Πως μπορούμε να προσεγγίσουμε τις Παραλληλες Διαστασεις; Για να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στην αναζήτηση των παράλληλων πραγματικοτήτων θα πρέπει αρχικά να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τις βασικές αρχές της θεωρίας:
Η βαθύτερη δομή των περισσότερων πραγμάτων στο Σύμπαν φαίνεται πως έχουν την μορφή του Κύβου ή ενός πλέγματος. Έτσι φαίνεται πως είναι η διαδικασία με την οποία το Σύμπαν δημιουργεί Τάξη σε ένα αρχέγονο και αφηρημένο επίπεδο.Η Υπόσταση του Φρακταλικού Κύβου και το ξεδίλωμά του αποκαλύπτει το πως επεκτείνεται το Σύμπαν. Αυτή η διαδικασία παρέχει το πλαίσιο μέσα από το οποίο δημιουγείται η Χρυσή τομή . Το Εξωγενές ξεδίπλωμα αυτού του κύβου είναι μία περίπλοκη διαδικασία ( Η αρσενική διαδικασία σε διπολική θέαση, καθώς η Θηλυκή αποκαλύπτεται εκ των έσω). Και φυσικά το αποτύπωμα του Κώδικα της Ζωής των βιολογικών Όντων, το DNA ακολουθεί την ίδια Σπειροειδή Χρυσή Γεωμετρία με έναν τρισδιάστατο Ελικοειδή τρόπο.
Οι Φρακταλικοί Κύβοι είναι η σφραγίδα των Ψυχεδελικών ταξιδιών και οραματίζονται συχνά με μία απίστευτη πολυπλοκότητα από εκείνους που πειραματίζονται στα αστρικά ταξίδια χρησιμοποιώντας Ψυχοτρόπες Ουσίες. Εμφανίζονται συχνά Ζωντανοί με έντονη ζωτικότητα και διαρκή κινητικότητα. Οι Κύβοι ή αλλιώς «Μονάδες Συνειδητότητας» είναι οι μικρότερες και αόρατες μονάδες στο Σύμπαν. Τα πάντα έχουν δημιουργηθεί από αυτούς τους Αρχέγονους Κύβους που εμφανίζονται επίσης και με την ονομασία «διανοητικό Περίβλημα». Κάθε ένας από αυτούς τους Κύβους σηματοδοτεί μία μονάδα συνειδητότητας και συχνά εμφανίζεται συμβολικά ως Οφθαλμός που υποδηλώνει Συνειδητότητα και Αισθητικότητα. Αυτοί οι κύβοι σχηματίζουν μία στοίβα για να πάρουν μορφές όπως αυτές που παίρνουν τα κτίρια με σκοπό να δημιουργήσουν μία ακόμη πολυπλοκότερη συνειδητότητα.
Οι κύβοι αντιπροσωπεύουν το πρωταρχικό υπόστρωμα του Σύμπαντος, το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το Υλικό Σύμπαν και τα περιεχόμενά του, όπως τα άτομα και τα μόρια. Έτσι η Φυσική Πραγματικότητα είναι μία αναφαινόμενη ιδιοκτησία εκείνων των κύβων ή Μονάδων Συνειδητότητας. Και έτσι η Φυσική Πραγματικότητα μπορεί να θεωρηθεί ως ένα δευτερεύον Φαινόμενο.Το Πρωταρχικό Γκεστάλτ υπάρχει σε ένα Υπερδιαστατικό Αντι-Χώρο όπου το δευτερεύον είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως «Χώρος».
