Η θεωρία που λέει πως η ψυχή είναι αθάνατη και πως ένας άνθρωπος μπορεί να έχει Περασμένες ζωές είναι γνωστή μέσα από πολλές θρησκείες αλλά και πνευματικές πεποιθήσεις των ανθρώπων και του πολιτισμού μας. Θρησκείες όπως ο Βουδισμός αναλύουν την ιδέα της Μετενσάρκωσης που είναι στο επίκεντρο των διδαχών του.
Αυτή η ενδιαφέρουσα θεωρία αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην διαδικασία επιλογής του επόμενου Λάμα, μετά τον θάνατο του τελευταίου μέσα από επιλαχόντες που είναι παιδιά και όχι ενήλικες. Εκείνο το παιδί που θα κατορθώσει να αναγνωρίσει τα αντικείμενα που άνηκαν στον νεκρό Ηγέτη ονομάζεται διάδοχός του. Αυτή η διαδικασία υποδηλώνει την περίπτωση της Μετενσάρκωσης.
Περασμένες ζωές: 5 περιπτωσεις πιθανης Μετενσαρκωσης
Τα τελευταία 100 χρόνια αρκετοί ψυχίατροι εξέτασαν ανθρώπους που ανακάλεσαν γεγονότα από Περασμένες ζωές. Στις μελέτες τους ανακάλυψαν πως οι περισσότεροι άνθρωποι που βίωναν τέτοιες εμπειρίες ήταν παιδιά μεταξύ 3 και 7 ετών. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός πως τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά ξεχνούσαν αυτές τις αναμνήσεις κατά την ίδια περίοδο που όλοι μας ξεχνάμε τις πρώιμες παιδικές μνήμες, δηλαδή μεταξύ 6 και 7 ετών. Ας δούμε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παιδιών που “θυμήθηκαν” αναμνήσεις από τις Περασμένες ζωές τους, και που ίσως αποδεικνύουν πως η πιθανότητα της μετενσάρκωσης έχει βάση:
Hanan Monsur και Suzanne Ghanem
Η Hanan Monsur γεννήθηκε στο Λίβανο την δεκαετία του 1930 και όταν ήταν σε ηλικία 20 ετών παντρεύτηκε έναν αστυνόμο με το όνομα Farouk, και γέννησε δύο κορίτσια, την Leila και την Galareh. Κατά την διάρκεια της 2ης εγκυμοσύνης παρουσιάστηκαν καρδιακά προβλήματα όμως εκείνη αποφάσισε να μην ακούσει τους γιατρούς και έμεινε έγκυος για τρίτη φορά. Το 1962 ήρθε στον κόσμο το τρίτο
παιδί της που ήταν αγοράκι. Εκείνη την περίοδο είπε στον άντρα της πως θα μετενσαρκωθεί και πως έχει πολλά να πει για τις περασμένες ζωές της. Ένα χρόνο αργότερα η κατάσταση της υγείας της χειροτέρεψε και έπρεπε να κάνει επέμβαση. Ταξίδεψε στο Richmond όπου και πέθανε κατά την ανάρρωσή της από το χειρουργείο. Προτού πεθάνει επιχείρησε να καλέσει στο τηλέφωνο την κόρη της Leila δίχως να τα καταφέρει.
Δέκα ημέρες μετά τον θάνατο της Hanan ήρθε στη ζωή η Suzanne Ghanem. Στην ηλικία των 16 μηνών η Suzanne σήκωσε το τηλέφωνο και χωρίς πραγματικά να μιλάει σε κανένα, επαναλάμβανε συνεχώς την φράση “Γειά σου Leila”. Η οικογένειά της δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει όμως όταν η Suzanne μεγάλωνε μπορούσε να αναγνωρίσει 13 μέλη της οικογένειάς της από την περασμένη ζωή. Οι δύο οικογένειες τελικά συναντήθηκαν και ο Farouk δέχτηκε την Suzanne ως μέλος της δικής του οικογένειας. Παρέμειναν σε επαφή ως το τέλος της ζωής του.
