Μπορεί το Συλλογικο Ασυνειδητο ολόκληρου του κόσμου ή μίας μικρής κοινωνίας να χειραγωγείται μέσα από την διασπορά ιδεών που εντυπώνονται στον Νου του ανθρώπου και εδραιώνεται αποκτώντας χαρακτηριστικά πεποίθησης και φόβων;
Φαίνεται πως εκείνοι που κατέχουν τα μυστικά της προσέγγισης αυτών των κρυφών διαστάσεων Συνειδητότητας μπορούν μέσω της Δημιουργίας μίας Εικονικής πραγματικότητας ( Δημιουργία ισχυρής εικόνας που διαμοιράζεται στο Συλλογικό Ασυνείδητο ως Πραγματικότητα) να χειραγωγήσουν την Συλλογική πραγματικότητα δημιουργώντας σκοτεινές προεκτάσεις στην καθημερινή ζωή των ανυποψίαστων ανθρώπων..
Αν όμως κάτι τέτοιο είναι πιθανό, πως μπορεί ένας άνθρωπος να μεταλλάξει αυτή την εντύπωση ιδεών; Πως μπορεί να προσεγγίσει ο ίδιος αυτή την Φαντασιακή Διάσταση, διαμορφώνοντας την Υποκειμενική πραγματικότητά του, κατορθώνοντας να απεμπλακεί από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που δημιουργήθηκε από άλλους για εκείνον; Ας δούμε μερικά μυστικά της Διάστασης αυτής αλλά και της Ανθρώπινης συνειδητότητας μέσα από τα μονοπάτια του Σαμανισμού:
Ένα κοινό ζήτημα φαίνεται πως ενώνει όλους τους ερευνητές του Σαμανισμού στον πλανήτη και αυτό είναι η ομοιότητα με την οποία περιγράφεται από αταίριαστες παραδόσεις το μυστήριο και η δύναμη που ενυπάρχει στην πηγή του ανθρώπου, την Ψυχή που εξελίσσεται αρχετυπικά στον Σαμανισμό. Από την Παλαιολιθική εποχή ως σήμερα τα αρχέτυπα που ενεργοποιούνται στις Σαμανικές τεχνικές είναι εξαιρετικά παρόμοια.
Γνωρίζουμε πολύ λίγα για την ανθρώπινη ψυχή, και κατανοόντας κάτι τέτοιο διαπιστώνουμε πως γνωρίζουμε πολύ λίγα για τον εαυτό μας, πόσο μάλλον για το Υπερδιάστημα. Οι Εσώτερες διαστάσεις παραμένουν άγνωστοι τόποι, η Terra incognita της εσωτερικής μας αναζήτησης, παρά τις άπειρες περιγραφές τους από παρατηρητές διαφόρων παραδόσεων κατά την διάρκεια της ιστορίας. Για να κατανοήσουμε τους Κόσμους (Ανώτερους & Κατώτερους) του Σαμανισμού μπορούμε να ανατρέξουμε στις παρακάτω περιγραφές άλλων παραδόσεων που είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα: Πρόκειται για το «Πλήρωμα» των Γνωστικών,Η Σφαίρα ύπαρξης Bardo του Θιβετιανού Βουδισμού, το αιώνιο όνειρο των Αβορίγινων της Αυστραλίας, η Ασυνείδητη Ψυχή της Μοντέρνας Ψυχολογίας, ο Παράδεισος και η κόλαση των διαφόρων θρησκειών και αιρέσεων ανά τον κόσμο. Η λίστα αυτή μπορεί να συνεχιστεί με συγκρίσεις που έχουν ήδη γίνει σε όλες τις παραδόσεις. Δίχως να μακρυγορούμε όμως καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε περιγραφές του Υπερδιαστήματος (Hyperspace), και των εσώτερων διαστάσεων που προσεγγίζονται από την Συνειδητότητα.
Είμαστε άνθρωποι με Φυσικά σώματα και εξελιχθήκαμε μέσα από ένα σύστημα πεποίθησης που ονομάζεται «Επικρατούσα Πραγματικότητα» (Consensus Reality) που ενσωματώνει τις ανθρώπινες εμπειρίες της ζωής μας. Έχουμε δημιουργήσει πιο εκλεπτυσμένες διαφορές έξω από αυτό το σύστημα όπως η «υποκειμενικότητα» και η «Αντικειμενικότητα», έννοιες που βοηθούν να εδραιώσουμε τις πεποιθήσεις μας για τον κόσμο. Επειδή είμαστε φυσικά περιορισμένοι σε τρισδιάστατο χώρο οι γενικές γραμμές της επικρατούσας πραγματικότητας φαίνονται αυταπόδεικτες. Οι ιδιότητες της ύλης,του αέρα,της φωτιάς και του νερού είναι πραγματικά για όλους τους παρατηρητές. Μερικές πτυχές αυτής της πραγματικότητας όμως εδραιώθηκαν στις συνειδήσεις μας για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα από λομπίστες που μας έπεισαν για αυτές τις πεποιθήσεις.