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε εδώ πως οι κύβοι αυτοί μπορούν να ενυπάρχουν μέσα σε άλλους κύβους, όπως ακριβώς συμβαίνει με την Ρώσικη Μπαμπούσκα όπου η μία κούκλα βρίσκεται μέσα στην άλλη. Ένα άλλο παράδειγμα που θα μας κάνει να κατανοήσουμε το φαινόμενο είναι οι αρκετές στρώσεις του κρεμμυδιού. Όμως εδώ κάθε στρώση μπορεί να αποκαλύπτει μία εντελώς νέα πραγματικότητα ή επίπεδο πολυπλοκότητας. Αυτοί οι κύβοι σχηματίζουν ένα Μάτριξ με άπειρες στρώσεις που σχηματίζουν σφαίρες ύπαρξης. Άνθρωποι που έχουν πραγματοποιήσει αστρικά ταξίδια συχνά αναφέρουν πως η κάθε σφαίρα ύπαρξης ή διάσταση μοιάζει με πλέγμα κατά τον ακόλουθο τρόπο.
Στην Ψυχεδελική Φανταστική τέχνη τα Φρακταλικά τετράγωνα αντιπροσωπεύουν ολόκληρα Σύμπαντα και σχηματίζουν το υπόστρωμα μεγαλύτερων σχημάτων που αντικατοπτρίζονται. Αυτές οι απεικονίσεις ευθυγραμμίζονται με την έννοια των Αέναων Παράλληλων Σύμπαντων της Κβαντικής Μηχανικής. Μέσα στο Νου οι Νευρώνες σχηματίζουν μία στρώση που μοιάζει με πλέγμα και συνδέονται με νευρωνικά μονοπάτια σε γωνία 90 μοιρών μεταξύ τους και όχι διαγώνια όπως πίστευε η Επιστήμη μέχρι πρότινος. Αυτή η Πλεγματική δομή του Μάτριξ απεικονίζει ολόκληρη την Συμπαντική Γεωμετρία.
«Αν καταφέρουμε να αναλογιστούμε την Πέμπτη διάσταση, θα την βιώσουμε ως Χώρο. Μπορούμε εδώ να χτίσουμε την εικόνα ή την συγκεκριμένη δομή για να κατανοήσουμε περισσότερο την έννοια.
Αναλογιστείτε ένα δίκτυο από καλώδια, ένα λαβύρινθο από αλληλοσυνδεόμενα καλώδια που δημιουργούνται αέναα έτσι ώστε όταν τα κοιτάζετε θα φαίνεται πως δέν υπάρχει αρχή ή τέλος. Η δική μας Κοινή πραγματικότητα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μία μικρή θέση μεταξύ τεσσάρων πολύ λεπτών καλωδίων, και μία παράλληλη πραγματικότητα θα μπορούσε να υπάρχει σε μία μικρή θέση στα γειτονικά καλώδια της απέναντι πλευράς. Έτσι όχι μόνο οι δύο πραγματικότητες βρίσκονται σε διαφορετικές πλευρές των ίδιων καλωδίων, αλλά είμαστε την ίδια στιγμή είτε πάνω είτε κάτω,ανάλογα την οπτική γωνία θέασης. Αν τώρα αναλογιστούμε τα καλώδια ως κύβους, τότε οι κύβοι αυτοί βρίσκονται μέσα σε κύβους οι οποίοι με την σειρά τους βρίσκονται μέσα σε κύβους. Όλο αυτο συμβαίνει μονάχα σε ένα μικρό κομμάτι του Δικτύου του χώρου που καταλαμβάνεται από δύο πραγματικότητες.
Ας αναλογιστούμε πάλι αποκλειστικά με τους περιοριστικούς όρους της δικής μας πραγματικότητας που βρίσκεται σε αυτό το μικρό σετ καλωδίων την άλλη πραγματικότητα που βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Οι δύο έχουν απεριόριστο βάθος και ευστάθεια όμως κάτω από συνηθισμένες συνθήκες η μία πλευρά είναι αόρατη για την άλλη. Δεν μπορείς να δείς ανάμεσα, αλλά οι δύο σφαίρες ύπαρξης κινούνται μεταξύ τους συνεχώς.
