Από τότε που εισχωρήσαμε στην Νέα Χιλιετία και έπειτα από την περίφημη φράση του Νιτσε «Ο Θεός Είναι Νεκρός», αντιμετωπίζουμε ακόμη περισσότερο την θνησιμότητά μας και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε νέες τεχνολογίες και πολιτιστικές εκφράσεις που θα προάγουν την Αθανασία και μέσα από τις οποίες θα προωθείται ένας νέος Υπεράνθρωπος Εαυτος.
Αυτή η συλλογική εμπειρία του «Θανάτου των Θεών» λειτουργεί ως ένα τεράστιο Σοκ στον ανθρώπινο ψυχισμό που μας απομακρύνει από την αναζήτηση ενός ανώτερου νοήματος και του υπερβατικού μυστηρίου. Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, φοβόμαστε την αίσθηση της απουσίας, όταν το υπερβατικό είναι απων και δεν μπορούμε να στηριχτούμε πάνω του για να ανέλθουμε πνευματικά. Δεν γίνεται να χάσουμε την ζωτική επαφή μας με τη φανταστική, μαγική μας υπόσταση. Χρειαζόμαστε τους Θεούς, τις πνευματικές μας πιθανότητες και προοπτικές.
Χρειαζόμαστε ως πολιτισμός να δημιουργήσουμε την πολιτιστική έκφραση για να εξελίξουμε την ανθρώπινη ψυχή – καθώς οι ψυχικές μας δυνάμεις και η μετάβαση του εαυτού σε ένα υπερ-εαυτό πραγματοποιείται ομαλότερα μέσα από την χρήση Αρχετυπικών Θεικών συμβόλων.
Υπεράνθρωπος Εαυτος: Η Πτωση των Θεων
Ίσως όμως μέσα από την απώλεια των θεών χρειάστηκε να γίνουμε οι ίδιοι θεοί, αφού συνειδητοποιήσαμε την ανάγκη να γεμίσουμε το κενό που αφήνουν οι μύθοι που καταρρίπτονται. Μέσα από την απώλεια της θεικής σύνδεσης απελευθερώθηκε ένα διαφορετικό ψυχικό κύμα στον κόσμο που συνενώθηκε με μία αύξηση της ανθρώπινης Συνειδητότητας. Σύμφωνα με τον Jung, οι Θεοί σταδιακά μεταμορφώθηκαν στην πνευματική μας ασθένεια. Αυτή η ασθένεια μεταλλάχθηκε και μας μετέτρεψε σε ανθρωποθεικά υβρίδια, με υπερανθρώπινες δυνατότητες, με αιρετικές διαθέσεις όμως προς τους Φυσικούς Νόμους που μας διέπουν.
Η Φυσική δομή είναι ιερή, πέρα από τον άνθρωπο και μας συνδέει με τα εξελιγκτικά πνευματικά ρεύματα. Με την απουσία των αρχαίων μύθων στην σύγχρονη κοινωνία μας, εξαφανίστηκε η ιερή αλχημική ρίζα και μέσα από την λαική κουλτούρα μεταλλάχτηκε σε αυτό το κύμα των υπερ-ανθρώπων και των μύθων τους που εξαπλώνονται ολοένα και περισσότερο.
Μάλλον είναι κλισέ, αλλά φαίνεται πραγματικότητα. Αναζητάμε τον Προσωπικό μας Θεό μέσα μας σε κάθε ευκαιρία – Πρόκειται για το ατομικό μας ταξίδι που ξεδιπλώνεται μέσα στο Κοσμικό Δράμα. Οι κοινωνικές μας Υποκουλτούρες σταδιακά μετατρέπονται σε Νόρμα. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ολοένα και περισσότερο, και αυτές οι ιδέες είναι ευρέως διαθέσιμες μέσα από τον pop πολιτισμό που έχει αναπτυχθεί.
Οι σύγχρονοι άνθρωποι αποζητάμε να δημιουργήσουμε μία κουλτούρα Τεχνολογικού Υλισμού και περνάμε σε δεύτερη μοίρα την εσωτερική μας αναζήτηση που πρέπει κάπως να αποτυπωθεί, μέσα από την Επιστημονική Φαντασία. Ίσως αυτή η «πίσω πόρτα» που χρησιμοποιείται για την πνευματική μας ενεργοποίηση να συγχωνεύεται με την πραγματική ζωή. Ζούμε την καθημερινή μας ταινία στην οποία οι ιδέες εμφυτεύονται κατευθείαν στο περιβάλλον με σκοπό να επιταχύνουν την αφύπνισή μας.
Όπως μας δίδαξαν οι αρχαίοι μύθοι, ήμασταν κοιμισμένοι σε κάποια απόμακρη Γη και τώρα λαμβάνουμε μηνύματα και σήματα που αστράφτουν σαν πινακίδες Νέον μέσα από τον Σύγχρονο Πολιτισμό μας. Αυτά σηματοδοτούν τις περιστάσεις, το σημείο της Κρίσης μεταξύ της εξέλιξής μας ή της πτώσης μας στην Αρχαική, κατατονική και καταστροφική λήθη.
