Χθες το βράδυ πραγματοποιήθηκε ένα όμορφο αφιέρωμα στον σύγχρονο Συγγραφέα Τρόμου Graham Masterton στο Death Disco.
Γιά μία ακόμη φορά τα Reflections του Death Disco με την χαρακτηριστική ατμόσφαιρα και με τον γεμάτο κόσμο χώρο του παρουσίασαν ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο έργο του Συγγραφέα, με αφηγήσεις διηγημάτων, Άρθρα – Γνώμες γύρω από την βιβλιογραφία του Masterton αλλά και ένα προσωπικό του Video – Μήνυμα έκπληξη για όσους επέλεξαν να περάσουν το βράδυ τους στο στέκι του Ψυρρή. Το Mindhack έλαβε μέρος για δεύτερη φορά στα Reflections, έπειτα από την συμμετοχή στο αφιέρωμα για τον Stephen King και παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο που παρουσιάστηκε στο κοινό στο αφιέρωμα:
Graham Masterton: Οι τρομεροί Δαίμονες του Παρελθόντος
Αν κάποιος δεν γνωρίζει τον Συγγραφέα Graham Masterton και μιλήσει με κάποιον αναγνώστη του, θα διαπιστώσει πως στην ουσία θεωρείται αλλά και αντιμετωπίζεται ως «Ο Ζωντανός κληρονόμος του Βασιλείου του Edgar Allan Poe”. Ένας άκρως τιμητικός τίτλος για τον ίδιο, που αναγράφεται εξάλλου και στα εξώφυλλα αρκετών από τα βιβλία του. O Graham Masterton είναι ένας Σύγχρονος Συγγραφέας Σκοτεινής Φαντασίας & Τρόμου που εξυψώνεται μέσα από το έργο του στο συγγραφικό μέγεθος των Stephen King και Clive Barker. Αν από την άλλη κάποιος μιλήσει με κάποιον από τους επικριτές του (και ως Συγγραφέας τρόμου, έχει και αυτός αρκετούς) τότε σίγουρα θα ακούσει το επιχείρημα πως οι ιστορίες του προέρχονται από μία αρρωστημένη και διαστρεβλωμένη φαντασία, καθιστώντας τα βιβλία του κατάλληλα μονάχα για εκείνους που διαθέτουν εξίσου αρρωστημένα μυαλά.Το δεδομένο είναι πως δύσκολα θα πειστεί κάποιος από αυτό το επιχείρημα, καθώς το ευρύ αναγνωστικό κοινό του σε βεβαιώνει για το αντίθετο.
Ο ίδιος ο Συγγραφέας είναι από μόνος του ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον χαρακτήρας. Γεννημένος στην Σκωτία το 1946, ο Graham Masterton Ξεκίνησε να γράφει σε πολύ μικρή ηλικία και εμπνέυστηκε από τον Ιούλιο Βερν και ακόμη περισσότερο από τον Έντγκαρ Άλαν Πόε. Στην ηλικία των 13 χρόνων θα γράψει ένα Μυθιστόρημα στο οποιο περιέγραφε μία μυστηριώδη Σέκτα Βαμπίρ που ως μοναδικό στόχο είχε την αυτοκαταστροφή της και στα 15 του θα ανακαλύψει τους Συγγραφείς Μπιτ: τον Τζακ Κερουάκ, τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ αλλά και τον William Burroughs, που χρησιμοποιούσαν το συγγραφικό στυλ αλλά και το περιεχόμενό των βιβλίων τους με έναν ακραίο τρόπο. Εκπαιδεύτηκε ως Δημοσιογράφος Εφημερίδας αλλά λίγο αργότερα έγινε συντάκτης ανδρικών περιοδικών, συμπεριλαμβανομένων των Penthouse και Penthouse Forum.
Η Βιβλιογραφία του αποτελείται από ένα τεράστιο έργο, καθώς στην Καριέρα του γράφει περίπου τέσσερα μυθιστορήματα τον Χρόνο, και η Συγγραφική του απόδοση είναι δημιουργική, πολύπλοκη αλλά και πολυπρόσωπη: Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως παρ’ότι έχει γράψει περί τα 40 Μυθιστορήματα Τρόμου, έχει εκδόσει επίσης μία ντουζίνα Πολιτικά Θρίλερ, περίπου άλλα τόσα Ιστορικά βιβλία, αναρίθμητες Σύντομες ιστορίες, αλλά και γύρω στα τριάντα βιβλία με οδηγίες γύρω από το Σεξ ξεδιπλώνοντας έτσι στο αναγνωστικό κοινό ένα πολύπλευρο συγγραφικό εαυτό..
