Υπάρχουν κεφάλαια στην ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που μοιάζουν να έχουν διαγραφεί εσκεμμένα από τη συλλογική μνήμη. Στα βάθη της Κάτω Σιλεσίας, εκεί όπου τα βουνά Owl κρύβουν το δαιδαλώδες σύμπλεγμα «Riese», η πραγματικότητα φαίνεται πως έπαψε να υπακούει στους συμβατικούς νόμους. Η περίπτωση της «Die Glocke» δεν είναι απλώς μια ιστορία για ένα χαμένο όπλο. Είναι η καταγραφή μιας απόπειρας υπέρβασης των ορίων της ύλης. Η έρευνα που ακολουθεί βασίζεται σε αποσπάσματα ανακρίσεων, τεχνικά σχεδιαγράμματα που διέφυγαν της καταστροφής και τη σκοτεινή κληρονομιά των SS, συνθέτοντας το προφίλ μιας συσκευής που, αν και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στο πεδίο της μάχης, άλλαξε την πορεία της απόρρητης επιστήμης για πάντα.
Η Γέννηση του Θρύλου και οι Πηγές του Witkowski
Η ύπαρξη της «Καμπάνας» (Die Glocke) ήρθε στο φως της δημοσιότητας μέσω του Πολωνού ιστορικού Igor Witkowski. Η πηγή του, ένας ανώνυμος αξιωματικός των πολωνικών μυστικών υπηρεσιών, του επέδειξε το 1997 διαβαθμισμένα έγγραφα που αφορούσαν τις ανακρίσεις των SS μετά τον πόλεμο. Κεντρικό πρόσωπο σε αυτά τα έγγραφα ήταν ο Jakob Sporrenberg, Αντιστράτηγος των SS (Gruppenführer), ο οποίος είχε αναλάβει τη διοίκηση του έργου «Der Riese» κατά τις τελευταίες φάσεις του.
Ο Witkowski ισχυρίζεται ότι οι σημειώσεις του από εκείνα τα έγγραφα περιγράφουν μια τεχνολογία που βασιζόταν στη φυσική του κβαντικού κενού. Η εγκυρότητα αυτών των ισχυρισμών ενισχύθηκε όταν ο Nick Cook, διακεκριμένος αναλυτής αμυντικών θεμάτων του περιοδικού Jane’s Defence Weekly, ερεύνησε το θέμα. Ο Cook ανακάλυψε ότι η ναζιστική Γερμανία είχε επενδύσει τεράστια ποσά σε έρευνες που αφορούσαν τη «Φυσική των Πεδίων Στρέψης» (Torsion Physics), μια επιστήμη που τότε θεωρούνταν αιρετική, αλλά σήμερα αποτελεί αντικείμενο μελέτης στην προηγμένη προωστική φυσική.
Το Σύμπλεγμα «Der Riese» και η Σφαγή των Επιστημόνων
Το ορυχείο Wenceslas, όπου διεξάγονταν τα πειράματα, δεν ήταν ένα απλό ορυχείο. Ήταν μέρος του σχεδίου «Riese» (Ο Γίγαντας), ενός δικτύου υπόγειων σηράγγων και αιθουσών που καταλάμβαναν χιλιόμετρα κάτω από τη γη. Σύμφωνα με τα αρχεία της δίκης του Sporrenberg στην Πολωνία, η μυστικότητα γύρω από την Καμπάνα ήταν τόσο απόλυτη, που ξεπερνούσε ακόμα και εκείνη του πυρηνικού προγράμματος.
Όταν ο Κόκκινος Στρατός άρχισε να πλησιάζει, οι εντολές από το Βερολίνο ήταν σαφείς: μηδενικό ίχνος. Ο Sporrenberg κατέθεσε ότι 60 Γερμανοί επιστήμονες, οι κορυφαίοι στον τομέα της φυσικής και της χημείας, εκτελέστηκαν από ειδικό απόσπασμα των SS και θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους για να διασφαλιστεί ότι οι γνώσεις τους δεν θα έπεφταν ποτέ σε χέρια εχθρών. Αυτό το γεγονός υποδηλώνει ότι η Καμπάνα δεν ήταν απλώς ένα πείραμα, αλλά μια λειτουργική τεχνολογία με τρομακτικές προεκτάσεις.
