τηλεπαθητικός Αποστολέας με σκοπό να γαλουχήσει την υποσυνείδητη σκέψη μας; Σύμφωνα με την Θεωρία που Αποκαλούμε Ονειρικη Τηλεπαθεια και τα πειράματα που έχουν διεξαχθεί πάνω σε αυτή , η παραπάνω σκέψη μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από θεωρητική σκέψη.
Η Θεωρία της Ονειρικής Τηλεπάθειας υποστηρίζει πως οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν τηλεπαθητικά με άλλους ανθρώπους μέσα από την διαδικασία του ονείρου. Αυτή δεν είναι μία νέα θεώρηση καθώς επιστήμονες ενδιαφέρονται για εύρεση αποτελεσμάτων πάνω στο ζήτημα από την εποχή της έξαρσης της Ψυχοαναλυτικής Κοινότητας.. Ο Φρόιντ για παράδειγμα εξέτασε τις συνέπειες της Τηλεπάθειας στην ψυχοαναλυτική Σκέψη. Ο Carl Jung πίστευε στην τηλεπαθητική υπόθεση και εξέλιξε ένα θεωρητικό σύστημα για να επεξηγήσει τα «παραφυσικά» φαινόμενα της φύσης μας.
“The day science begins to study non-physical phenomena, it will make more progress in one decade than in all the previous centuries of its existence.” – Nikola Tesla
Σύμφωνα με τον Στάνλει Κριπνερ, Καθηγητή Ψυχολογίας και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Saybrook της Καλιφόρνια: « Μια πλούσια και ανεξερεύνητη κλινική ύλη υπάρχει και υποστηρίζει την πιθανότητα των τηλεπαθητικών φαινομένων που επέρχομται στα όνειρα. Παρ’όλα αυτά μία πειραματική προσέγγιση στο θέμα δεν ήταν δυνατή ώσπου τα Ψυχο-φυσιολογικά εργαστήρια και η τεχνολογία τους έγιναν διαθέσιμα στους ερευνητές. Ανακαλύφθηκε πως οι συμμετέχοντες στην Υπναγωγική έρευνα ξύπνησαν από περιόδους REM και ήταν σε θέση να θυμούνται με λεπτομέρειες Ονειρικά επεισόδια. Ως αποτέλεσμα ήταν πιθανό να αναζητηθεί ένας «τηλεπαθητικός Δέκτης» σε μία απόπειρα να ονειρευτεί κάποιο στοχευμένο ερέθισμα που μεταδιδόταν σε κάποια μακρινή απόσταση από έναν «Τηλεπαθητικό Αποστολέα».
Πειράματα & Αποτελέσματα
Στα μέσα της Δεκαετίας του 60 ο Montaque Ullman ξεκίνησε μία σειρά από πειράματα για να τεστάρει την θεωρία πως άνθρωποι μπορούσαν να υποβληθούν σε όνειρα που επέρχονταν από τυχαίως επιλεγμένο υλικό. Με άλλα λόγια μπορούσαν να επιλέξουν τι θέλουν να ονειρευτούν πριν πέσουν για ύπνο, κάτι που περιελάμβανε τα πάντα,από έργα τέχνης και ταινίες , φωτογραφίες η άλλα. Λίγο μετά την έναρξη των πειραμάτων ο Ullman στηρίχθηκε από τον Stanley Krippner που είχε τεράστιο υπόβαθρο στην επιστημονική μελέτη των ονείρων, της ψυχολογίας και της Παραψυχολογίας.
Τα πειράματα που διεξήχθηκαν είχαν διάρκεια παραπάνω από δέκα έτη και περιείχαν Σημαντικά στατιστικά αποτελέσματα.
Κατά την διάρκεια των πειραμάτων υπήρχε συνήθως ένας «τηλεπαθητικός Αποστολέας» και ένας «Τηλεπαθητικός Δέκτης». Οι δύο είχαν μία σύντομη συνάντηση στο εργαστήριο προτού τοποθετηθούν σε τελείως διαφορετικά δωμάτια για να βυθιστούν στον ύπνο. Ο Τηλεπαθητικός Αποστολέας είχε ένα φάκελο που περιείχε μία εικόνα ή μία ζωγραφιά. Οι ερευνητές έτσι διέκοπταν την υπνική διαδικασια αμέσως μετά το στάδιο του REM για να καταγράψουν τις ονειρικές σημειώσεις.
