Homo Religionalis: Ο Άνθρωπος που υπακούει στο Δογμα

Δεν είναι λίγες οι φορές που ως άνθρωποι υπερβάλλουμε για την θρησκεία στην οποία εντάσσουμε τον εαυτό μας. Είμαστε οι άνθρωποι που λατρεύουν να πιστεύουν. Τοποθετούμαστε μέσα σε συγκεκριμένα θρησκευτικά πλαίσια, περιοριστικά κυρίως για την ανθρώπινη εξέλιξη. ‘Ετσι αναμένουμε ένα θαύμα για να προχωρήσουμε την ζωή μας. Κάνουμε πόλεμους για την θρησκευτική μας πίστη,αφαιρούμε ζωές, υποτάσσουμε ανθρώπινες μάζες και υποκινούμε συνειδήσεις για την μεταλαμπάδευση της θρησκευτικής ευλάβειας στα πέρατα του χρόνου. Και τελικά υποτασσόμαστε στο Δογμα

Υπακοη στο Δογμα

Το ένα θρησκευτικό Δογμα αντιμάχεται το άλλο, δημιουργεί αντιφάσεις και εντάσεις μέσα στα κοινωνικά πλαίσια βασιζομενο στην πανανθρωπινη αναγκη. Στην αναγκη της πιστης. Πιστεύουμε στην τηλεόραση που παρακολουθούμε, δογματοποιούμε κάθε τι που μας παρέχει την εικονική ασφάλεια. Μία ασφάλεια που λεει πως στην υστατη στιγμη της μοναξιας δεν ειμαστε μόνοι. Και ισως αν κοιταξουμε καλύτερα και παρατηρήσουμε τα συστήματα που ανακυρρήσουν τον άνθρωπο ως το σημείο εστίασης. Ως φωτεινό ον και μονίμως εξελισσόμενο αμφισβητώντας την όποια παγιωμένη αλήθεια, θα διαπιστώσουμε πως έχουν δαιμονοποιηθεί παραμένοντας στο περιθώριο, οντας επι της ουσίας δηθεν ουτοπικά συστήματα που δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να παραπλανήσουν τον άνθρωπο.

Ότι μας εξελίσσει είναι Ψευδος, ότι μας παγιώνει και μας κανει να σκυβουμε το κεφάλι μπροστά στην μεγαλειότητά του είναι η Υπέρτατη αλήθεια.

Και έστω αν αυτή η αλήθεια συχνά μας απογοητεύει, σκύβουμε και πάλι το κεφάλι και θεωρούμε πως η δοκιμασία αυτή που περνούμε και πάλι έρχεται επειδή εμείς σταθήκαμε ανάξιοι. Πως είμαστε κατώτερη της μεγαλειώδους θεότητας που πιστεύει ο καθένας, και συνεχίζουμε την πεσιμιστική δράση μας ως «δούλοι». Υπομένοντας και περιμένοντας την ανταπόδοση της πίστης μας εις μάτην.

Φυσικά και υπάρχει κάτι Διανοητικά και πνευματικά ανώτερο από την ανθρώπινη φύση. Κανείς δεν διαφωνεί με αυτό. Όποιο όνομα και αν του δώσουμε η ουσία του δεν αλλάζει. Και πιστεύω πως ο ανθρώπινος σκοπός είναι να το προσεγγίσει όχι γονυπετής, αλλά με το κεφάλι ψηλά. Κοιτώντας τα άστρα,ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στην μεγαλειότητά του, απλώνοντας το χέρι να το προσεγγίσει.. Γιατί κάθε άνθρωπος ενέχει μέσα του την θεική ουσία, κρυμμένη και απενεργοποιημένη.

Η χειραγώγηση της Θρησκείας

Ήδη γράφοντας το κείμενο αυτό γνωρίζω πως η πλειοψηφία που ίσως με διαβάσει θα θεωρήσει πως είμαι αιρετικός στην σκέψη.Φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα στα προσωπικά του πιστεύω. Έστω και αν αυτά είναι σχεδόν απατηλά. Έστω και αν το μόνο που αποδεδειγμένα κάνουν είναι να κρατούν τον κόσμο στην άγνοια σχετικά με τις πνευματικές του δυνατότητες, καθιστόντας τον ανίκανο ορισμένες φορές ακόμη και για στοιχειώδη κριτική σκέψη.