Τεχνική Ανάλυση και το Μυστήριο του Xerum 525
Η δομή της Die Glocke περιγράφεται με ακρίβεια μηχανικού. Είχε ύψος περίπου 4,5 μέτρα και διάμετρο 2,7 μέτρα. Το εξωτερικό της ήταν θωρακισμένο με κεραμικό υλικό, ενώ στο εσωτερικό της υπήρχαν δύο αντίρροπα περιστρεφόμενοι κύλινδροι. Αυτή η διάταξη είναι γνωστή στη φυσική ως «Συσκευή Flywheel» και χρησιμοποιείται για τη δημιουργία τεράστιας γωνιακής ορμής.
Το πιο αινιγματικό στοιχείο ήταν το Xerum 525. Πρόκειται για μια ουσία με βιολετί χρώμα και την πυκνότητα του υδραργύρου. Σύμφωνα με αναλύσεις που βασίζονται στις περιγραφές, το Xerum 525 ήταν πιθανότατα ένα μείγμα οξειδίου του αντιμονίου-υδραργύρου, το οποίο είχε εμπλουτιστεί με ραδιενεργά ισότοπα (πιθανώς βηρύλλιο ή θόριο). Όταν η συσκευή ενεργοποιούνταν, το υγρό αυτό μετατρεπόταν σε πλάσμα μέσω ηλεκτρικής εκκένωσης εκατομμυρίων Volt, δημιουργώντας ένα βαρυτικό πεδίο τόσο ισχυρό που λύγιζε το φως και τον χώρο.
Το Πρόγραμμα «Chronos» και η Φυσική του Χρόνου
Η κωδική ονομασία «Chronos» που δόθηκε στο πρόγραμμα αποτελεί το ισχυρότερο στοιχείο για τον σκοπό της συσκευής. Οι επιστήμονες του Τρίτου Ράιχ, επηρεασμένοι από τη θεωρία της «Κούφιας Γης» και τις εσωτεριστικές παραδόσεις της Εταιρείας Thule, πίστευαν ότι μπορούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση στην «Ενέργεια του Μηδενικού Σημείου» (Zero Point Energy).
Οι αναφορές για τα πειράματα είναι ανατριχιαστικές. Φυτά που τοποθετούνταν κοντά στην Καμπάνα κατά τη λειτουργία της, είτε αποσυντίθεντο σε μια λευκή κολλώδη ουσία μέσα σε λεπτά, είτε αναπτύσσονταν με αφύσικη ταχύτητα, σαν να είχε επιταχυνθεί ο χρόνος γύρω τους. Οι ερευνητές που επιβίωσαν ανέφεραν ότι ένιωθαν το σώμα τους να «τεντώνεται» και την αίσθηση του προσανατολισμού τους να εξαφανίζεται τελείως. Αυτά τα φαινόμενα συμπίπτουν με τις σύγχρονες θεωρίες για τις «σκουληκότρυπες» και τις στρεβλώσεις του χωροχρόνου.
Το «Henge» και η Προωστική Τεχνολογία
Στην επιφάνεια, πάνω από το ορυχείο Wenceslas, στέκει ακόμα μια επιβλητική κατασκευή από οπλισμένο σκυρόδεμα, γνωστή ως «The Henge». Πρόκειται για έναν δακτύλιο δώδεκα πυλώνων που θυμίζει το Stonehenge. Ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι η βάση ενός πύργου ψύξης, η ανάλυση του σκυροδέματος έδειξε ίχνη βαρέων μετάλλων και ακτινοβολίας που δεν δικαιολογούνται από μια τέτοια χρήση.
Θεωρείται ότι το Henge ήταν η εξέδρα δοκιμών για την προωστική ισχύ της Καμπάνας. Αν η συσκευή κατάφερνε να ακυρώσει τη βαρύτητα, χρειαζόταν ένα ισχυρό σημείο πρόσδεσης για να μην εκτοξευθεί στο διάστημα. Η παρουσία χοντρών ατσάλινων κρίκων στους πυλώνες ενισχύει την άποψη ότι η Die Glocke δοκιμαζόταν ως κινητήρας για σκάφη που θα μπορούσαν να εξέλθουν από την ατμόσφαιρα της Γης.