Για να ξεκινήσουμε αυτή την περιπλάνηση θα πρέπει να αποδεχθούμε το προφανές, πως η υποκειμενική συνειδητότητα είναι μία απαραίτητη προυπόθεση για την αντίληψη οποιασδήποτε εξωγενούς διάστασης. Η Επιστημονική υπόθεση του Χρόνου ως «Διάσταση της Διάρκειας» εξαρτάται από την μνήμη του ατόμου αλλά και την φαντασία. Ο χρόνος δεν μπορεί να αποκοπεί από την συνειδητότητα δίχως να παραβιαστεί η Υποκειμενική πραγματικότητα. Η ύπαρξη του Χωροχρόνου είναι μέρος της σύγχρονης Επικρατούσας πραγματικότητας αλλά αυτή ίσως είναι μία απόπειρα για οριοθέτηση της μνήμης και της φαντασίας ως διαστάσεις του χρόνου ενώ στην ουσία είναι λειτουργίες της συνειδητότητας. Συνεπώς αντί για «Χωροχρόνο» φαίνεται πως θα ήταν καλό να θεωρούμε το «Διάστημα-Νου» ως μία έννοια που συνδέει τον Φυσικό χώρο με το Νου που τον αντιλαμβάνεται. Αυτό περιγράφει την εμπειρία της υποκειμενικής συνειδητότητας που λειτουργεί σε έναν τρισδιάστατο Κόσμο. Όμως κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την μοναδική Υποκειμενική πραγματικότητα.
Το Διαστατικό σημείο Μηδέν της Συνειδητότητάς μας, όταν επικεντρώνεται εσωτερικά, αντιλαμβάνεται μία άλλη «περιοχή», που περιγράφεται με τον όρο «Νους-Διάστημα», μία διαστρεβλωμένη κατοπτρική εικόνα του «Διαστήματος-Νου».
Εδώ το άγνωστο εκπίπτει σε δύο ομάδες αντικειμένων: Εκείνα που βρίσκονται στον εξωτερικό κόσμο και μπορούν να γίνουν κατανοητά από τις φυσικές αισθήσεις μας, και εκείνα που βρίσκονται εντός και βιώνονται άμεσα. Η Πρώτη ομάδα αποτελεί το άγνωστο στον εξωτερικό κόσμο, ενώ η δεύτερη το άγνωστο στον εσωτερικό κόσμο, άρα αποκαλούμε την δεύτερη ομάδα «Ασυνείδητο». Λειτουργούμε με το «Διάστημα-Νου» όταν αλληλεπιδρούμε με την τρισδιάστατη πραγματικότητα, και με το «Νου-Διάστημα» όταν αλληλεπιδρούμε με τους εσωτερικούς κόσμους της Ψυχής. Η Υποκειμενική πραγματικότητα μας βεβαιώνει πως υπάρχουν φυσικοί νόμοι που προκαθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο Φυσικός χώρος εμφανίζεται στην συνειδητότητά μας. Τα στερεά σώματα παραμένουν ως έχουν, η Βαρύτητα είναι ο νόμος της κίνησης, οι ιδιότητες του φωτός επηρρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα αντικείμενα στον χώρο και ούτω καθ’εξής.
Όμως επειδή δεν υπάρχουν αποδείξεις ή φυσικοί νόμοι για τις διαστάσεις του Νου – Διαστήματος,αυτές οι διαστάσεις τείνουν να θεωρούνται ως Σφαίρες της Φαντασίας, σαν τα αποκυηματα της υποκειμενικής φαντασίας. Αυτή είναι η ψευδαίσθηση της υποκειμενικότητας που παρεμβαίνει στον υπαρξιακό πυρήνα της Ψυχής, η φανταστική άρνηση της αντιληπτικής ιδιότητας σε σχέση με τις αποδείξεις της ύπαρξής της. Ένα τέτοιο σύστημα πεποίθησης εγγυάται πως θα είναι αδύνατο να εξερευνήσουμε αυτές τις διαστάσεις με συστηματικό τρόπο. Οι Σαμανικές παραδόσεις δεν είναι τόσο περιορισμένες και για αυτό έχουμε μία περισσότερο εμπειρική διαδικασία κατανόησης αυτής της διάστασης από την Δυτική Ψυχολογία. Για χιλιάδες χρόνια οι θεραπευτές επηρρεάζουν θεραπείες χειραγωγώντας τις παθογένειες της ασθένειας μέσω του Υπερδιαστατικού χώρου. Η Δυτική ιατρική λέει πως κάτι τέτοιο είναι απίθανο, έστω και αν υπάρχουν αποδείξεις για το αντίθετο.