O HD Οπτικός πολιτισμός μας λειτουργεί ως πύλη για να εισχωρήσουμε σε άλλες πραγματικότητες. Οι Ψυχεδελικές εμπειρίες που ήταν κάποτε μία καταραμέν ουτοπία αναπαράγονται μέσα από σύγχρονες μυθοπλασίες που αναμοχλεύουν Γνωστικές δομές, Μυθολογικά αρχέτυπα και πολυδιαστατικές εισόδους. Μεταβατικά στάδια Συνειδητότητας που επεκτείνονται μέσα από τις εξερευνήσεις της σύγχρονης επιστήμης προστίθενται στην Μυθολογία του 21ου Αιώνα που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.
Η Γεννηση των Συγχρονων Ιερων Θεων
Ίσως πλησιάζουμε στην γέννηση νέων Ιερών Θεών. Οι θεοί της μετάλλαξης, των Νευρολογικών και Βιολογικών μετατροπών. Ξεπηδούν πρώτα μέσα από τον πολιτισμό μας ως Υπερήρωες και Μεταλλαγμένα Διάμεσα. Σε αυτή την μύηση μέσα σε ένα επαυξημένο μέλλον θα ανακαλύψουμε περισσότερα μυστικά, όμως θα πρέπει να μπορούμε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε το πνευματικό από το δαιμονικό. Για αυτό παρατηρούμε στην σύγχρονη κουλτούρα μας την αέναη μάχη του Δαιμονικού με το Πνευματικό, του Καλού με το Κακό μέσα από φανταστικές οντότητες ( Άγγελοι – Δαίμονες | Άνθρωποι – Βαμπίρ κλπ).
Με αυτό τον τρόπο οι θεοί δεν θα ξεχαστούν ποτέ, καθώς συγχωνεύονται με αυτή τη νέα επαυξημένη και μεταλλαγμένη πραγματικότητα που δημιουργείται. Εξάλλου στην Αρχαία Ελλάδα οι Θεοί ζητούσαν να μην ξεχαστούν. Να παραμείνουν στην συνείδηση των Ανθρώπων. Έτσι η πραγματικότητά τους δεν θα ξεθωριάσει ποτέ. Με αυτό τον τρόπο επιβιώνουν, γιατί οι πραγματικοί Θεοί κατοικούν στην Ψυχή μας και επανέρχονται στο Νου. Και έτσι μέσα από αυτή την ανάγκη της αφύπνισης των Θεών μέσα μας ξυπνάμε περιστασιακά από τον Συνειδησιακό λήθαργο, σε μία προσπάθεια να απελευθερώσουμε τον Θεικό Εαυτό μας.
Έχουμε εισχωρήσει στο στάδιο της «Συνειδητοποίησης» κατά το οποίο ξεκινάμε να αναγνωρίζουμε πως τα γεγονότα και οι απεικονίσεις που βρίσκονται τριγύρω μας μέσα από τον πολιτισμό του 21ου Αιώνα δεν είναι μονάχα αληθινά, αλλά είναι και συμμετοχικά. Κάτι τέτοιο σημαίνει πως οι ιερές και υπερφυσικές μυθοπλασίες εμφανίζονται και απαιτούν την συμμετοχή μας. Με κάποιο θεμελιώδη τρόπο που δεν κατανούμε ακόμη, αυτές οι μυθοπλασίες αφορούν τον ίδιο μας τον εαυτό που προβάλλεται στον κόσμο των αντικειμένων και των γεγονότων συνήθως μέσα από κάποια ιστορία, σύμβολο ή σημάδι. Η Συνειδητοποίηση είναι το στάδιο κατά το οποίο καταλαβαίνουμε πως και εμείς λαμβάνουμε μέρος σε μία τέτοια ιστορία.
Ζούμε σε ένα ολοένα αυξανόμενο μεταφυσικό Σύμπαν. Και με την άφιξη της Επαυξημένης πραγματικότητας θολώνουν τα όρια της αλληλεπίδρασής μας με τον φυσικό κόσμο. Το αληθινό και το πραγματικό μετατρέπονται σε μία θαμπή έννοια που αλληλοσυγχωνεύεται και επεκτείνει τα διαισθητικά πλαίσια του ανθρώπινου Νου. Αυτή η υπόθεση φαντάζει τρομακτική αν την σκεφτεί κανείς διεξοδικά, όμως ίσως η νέα πραγματικότητα υποδεικνύει πως επιστρέφουμε σε μία ιερότερη οπτική ματιά, μέσα από την οποία οι απτοί και οι αόρατοι κόσμοι θα μετατραπούν σε ένα αναπόσπαστο μέρος της Ολιστικής Νέας πραγαμτικότητας που σταδιακά θα μας επιτρέψει να εξερευνήσουμε τα μεγάλα μυστικά της.