Ένα αξιομνημόνευτο και σημαντικό πείραμα που περιειχε Ονειρικη Τηλεπαθεια έλαβε χώρα με ένα πίνακα που με ονομασία «Σχολή Χορού» του Edgar Degas που απεικονίζει μερικές νεαρές γυναίκες σε κάποιο μάθημα Χορού. Σύμφωνα με τον Krippner οι Ονειρικές αναφορές των Δεκτών περιελάμβαναν φράσεις όπως «Βρισκόμουν σε μία τάξη στην οποία υπήρχαν περίπου 12 άτομα, έμοιαζε με σχολείο» και «υπήρχε ένα μικρό κορίτσι που προσπαθούσε να χορέψει μαζί μου». Αυτά τα αποτελέσματα ήταν συναρπαστικά και η ιδέα πως κάποιος μπορεί να επηρρεάσει τα όνειρα ενός άλλου ανοίγουν πολλές πόρτες. Έστω και αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την διαδικασία πίσω από την μεταφορά της Ονειρικής πληροφορίας και δεν μπορούμε να «δούμε» την μεταφορά απο μυαλό σε μυαλό, η απόδειξη της δυνατότητας της Ονειρικής Τηλεπάθειας πλέον είναι υπαρκτή. Αυτό είναι ένα συχνό φαινόμενο όταν πραγματοποιούμε επιστημονικά πειράματα πάνω σε παραψυχολογικά φαινόμενα – επιβεβαιώνουμε πως συμβαίνουν, αλλά δεν γνωρίζουμε επακριβώς τον τρόπο.
Ένα ακόμη σημαντικό πείραμα διεξήχθη από τους Knipper & Ullman τον Μάρτιο του 1970. Σε αυτό μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων που ήταν σε μία ροκ συναυλία επιλέχθηκε για να αποστείλει κάτι τηλεπαθητικά. Μια τοπικός καλλιτέχνης των media με όνομα Jean Millay ανέλαβε την εισαγάγει τους τηλεπαθητικους αποστολείς στην «Στοχευμένη Προετοιμασία». Το πραγματοποίησε με την βοήθεια μιας ομάδας καλλιτεχνών που ήταν υπεύθυνοι για το Φωτισμό στην συναυλία.Εκείνη έδωσε στο κοινό μία σειρά από φωνητικές κατευθύνσεις προτού η εικόνα εμφανιστεί στην μεγάλη οθόνη που κοιτούσαν οι τηλεπαθητικοί αποστολείς. Έξι Προτζέκτορες χρησιμοποιήθηκαν για να προβάλλουν ένα έγχρωμο φιλπ σχετικά με αετούς και τις συνήθειες που έχουν σε σχέση με τις φωλιές τους, μαζί με πληροφορίες για διάφορα πτηνά από όλο τον κόσμο (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Μυθολογίας, όπως τον Φοίνικα.) Όλα συνέβαιναν την ίδια ώρα που το συγκρότημα έπαιζε το κομμάτι του «If you want to be a bird».
Υπήρχαν πέντε εθελοντές τηλεπαθητική δέκτες για το εν λόγω πείραμα, και βρίσκονταν όλοι σε ακτίνα 200 χιλιομέτρων από τους Τηλεπαθητικούς αποστολείς. ‘Ολοι οι δέκτες γνώριζαν την τοποθεσία της συναυλίας και είχαν οδηγία να καταγράψουν τις εικόνες τους τα μεσάνυχτα καθώς αυτή ήταν η ώρα όπου το υλικό θα αποστελλόταν από τους Τηλεπαθητικούς αποστολείς
Σύμφωνα με τον Krippner: Μία τηλεπαθητική Δέκτης, η Helen Andrews αναλογίστηκε την εικόνα από «κάτι μυθολογικό, σαν ένα Φοίνικα». Ο Δεύτερος, τρίτος και τέταρτος συμμετέχοντες ανέφεραν εικόνες όπως « φίδι, και έμβρυο στις φλόγες». Ο Πέμπτος τηλεπαθητικός Δέκτης ήταν ο Richie Havens, Αμερικάνος Τραγουδιστής που ανέφερε πως έκλεισε τα μάτια του και οραματίστηκε «ένα πλήθος γλάρων να πετούν πάνω από το νερό». Έτσι τα αποτελέσματα έδειξαν πως δύο από τους Τηλεπαθητικούς δέκτες απεικόνισαν τις εκπομπές του στοχευμένου υλικού που προερχόταν από την συναυλία.
Ονειρικη Τηλεπαθεια: Πιθανές Εξηγήσεις
Η Κβαντική Φυσική έριξε φως στην συνδεσιμότητα όλων των πραγμάτων μέσα στο σύμπαν. Μία πιθανή εξήγηση είναι η κβαντική Περιπλοκή. Για παράδειγμα φανταστείτε δύο ηλεκτρόνια που δημιουργήθηκαν μαζί. Αν στείλεις το ένα στην άλλη πλευρά του Σύμπαντος το άλλο θα ανταποκριθεί ακαριαία ανεξάρτητα από την μεταξύ τους απόσταση. Η πραγματικότητα είναι πως δεν μπορούμε να επεξηγήσουμε τον τρόπο με τον οποίο συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι ερευνητές που καταπιάστηκαν με το ζήτημα μπόρεσαν μονάχα να παρατηρήσουν και να καταγράψουν τις εμπειρίες, κάτι συχνό στην εξερεύνηση των παραψυχολογικών φαινομένων.
Την ίδια στιγμή αυτά τα πειράματα περιλαμβάνουν Όνειρα, μία τελείως διαφορετική και εναλλακτική κατάσταση της «πραγματικότητας» για την οποία δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά πράγματα. Πρόκειται για ένα κόσμο διαφορετικό και ξεχωριστό από τον κόσμο που ζούμε όταν είμαστε ξύπνιοι και με τις αισθήσεις μας σε πλήρη εγρήγορση.
