Τα πρωινά για τον 12χρονο Johnny Gosch άρχιζαν νωρίς. Παρέα με τον πατέρα του, έβγαινε να μοιράσει τις εφημερίδες στη γειτονιά κι ύστερα πήγαινε σχολείο. Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1982, ο Johnny ξεκίνησε τη συνηθισμένη του διαδρομή, χωρίς όμως τη συνοδεία του πατέρα του. Λίγη ώρα μετά κάποιοι γείτονες τηλεφώνησαν στο σπίτι των Gosch, κι είχαν όλοι τους παράπονα. Οι εφημερίδες τους δεν είχαν παραδοθεί εκείνο το πρωί. Ο πατέρας του Johnny βγήκε αμέσως να τον αναζητήσει και δύο τετράγωνα μακριά από το σπίτι, βρήκε το καρότσι του γεμάτο από εφημερίδες. Ο γιος του ήταν άφαντος.
Ύστερα από τη μαρτυρία ενός γείτονα που ισχυρίστηκε ότι είδε τον Johnny και έναν φίλο του να μιλάνε με έναν άγνωστο άνδρα που οδηγούσε μια Ford Fairmont, oι γονείς προσπάθησαν να πείσουν την αστυνομία ότι ο γιος τους είχε απαχθεί. Μετά από έρευνα 23 ημερών, οι αρχές δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν κάποια απόδειξη ή κάποιο κίνητρο που θα δικαιολογούσε την απαγωγή και οι έρευνες σταμάτησαν. Ωστόσο, η μητέρα του Johnny, Noreen Gosch, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να κρατήσει την υπόθεση στη δημοσιότητα.
Σε μια ύστατη προσπάθεια να κινητοποιήσει την πολιτεία, η Noreen ίδρυσε το Johnny Gosch Foundation, με στόχο τη δημιουργία ενός νόμου που θα ανάγκαζε τις αρχές να ανταποκρίνονται άμεσα σε κάθε αναφορά εξαφάνισης παιδιών. Με τη βοήθεια του John Walsh, παρουσιαστή της εκπομπής America’s Most Wanted-ο γιος του είχε απαχθεί και δολοφονηθεί το 1981-, ο στόχος επετεύχθη. Επιπλέον, το 1984 η φωτογραφία του Gosch, άρχισε να τυπώνεται πάνω στο χαρτόκουτο του φρέσκου γάλακτος και ο άτυχος νεαρός, ήταν ένα από τα πρώτα αγνοούμενα παιδιά που η υπόθεση τους δημοσιοποιήθηκε με αυτόν τον τρόπο.
Η αλλόκοτη τροπή στην υπόθεση
Επτά ολόκληρα χρόνια μετά την εξαφάνιση του Gosch, εμφανίστηκε στην αστυνομία ένας μάρτυρας με συγκλονιστικές αποκαλύψεις. O Paul Bonacci, ισχυρίστηκε πως ως έφηβος είχε πέσει θύμα ενός κυκλώματος trafficking, κι είχε αναγκαστεί να συμμετάσχει στην απαγωγή του Gosch. Κατηγόρησε ως εγκέφαλο του κυκλώματος τον διευθυντή της Franklin Credit Union, Lawrence E. King, είπε ότι γνώριζε προσωπικά τον Johnny και είχε δει ένα σημάδι που είχε στο στήθος από τη γέννηση του. Μίλησε ακόμα και για τα μαθήματα γιόγκα στα οποία πήγαινε το αγόρι με τη μητέρα του, πληροφορία που η οικογένεια Gosch δεν είχε ποτέ δημοσιοποιήσει. Παρόλα αυτά ο Bonacci δεν θεωρήθηκε αξιόπιστος μάρτυρας και πέρασαν αρκετά χρόνια χωρίς καμία εξέλιξη στην υπόθεση.