Έτσι βάζουμε στο παιχνίδι την ιδέα της κίνησης, και το μυστικό εδω δεν είναι η δυνατότητα να δείς στην άλλη πλευρά,αλλά να κινηθείς μέσα στην άλλη πλευρά. Αυτό είναι μία αμυδρή περιγραφή της Πέμπτης Διάστασης. Μπορούμε σε αυτό το σημείο να αφαιρέσουμε την δομή των καλωδίων και των κύβων. Όλα συμπεριφέρονται σαν τα καλώδια και οι κύβοι να υπάρχουν, αλλά αυτές είναι κατασκευές που είναι απαραίτητες για να κατανοήσουμε την συνθήκη των πραγματικοτήτων με τις αισθήσεις που έχουμε ως άνθρωποι στον συγκεκριμένο χώρο. Αν περάσουμε στην απέναντι πλευρά αποκτάμε περισσότερες αισθήσεις σε λειτουργία όχι μόνο γιατί βιώνουμε την άλλη πραγματικότητα, αλλά και την κοινή πραγματικότητα, και τις άλλες που επεκτείνονται πέρα από τον μικρό αυτό χώρο έστω και αν δεν έχουμε βιώσει αυτές τις παράλληλες διαστάσεις.
Οι σφαίρες ύπαρξης που βρίσκονται μέσα στα μικροσκοπικά καλώδια, οι πραγματικότητες που σχηματίζονται από τις διασυνδέσεις των φανταστικών χάριν παραδείγματος καλωδίων, εισχωρούν στην σφαίρα κάθε διαφορετικής πραγματικότητας και υιοθετούν την μορφή που υπάρχει ήδη στην πραγματικότητα. Για αυτό τα καλώδια αυτά αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την αναλογία, θα παχαίνουν ή θα αδυνατίζουν, θα εναλλάσουν χρώμα καμουφλάροντας συνεχώς την πραγματική τους υπόσταση μεταμφιεζόμενα με τις συνθήκες της Γειτονικής τους Πραγματικότητας. Έτσι, οι κάτοικοι κάθε σφαίρας ύπαρξης μεταμφιέζονται και εκείνοι κατά το πιό πάνω παράδειγμα. Απεικονίζονται ακριβώς όπως τα όντα που ζούν στην συγκεκριμένη σφαίρα ύπαρξης.
Και φαίνεται πως υπάρχουν πολυπλοκότητες σε αυτή την πολυ-πραγματική θεώρηση που είναι συναρπαστικές, Διανοήσεις που λειτουργούν με γκεσταλτικό τρόπο, δημιουργώντας δίκτυα απαράμμιλης ωριμότητας,συνειδητότητας και αντίληψης. Το Υφαντό του πλαισιου είναι τόσο δυνατό που κάθε άτομο βασίζεται εξ’ολοκλήρου σε όλα τα άλλα. Η Δύναμη του Ενός προσθέτει δύναμη στο σύνολο. Η Αδυναμία του Ενός κάνει αδύναμο το Σύνολο. Η Ενέργεια του Ενός αναδιαμορφώνει το Όλον. Όλόκληρη αυτή η διαδικασία τοποθετεί μεγάλει υπευθυνότητα πάνω σε κάθε ξεχωριστή Συνειδητότητα.
Μάλλον όμως είναι δύσκολο να πραγματοποιήσουμε αντικειμενικά πειράματα πάνω στο ζήτημα όταν περικυκλωνόμαστε, αντιμετωπίζουμε και συνδεόμαστε με τα στοιχεία ενός παράλληλου καμουφλαρισμένου Σύμπαντος. Οι επιστήμονες εργάζονται πάνω σε αυτό που μπορεί να περιγραφεί ως «ένας μικρός κύβος που βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα σε εκατομμύρια διαφορετικούς κύβους, και όλοι αυτό οι κύβοι αντιπροσωπεύουν παράλληλες Καμουφλαρισμένες διαστάσεις». Αν φανούν αρκετά τυχεροί ώστε να τρυπήσουν μέσα από το δικό μας κύβο, κάτι που είναι αμφίβολο,δεν θα ανακάλυπταν τίποτε άλλο παρά τον γειτονικό κύβο,αυτόν που βρίσκεται δίπλα τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται την ύπαρξη των εκατομμυρίων άλλων. Μονάχα ένα μικρό μέρος του Χωρικού παρόντος εμφανίζεται στον κύβο μας όμως τον βλέπουμε με τις καμουφλαρισμένες συνθήκες της συνέχειας, με τα καμουφλαρισμένα κύματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Σαν τα ποντίκια που βρίσκονται εγκλωβισμένα σε κάποιο λαβύρινθο οι Επιστήμονες θα μπορούσαν θεωρητικά να ταξιδέψουν από τον ένα κύβο στον άλλο, από τον ένα λαβύρινθο στον άλλο. Και αν υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα, θα διαπίστωναν μονάχα ένα μικρό πραγματικό κομμάτι του εσώτερου Σύμπαντος.