Οι εμπειρικές απεικονίσεις της Διάστασης του Νου- Διαστήματος περιγράφουν την εμπειρία ως ένα τόπο από εικόνες, υποδεικνύοντας έναν εναλλάκτικό τίτλο: «Φαντασιακή Διάσταση». Η ακόλουθη ερμηνεία είναι μία διευκρίνηση την έννοιας που θεωρεί πως οι εικόνες αυτές είναι πραγματικές οντότητες που είναι τόσο «στέρεοι» όσο είμαστε εμείς στον δικό μας κόσμο. Αντιμετωπίζοντας ιδέες από την Φαντασιακή διάσταση δεν μιλάμε για φανταστικά πράγματα, αλλά ούτε για την φαντασία με την έννοια που είναι ευρέως διαδεδομένη στην σύγχρονη εποχή. Δεν καταπιανόμαστε με κατασκευασμένα ζητήματα που δημιουργήθηκαν μέσω της δημιουργικής διαδικασίας του Νου. Η Φαντασιακή Διάσταση δεν είναι μόνο οντολογικά πραγματική. Είναι επίσης ένας κόσμος που έχει σχήμα, χώρο και ακόμη σημαντικότερα, έχει όντα που την κατοικούν. Η Φαντασιακή διάσταση είναι ένας αυτόνομος κόσμος και είναι προσβάσιμος μέσα από τις εναλλακτικές καταστάσεις της συνειδητότας. Αλληλεπιδρά με τον καθημερινό πραγματικό κόσμο μερικές φορές με τρόπους που η κοινή λογική αψηφά και αδυνατεί να κατανοήσει.
Βέβαια επειδή τα φαινόμενα της Διάστασης αυτής μπορούν να γίνουν κατανοητά από την υποκειμενική Συνειδητότητα είναι αδύνατο να τα μετρήσουμε επιστημονικά και άρα να αποκτήσουμε αποδείξεις της ύπαρξής τους. Πέρα από αυτή την δυσκολία όμως δεν είναι και τόσο αδιανόητο να αντιληφθούμε την κατάσταση των εσωτερικών διαστάσεων. Ακόμη και η μελέτη της Μυθολογίας του κόσμου, της Λαογραφίας, της Ψυχολογίας βάθους και του Μυστικισμού θα εξαπλώσουν τα όρια των διαστάσεων αυτών που ενυπάρχουν μέσα από την Συνειδητότητα.
Οι Αλχημιστές γνώριζαν σίγουρα πως ως μέρος του συνόλου θα έπρεπε να κατέχει την εικόνα του Συνόλου μέσα στον εαυτό του. Αυτός ο εσωτερικό Μικρόκοσμος ήταν το αντικείμενο της Αλχημικής αναζήτησης. Σήμερα το αποκαλούμε Συλλογικό Ασυνείδητο και το περιγράφουμε ως Αντικειμενικό γιατί είναι πανομοιότυπο σε όλους τους ανθρώπους. Πέρα από αυτό το Συμπαντικό Όλον υπάρχει και παράγεται σε κάθε άτομο μία υποκειμενική Συνειδητότητα, π.χ το «Εγώ». Ο Σαμάνος είναι μία τέτοια υποκειμενική Συνειδητότητα που διδάχθηκε πως να επανενωθεί με την πηγή του Συλλογικού Ασυνειδήτου. Μία άλλη μορφή εισόδου σε αυτές τις διαστάσεις έχει καταγραφεί εκτενώς τα τελευταία τριάντα χρόνια μέσα από τα ευρήματα στον τομέα των επιθανάτιων εμπειριών που συνεχώς ενδυναμώνουν τις Σαμανικές περιγραφές για αυτές τις Διαστάσεις ύπαρξης.
Η βεβαιότητα που υπάρχει πως η ύπαρξή μας δεν είναι μονάχα αυτό που ερευνάται και αποδεικνύεται επιστημονικά έχει εξήγηση. Η Ανθρώπινη Φαντασία είναι η κινητήρια δύναμη της δημιουργικότητας, και η σύναψη μίας ιδέας είναι η κατασκευή εικόνων σε αυτές τις διαστάσεις. Η Πεποίθηση (Κάθε σύμπλεγμα φαντασιακής έννοιας) είναι μία δυναμική μορφή σύναψης γιατί όταν δημιουργηθεί αυτο-ολοκληρώνεται. Η Ένταση κάθε πεποίθησης προσδιορίζει την δύναμη της εικόνας αυτής και τα αποτελέσματα που θα επιφέρει στον Φυσικό κόσμο. Μία ισχυρή πεποίθηση αποκτά έτσι την δική της ζωή. Μπορεί να εξαπλωθεί απο μυαλό σε μυαλό σαν ζωντανός ιός και είναι πλήρως ικανή να αμυνθεί, μέσα από τους ξενιστές της, όταν απειλείται η ύπαρξή της. Αυτό συμβαίνει διότι η Φαντασιακή Διάσταση είναι προσβάσιμη μέσα από την υποκειμενική πραγματικότητα, και ο κάθε παρατηρητής θα λάβει μία πραγματικότητα που αποκαλύπτεται μέσα από τις βαθύτερες πεποιθήσεις του…