Είναι βέβαιο πως μόλις ανακαλύψει κάποιος τον Graham Masterton, ανεξάρτητα από το συγγραφικό είδος που θα επιλέξει να διαβάσει, θα καταλήξει σε ένα κοινό Συμπέρασμα: Πως η συγγραφική του ροή κάνει τον αναγνώστη να διαβάζει αδιάκοπα την λεπτομερή και οξυδερκή πλοκή των Βιβλίων του. H αλήθεια είναι πως ακόμη και το ασθενέστερο σε πλοκή μυθιστόρημα του μπορεί να κρατήσει τον αναγνώστη σε εγρήγορση, ανήμπορο να σταματήσει το διάβασμα, και αφότου τελειώσει, να προσμένει ήδη την επόμενη φορά που θα θα ξεφυλλίσει τις σελίδες ενός νέου βιβλίου του, μιάς και η σύγχρονη βιαιότητα αλλά και η Υπερφυσική Λαογραφία περιγράφουν άψογα τον ειδεχθή τρόμο και εμπεριέχουν μία παράξενη ομορφιά.
Σε γενικότερα πλαίσια η βιβλιογραφία του Masterton διαχωρίζει τους αναγνώστες σε τρεις κατηγορίες: Σε εκείνους που αγαπούν το Συγγραφικό του έργο, σε εκείνους που μισούν τον τρόπο που γράφει, και σε εκείνους που δεν έχουν ακούσει ποτέ το όνομά του και δεν γνωρίζουν τίποτε για αυτόν. Έχει καταφέρει να διατηρήσει την φήμη ενός Cult Συγγραφέα παρά το γεγονός πως το Πρώτο μυθιστόρημά του, το Μανιτού εκδόθηκε σαράντα χρόνια πριν, παρά το γεγονός πως έχει κερδίσει Λογοτεχνικά βραβεία , έχει συνεργαστεί με τον William S. Boroughs, και τα έργα του μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση και τον Κινηματογράφο.
Οι Τρομεροί Δαίμονες του Παρελθόντος
Η Έμπνευση του Masterton φαίνεται πως είναι τα φαντάσματα και οι Δαίμονες της Λαογραφίας και των Αρχαίων Πολιτισμών. Στο πρώτο μυθιστόρημά του, το Μανιτού αποκάλυπτει την μάχη της Ηρωίδας με έναν Ιθαγενή Αμερικανό Πανίσχυρο Σαμάνο που μεταμορφωμένος ως όγκος στο κορμί της απειλεί να την εξοντώσει. Από το πρώτο του μυθιστόρημα και έπειτα, έχει τοποθετήσει στις ιστορίες του την Αζτέκικη, την Αφρικανική, Ιαπωνική αλλά και την Χριστιανική Μυθολογία πέραν των άλλων.
Η έμφαση που δίνει ο Συγγραφέας στην ερμηνεία των Λαογραφικών μύθων αλλά και της διαμόρφωσής τους για τις ανάγκες του Μυθιστορήματος, προσδίδει στα γραπτά του αυτή την σκοτεινή, παράδοξη αίσθηση που συνεπαιρνει τον αναγνώστη. Οι ιστορίες του ακολουθούν ένα αρχετυπικό και παρόμοιο μονοπάτι ξεδιπλώματος της πλοκής ( Μυστηριώδεις θάνατοι και γεγονότα που αποκαλύπτουν την ύπαρξη κάποιου δαίμονα ή πνεύματος από τον αρχαίο κόσμο). Τα τέρατα του από την άλλη, είναι βίαια σε ακραίο βαθμό και μοχθηρά, και οι φόνοι που περιγράφει είναι φρικτοί, παρουσιάζοντας στον αναγνώστη την ωμή βαρβαρότητα που προσδίδει η splatter σκηνή , περιγράφοντας χέρια να αφαιρούνται, μέλη του σώματος να ξεριζώνονται βίαια, εντόσθια να πετάγονται, αόρατες λεπίδες να κόβουν τα σώματα σε κομματάκια κ.ο.κ..