Η Συνειδητότητα πάντα προέχει σε τέτοια ζητήματα, αντιπροσωπεύοντας την προσωπική δύναμη και ενέργεια που σχηματίζει το εσωτερικό Σύμπαν. Υλοποιείται πάνω στην εναλλακτική πραγματικότητα δημιουργώντας τα κομμάτια της δόμησης. Η δημιουργία αυτή που προκαλεί το όλον και το μετατρέπει σε μία οντότητα, μια εναλλακτική οντότητα που θα μπορέσει να διαπεράσει τους περιορισμούς του Φυσικού κόσμου.
Μονάχα τα διαφορετικά στάδια Συνειδητότητας διαχωρίζουν τις Εναλλακτικές Διαστάσεις!
Άλλες σφαίρες ύπαρξης καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο που καταλαμβάνουμε και εμείς, μα δίχως την εκπαιδευμένη συνειδητότητα δεν είμαστε σε θέση να τις διακρίνουμε. Χωρίς το απαραίτητο άνοιγμα των «Μετά-Αισθήσεων» του Εσώτερου Μετανθρώπου θα κατανοούμε πως υπάρχει ένας τεταρτοδιαστατικός κύβος, χωρίς όμως να κατανοούμε την τεταρτο-διαστατική διαδικασία σκέψης. Δεν θα μπορούμε να κατανοήσουμε την τεταρτο-διαστατική Ψυχολογική Δομή. Με τις απλές αισθήσεις μας δεν μπορούμε να κατανοήσουμε παρά μόνο μερικώς τις τεταρτο-διαστατικές συνθήκες και την τεταρτο-διαστατική Φαντασία.
Αυτό συμβαίνει διότι το συμβατικό μας σώμα δεν διαθέτει τα απαραίτητα όργανα στην δομή του για να συμβαδίσει με την Τεταρτο-διαστατική ή την Πεμπτο-διαστατική πραγματικότητα. Σε κάθε διάσταση ο εσώτερος Εαυτός ξεκινά να αντιμετωπίζει μεγαλύτερες πτυχές της εκάστοτε πραγματικότητας. Η Πρωταρχική προσωπικότητα πρέπει έτσι να αντιμετωπίσει ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό αντιλήψεων και ταυτόχρονα να διατηρήσει την ταυτότητά του. Χειραγωγείται σε πολλαπλές διαστάσεις ώσπου να καταφέρει να αντέξει τα πολλαπλά εγώ σε κάθε χρονικό σημείο προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσει την εσωτερική σταθερότητα και τον χαρακτήρα.
Έτσι, οι κίνδυνοι να χαθούμε σε έναν αχανή και αέναο λαβύρινθο διαστάσεων είναι άμεσα ορατοί, αν δεν καταφέρουμε πρωτίστως να διαμορφώσουμε τον Εσωτερικό πολεμιστή μέσα μας, που θα ασπαστεί τις νέες πτυχές αυτών των διαστάσεων και παράλληλα θα έχει την δύναμη να διατηρήσει ακέραιη την φυσική και πνευματική του Υπόσταση.