Ποιός είναι ο τρόπος όμως με τον οποίο τα διάφορα δογματικά – Θρησκευτικά συστήματα αποκρύπτουν την αλήθεια και χαλιναγωγούν τις μάζες;

Το πρώτο βήμα για τον έλεγχο του νου μέσω της θρησκείας είναι η κατάκτηση του ελέγχου του περιβάλλοντος στο οποίο ζει. Αυτό πραγματοποιείται μέσω δύο πραγμάτων. Μέσα από τον έλεγχο των συναναστροφών και της πληροφορίας που λαμβάνει.

Ο διαχωρισμός των προσώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε γίνεται ως εξής: Όσοι δεν διατηρούν τα ίδια πιστεύω με εμάς στοχοποιούνται ως «Αθεοι». Αυτό γίνεται διότι υποσυνείδητα καλλιεργείται η περιθωριοποίηση των ατόμων με διαφορετική θρησκευτική πεποίθηση από την δική μας.

Επίσης η πληροφορία στοχοποιείται εξίσου οταν δεν περιλαμβάνει τα μηνύματα που περνάει ένα Δογμα και που βρίσκονται στο πλαίσιο της θρησκείας. Βιβλία θεωρούνται αιρετικά, ταινίες (χαρακτηριστικό παράδειγμα η απαγόρευση της ταινίας «Κώδικας Ντα Βίντσι» από τους Κύκλους του βατικανού) . Ετσι ώστε ο πιστός να αποκτά όσο το δυνατόν λιγότερη πληροφόρηση που πιθανόν θα στρέψει το μυαλό του προς πιο ανοιχτές πληροφορίες .

Πως μπορεί να σε υποδουλώσει ένα Δόγμα;

Ένα δεύτερο βήμα προς την δουλοποίηση της ανθρώπινης συνείδησης προς την δογματική θρησκεία είναι η πραγματοποίηση διαφόρων θαυμάτων. Τα θαύματα αποδεικνύον στον πιστό πως η εν λόγω θρησκεία είναι η μοναδική αλήθεια. Ποιος δεν θα έχει παρατηρήσει άραγε τα διάφορα θαύματα στις εκκλησίες ανά την Ελλάδα, όπου όλως τυχαίως συνοδεύονται απο την ευγενική χορηγία σε χρήμα και είδος από τους πιστούς που συρρέουν να δοξάσουν την μετουσιωμένη αγιότητα;

Δεν χρειάζονται πολλά για να διαπιστώσουμε πως η ύπαρξη φανατισμένης δογματικής αντίληψης μόνο κακό κάνει στην ανθρώπινη φύση και μας κρατάει δέσμιους σε ένα παρελθόν που δεν μας αρμόζει. Η ανθρωπότητα προχωράει μπροστά, με βήματα που της επιτρέπουν να αποτινάξει την δογματική πραγματικότητα. Μόνο έτσι μπορεί να στραφεί στην αμφισβήτηση των πάντων για την δημιουργία ενος Καλύτερου Πνευματικού κόσμου. Επίστρέφοντας στις «σχεδόν αναρχικές για τις Περισσότερες θρησκείες του Νέου Κόσμου» αρχέτυπες φιλοσοφικές αναζητήσεις που υπήρχαν από αρχαιότητας σε όλους τους Μεγάλους Πολιτισμούς του Κόσμου μας. Αναζητούμε την αλήθεια.

Δεν την δεχόμαστε υπο την μορφή κυρήγματος τις κυριακές δίχως αμφισβήτηση. Αυτο που μας ξεχωρίζει και μας κάνει να θέλουμε να πλησιάσουμε το θείο, είναι η ίδια η Θεική μας υπόσταση. Η Θεική φύση μας που παραμένει ανεξερεύνητη. Ίσως ήρθε η ώρα να σεβαστούμε την φύση μας. Ττην πίστη του ανθρώπου προς το υπερβατικό και να πλησιάσουμε λίγο περισσότερο προς τα άστρα που κάθε βράδυ μας φωτίζουν τον δρόμο…

Γιατι είπαμε, χωρίς δεσμά και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ένα άστρο.