Η επανεμφάνιση των Αρχαίων και Μυθικών απειλών στην σύγχρονη ζωή του Κόσμου ίσως να είναι το πιο αγαπημένο τέχνασμα του Συγγραφέα, που το χρησιμοποιεί έτσι ώστε οι καθημερινοί άνθρωποι να χρειαστεί να βρουν τρόπο για να αντιμετωπίσουν το κακό. Ο Masterton Θεωρεί πως τα Θρυλικά πλάσματα μπορουν να είναι τρομακτικά γιατί έχουν αρχετυπικές καταβολές, προερχόμενα από την άγνοια των ανθρώπων του αρχαίου κόσμου που αδυνατούσε να κατανοήσει την προέλευση μίας επιδημίας, φυσικών καταστροφών αλλά και άλλων δεινών. Αυτή η διαδικασία ξυπνά έτσι στον αναγνώστη υποσυνείδητα ένστικτα τρόμου αφού αυτή η πρώιμη άγνοια είναι συνδεδεμένη με Δαίμονες, φαντάσματα και Εκδικητικούς Σκοτεινούς θεούς.
Η τάση που επικρατεί στα Μυθιστορήματα του είναι σχεδόν πάντοτε το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσουν οι ήρωές του, ένα τίμημα που πηγάζει από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Τα Τέρατα που εμφανίζονται για να τρομοκρατήσουν ή και να δολοφονήσουν τους χαρακτήρες στις ιστορίες του συνήθως σχετίζονται με φόνους αλλά και τρομερές πράξεις που έλαβαν χώρα χρόνια ή ακόμη και αιώνες πριν. Ξανά στο Μανιτού βλέπουμε πως ο Σαμάνος Ιθαγενής αναζητά την εκδίκηση για τις μαζικές δολοφονίες που υπέστησαν οι Ιθαγενείς Αμερικάνοι.
Μέσα από τις κακουχίες των ηρώων ο Συγγραφέας ελπίζει πως οι αναγνώστες θα ταυτίσουν τους χαρακτήρες των βιβλίων του με την ζωή και τα προβλήματά τους. Όλοι οι χαρακτήρες του Graham Masterton είναι καθημερινοί συνηθισμένοι άνθρωποι, που συχνά αντιμετωπίζουν δυσκολίες άσχετες από το κακό που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Ένας ήρωας του μπορεί να θρηνεί τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου του, να βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα σε ένα αποτυχημένο γάμο, ή ακόμη να αντιμετωπίζει δυσκολίες στο επαγγελματικό του περιβάλλον. Και μέσα από την εξονυχιστική οπτική των λεπτομερειιών προσπαθεί να αποδώσει μία κινηματογραφική αίσθηση, προτρέποντας τον αναγνώστη να αισθανθεί την πραγματικότητα του μυθιστορήματος..
Ο Συγγραφέας κατατάσσει τον εαυτό του στην Γενικότερη Φανταστική Λογοτεχνία, αφού όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του δεν διαχώρισε ποτέ την Λογοτεχνία τρόμου από το σύνολο του είδους αυτού. Για εκείνον η Φαντασία θα πρέπει πάντοτε να προκαλεί τις πεποιθήσεις του αναγνώστη, κάνοντάς τον να αναρωτηθεί τι σημαίνει τελικά να είσαι άνθρωπος.
Η αίσθηση του είναι πως πάντα η Φανταστική Λογοτεχνία πρέπει να μεταφέρει τον αναγνώστη στην πιό ακραία μορφή της Ανθρώπινης εμπειρίας. Για εκείνον η πραγματικότητα είναι παράξενη, συναρπαστική αλλά και τραγικη ταυτόχρονα. Η Καθημερινότητα μερικές φορές προχωρά πέρα από την ίδια μας την φαντασία και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Όμως η Φανταστική Λογοτεχνία πρέπει να πηγαίνει τον αναγνώστη ακόμη παραπέρα, στα σκοτεινά όρια της Ανθρώπινης φύσης μας.
Οι ιστορίες που υπερβαίνουν την κοινή λογική όπως κάνουν και τα μυθιστορήματα του, πάντοτε υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Πρόκειται για μία διαδικασία που μας κάνει να αναρωτηθούμε ποιοί είμαστε κατά βάθος. Είναι οι ιστορίες αυτές που θα μας κάνουν να συμβιβαστούμε με την θνησιμότητά μας. Είμαστε ζωντανοί τώρα, εκπέμποντας την ζωτικότητά μας όπως κάνουν τα φώτα της πόλης την νύχτα όταν την κοιτάς απο ψηλά.. Εκατομμύρια ζωντανές οντότητες που αναζητούν την αλήθεια της ύπαρξης σε κάθε στιγμή της ζωής τους.
Όμως σύντομα μία μία οι οντότητες αυτές σβήνουν και εξανεμίζονται, και τότε επικρατεί το σκοτάδι. Και αυτό το σκοτάδι, ο υπέρτατος φόβος της ανυπαρξίας είναι που αποκαλύπτεται στις σελίδες των βιβλίων του Graham Masterton!