Ώσπου ξαφνικά το 1997, η Noreen Gosch ξύπνησε στις 2:30 τα ξημερώματα από τα επίμονα χτυπήματα στην εξώπορτα του σπιτιού της. Στο κατώφλι βρισκόταν ο γιος της, 27 ετών πια, παρέα με έναν άνδρα που η γυναίκα δεν είχε ξαναδεί. Η Noreen δήλωσε πως οι δύο άνδρες μπήκαν στο διαμέρισμα και μίλησαν μαζί της για περίπου μια ώρα πριν φύγουν ενώ είπε χαρακτηριστικά: «Ο γιος μου κοίταζε συνεχώς τον άλλο άνδρα πριν μιλήσει, προκειμένου να του πάρει την άδεια. Δεν μου είπε που μένει, ούτε που θα πάει».
Η μητέρα σε συνεργασία με την αστυνομία, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα καινούργιο σκίτσο του νεαρού Gosch, αλλά η υπόθεση βρέθηκε πάλι στα αζήτητα. Όταν την ρώτησαν γιατί δεν επικοινώνησε με τις αρχές όταν εμφανίστηκε ο γιος της, η Noreen είπε πως ο Johnny την προειδοποίησε πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για εκείνον.
Τι συνέβη τελικά στον Johnny Gosch;
Τον Σεπτέμβριο του 2006, όταν η Noreen Gosch επέστρεψε στο σπίτι της, βρήκε μια σειρά από φριχτές φωτογραφίες να την περιμένουν. Ήταν σίγουρη πως μια από αυτές έδειχνε τον γιο της, δεμένο και φιμωμένο, μ’ ένα περίεργο σημάδι στον ώμο του. Στις άλλες απεικονίζονταν τρία αγόρια που ήταν πάλι δεμένα και φιμωμένα. Λίγες εβδομάδες μετά, οι φωτογραφίες με τα τρία αγόρια αναγνωρίστηκαν από έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ που τις είχε ερευνήσει και ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι δεν είχαν σχέση με εγκληματικές πράξεις. Η Noreen όμως ήταν σίγουρη για τη φωτογραφία του γιου της και επέμενε στη θεωρία της: O Johnny Gosch ήταν ένα από τα πολλά θύματα ενός κυκλώματος παιδικής πορνείας που είχε κρίκους στην Nebraska και καλυπτόταν από τις τοπικές αρχές και από παράγοντες της πολιτείας που έφταναν μέχρι το FBI.
Λίγους μόλις μήνες μετά την εξαφάνιση του, λέγεται πως ο Gosch πλησίασε μια γυναίκα σε ένα παρκινγκ και της φώναξε απελπισμένος, «Είμαι ο Johnny Gosch! Με έχουν απαγάγει!», πριν τον αρπάξουν οι δύο άντρες που τον είχαν αφήσει για λίγο αφύλαχτο. Μέσα στα χρόνια προέκυψαν κι άλλες αποδείξεις, όπως το χαρτονόμισμα που έγραφε «Είμαι ζωντανός. Johnny Gosch», που παραδόθηκε στην οικογένεια του. Η μητέρα του αναγνώρισε τον γραφικό του χαρακτήρα, όπως και στην δήλωση «O Johnny Gosch ήταν εδώ», η οποία ήταν γραμμένη με κόκκινο βερνίκι νυχιών στις τουαλέτες ενός εστιατορίου. Η Noreen Gosch δεν πίστεψε ούτε στιγμή πως ο γιος της ήταν νεκρός και οι παρόμοιες εξαφανίσεις δύο συνομήλικων αγοριών τη δεκαετία του ’80, κοντά στο σημείο που είχε χαθεί ο Johnny, ενίσχυσαν την αρχική της υπόθεση, της απαγωγής από παιδόφιλους, κι έκανε σκοπό της ζωής της την ανακάλυψη τους. Συνεχίζει μέχρι σήμερα, με τα ίχνη του γιου της ακόμα χαμένα σε θολά μονοπάτια…