Η Διαδρομή προς το Kecksburg και ο Στρατηγός Kammler
Η τύχη της Καμπάνας μετά τον Μάιο του 1945 συνδέεται άρρηκτα με τον Στρατηγό των SS, Hans Kammler. Ο Kammler ήταν ο αρχιτέκτονας των στρατοπέδων συγκέντρωσης αλλά και ο επικεφαλής των πιο προηγμένων όπλων του Ράιχ. Εξαφανίστηκε χωρίς ίχνη τις τελευταίες μέρες του πολέμου.
Η θεωρία που θέλει την Καμπάνα να μεταφέρεται στις ΗΠΑ μέσω του «Project Paperclip» υποστηρίζεται από το περιστατικό του Kecksburg το 1965. Μάρτυρες περιέγραψαν το αντικείμενο που κατέπεσε ως μια μεταλλική καμπάνα με «ιερογλυφικά» που θυμίζουν τα σύμβολα που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί στις εσωτεριστικές τους τελετές. Επιπλέον, η ταχύτητα με την οποία ο αμερικανικός στρατός σφράγισε την περιοχή και η μεταφορά του αντικειμένου σε βάση που διοικούνταν από πρώην Γερμανούς επιστήμονες, δημιουργεί μια αδιαμφισβήτητη σύνδεση.
Οι Σκιές του Λυκόφωτος – Παραφυσικές Θεωρίες και η «Τάξη των Εννέα Αγγέλων»
Πέρα από τα τεχνικά σχεδιαγράμματα και τις ανακρίσεις των SS, η Die Glocke περιβάλλεται από ένα πλέγμα θεωριών που αγγίζουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας και του αποκρυφισμού. Οι ερευνητές που αρνούνται να δεχτούν την Καμπάνα ως μια απλή πειραματική συσκευή, εστιάζουν σε τρεις κεντρικούς άξονες που στοιχειώνουν τον φάκελο «Chronos».
Η Σύνδεση με τον Εσωτερισμό των SS (Vril και Thule):
Μια από τις πιο διαδεδομένες θεωρίες υποστηρίζει ότι η Καμπάνα δεν ήταν προϊόν γερμανικής μηχανικής, αλλά αποτέλεσμα «διορατικής επικοινωνίας». Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, τα μέλη της Εταιρείας Vril και της Thule, που αποτελούσαν τον πνευματικό πυρήνα των SS, πίστευαν ότι είχαν λάβει οδηγίες από ανώτερες οντότητες (τους «Αρχαίους» ή κατοίκους του συστήματος του Αλντεμπαράν) για την κατασκευή ενός «Πλοίου του Φωτός». Η Καμπάνα θεωρείται από πολλούς ως ο πρώτος επιτυχημένος «Κινητήρας Vril», ο οποίος δεν λειτουργούσε με καύσιμα, αλλά αντλούσε ενέργεια από το ίδιο το ύφασμα του αιθέρα.
Η Θεωρία της «Συνέχειας του Ράιχ» στην Ανταρκτική: Μια άλλη, ακόμα πιο σκοτεινή θεωρία, συνδέει την εξαφάνιση της Die Glocke με τη «Βάση 211» στη Νέα Σουαβία της Ανταρκτικής. Υποστηρίζεται ότι ο Hans Kammler δεν διέφυγε στις ΗΠΑ, αλλά χρησιμοποίησε την Καμπάνα για να μεταφέρει την τεχνολογία σε ένα υπόγειο δίκτυο βάσεων κάτω από τους πάγους. Σύμφωνα με τους θιασώτες αυτής της θεωρίας, τα UFO που παρατηρήθηκαν κατά την Επιχείρηση «Highjump» του αμερικανικού ναυτικού το 1947 ήταν στην πραγματικότητα εξελιγμένες εκδόσεις της Καμπάνας, οι οποίες είχαν πλέον τελειοποιηθεί μακριά από τα μάτια του κόσμου.
Η Σύνδεση με την Αρχαία Τεχνολογία (Vimanas): Πολλοί ερευνητές του παραφυσικού επισημαίνουν την εντυπωσιακή ομοιότητα της Die Glocke με τα «Vimanas» – τα ιπτάμενα άρματα που περιγράφονται στα αρχαία ινδικά έπος Mahabharata και Ramayana. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Ναζί είχαν στείλει αποστολές στο Θιβέτ και την Ινδία αναζητώντας σανσκριτικά κείμενα που περιέγραφαν την κίνηση μέσω υδραργύρου και δινών. Η θεωρία αυτή θέλει την Καμπάνα να είναι μια προσπάθεια «αντίστροφης μηχανικής» (reverse engineering) μιας τεχνολογίας που χάθηκε στις καταστροφές των προϊστορικών χρόνων, καθιστώντας την Die Glocke ένα κρίκο που ενώνει το ναζιστικό μέλλον με ένα ξεχασμένο, υπερτεχνολογικό παρελθόν.
Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας και η Χρονική Σύγκλιση:
Τέλος, μια από τις πιο τολμηρές συνδέσεις αφορά το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας» (Project Rainbow) των ΗΠΑ το 1943. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ενεργοποίηση της Die Glocke στη Σιλεσία και οι δοκιμές αορατότητας του USS Eldridge στον Ατλαντικό δημιούργησαν μια «χρονική ρωγμή», επιτρέποντας την ανταλλαγή πληροφοριών ή ακόμα και υλικών αντικειμένων μεταξύ των δύο πλευρών μέσω του υπερχώρου. Αυτό θα εξηγούσε γιατί οι ΗΠΑ επέδειξαν τόσο άμεσο και απόλυτο ενδιαφέρον για την περισυλλογή των Γερμανών επιστημόνων του προγράμματος «Chronos» αμέσως μετά την πτώση του Βερολίνου.
Επίσημες Διαψεύσεις και Ιστορικά Κενά
Οι σκεπτικιστές και οι επίσημοι ιστορικοί απορρίπτουν τη Die Glocke ως «αστικό μύθο της τεχνολογίας». Επισημαίνουν ότι δεν υπάρχουν επίσημα σχέδια στα αρχεία του Σπέερ. Ωστόσο, η έλλειψη εγγράφων είναι χαρακτηριστικό των προγραμμάτων «Black Projects». Η καταστροφή των αρχείων στο «Der Riese» ήταν ολοκληρωτική.
Παρόλα αυτά, η φυσική πίσω από την Καμπάνα –ο συνδυασμός περιστρεφόμενου πλάσματος και ηλεκτρομαγνητισμού– αποτελεί σήμερα τη βάση για πειραματικούς κινητήρες της NASA, όπως ο EM Drive. Το ερώτημα παραμένει: πώς οι επιστήμονες των SS γνώριζαν αυτές τις αρχές ήδη από το 1943;
Η έρευνα για τη Die Glocke καταλήγει σε ένα σκοτεινό συμπέρασμα. Η Καμπάνα δεν ήταν απλώς ένα όπλο, αλλά ένα εργαλείο που αποσκοπούσε στην κυριαρχία πάνω στην ίδια τη δομή του σύμπαντος. Είτε η συσκευή αυτή αναπαύεται τώρα σε κάποιο απόρρητο υπόγειο των ΗΠΑ, είτε χάθηκε οριστικά στις στοές του Wenceslas, η ηχώ της συνεχίζει να στοιχειώνει τη σύγχρονη επιστήμη. Κάποια πράγματα δεν προορίζονταν να ανακαλυφθούν, και κάποιοι ήχοι –όπως αυτός μιας καμπάνας που δονεί τον ίδιο τον χρόνο– είναι προτιμότερο να μένουν στη σιωπή. Η ιστορία έκλεισε την πόρτα στο «Der Riese», αλλά το κενό που άφησε πίσω της η εξαφάνιση του Kammler και της μηχανής του, παραμένει μια ανοιχτή πληγή στον ιστό της λογικής.