Rashid Khaddege και Daniel Jurdi
Μία ημέρα του 1968, ένας Μηχανικός με το Όνομα Rashid Khaddege μπήκε σε ένα αμάξι με το φίλο του Ibrahim για να πάνε μία βόλτα. Οδήγησαν στην στρατιωτική Παραλία της Βηρυττού, όμως δυστυχώς ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και οι δύο άντρες έχασαν τη ζωή τους ακαριαία. Ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε ένα αγόρι ονόματι Daniel Jurdi, και η πρώτη λέξη που ξεστόμισε ήταν Ibrahim. Όταν ο Daniel έγινε δύο ετών υποστήριζε επίμονα πως ήθελε να επιστρέψει στο σπίτι του, πως οι γονείς του δεν ήταν οι πραγματικοί του γονείς, και πως δεν είχε πατέρα αφού είχε πεθάνει. Το νεαρό παιδί υποστήριζε πως το όνομα του πατέρα του ήταν Naim, όνομα που όπως αποδείχθηκε άνηκε στον πατέρα του Rashid Khaddege.
Μία ημέρα που η μητέρα του οδηγούσε κοντά στο σημείο όπου ο Rashid Khaddege είχε χάσει τη ζωή του, ο μικρός Daniel αναγνώρισε το μέρος και είπε στην μητέρα του ” Εδώ πέθανα”. Χρόνια αργότερα οι δύο οικογένειες συναντήθηκαν. Ο Daniel αναγνώρισε την αδελφή του Rashid ως αδελφή του , χωρίς να την έχει ξαναδεί ποτέ. Γνώριζε επίσης πως το αγαπημένο φρούτο του Rashid ήταν η μπανάνα. Ο Daniel εξακολουθεί να φοβάται τα αυτοκίνητα εξαιτίας των εμπειριών που είχε στις Περασμένες ζωές του.
Anne Frank και Barbo Karlen
Ίσως μία από τις θλιβερότερες ιστορίες είναι η πολύ γνωστή ιστορία της Anne Frank. Ένα αθώο μικρό κορίτσι που κρυβόταν από τους Ναζί σε μία σοφίτα για χρόνια, και εν τέλει να θανατωθεί αφού φυλακίστηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πολλοί θα γνωρίζετε πως η Anne πέθανε το 1945 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν. Εννέα χρόνια αργότερα, ένα μικρό κορίτσι με το όνομα Barbo ήρθε στον κόσμο. Με το που ξεκίνησε να μιλά, υποστήριξε πως οι γονείς της ήταν άλλοι και πως δεν βρισκόταν στο πραγματικό της σπίτι. Εκείνη την περίοδο το κοριτσάκι έβλεπε πολλούς εφιάλτες στους οποίους άντρες έσπαζαν την πόρτα κάποιας σοφίτας και την άρπαζαν. Οι γονείς της όπως ήταν φυσικό θεώρησαν τις ιστορίες αυτές αποκυήματα της φαντασίας του μικρού κοριτσιού.
Όταν μεγάλωσε η Barbo συνειδητοποίησε πως η Anne Frank ήταν διάσημη και πως οι αναμνήσεις που θυμόταν σχετικά με εκείνη έκαναν τους ανθρώπους γύρω της να αισθάνονται άβολα και δεν ανέφερε ξανά τίποτα ώσπου να γίνει 10 ετών. Όταν επισκέφθηκε το Άμστερνταμ με τους γονείς της, η Barbo κατόρθωσε να βρει το σπίτι της Anne Frank χωρίς κατευθύνσεις ή οδηγίες από κανένα. Προς έκπληξη της οικογένειάς της , η μικρή κατάφερε να θυμηθεί και το εσωτερικό του σπιτιού, όπου και τους οδήγησε στην κρυψώνα της Anne.
Paul Gauguin και Peter Teekamp
Ο Peter Teekamp δεν μπορούσε να αποδεχθεί πως ήταν η μετενσάρκωση του Διάσημου ζωγράφου μέχρι το 2005. Εκείνος ήταν 55 ετών και οι παράξενες εμπειρίες που είχε από μικρό παιδί δεν μπορούσαν να εξηγηθούν. Χωρίς κανένα λόγο οι λέξεις “Go Gone” ήταν συχνά στο μυαλό του και τις χρησιμοποιούσε συχνά ως αστείο. Μερικές δεκαετίες αργότερα ο Peter μπόρεσε να τις συνδέσει με το επώνυμο του Ζωγράφου Gauguin.
Όταν ο Peter ήταν έφηβος ξεκίνησε να ζωγραφίζει και ανέπτυξε ένα ταλέντο στις Καλές Τέχνες. Οι ζωγραφιές του από εκείνη την περίοδο μοιάζουν με εκείνες του Paul Gauguin αλλά ο Peter δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δει τους πίνακες του Γάλλου ζωγράφου. Μέσα σε όλη τη ζωή του ο Peter βίωνε παρόμοιες καταστάσεις με εκείνες που είχε βιώσει ο Ζωγράφος, κάτι που τον έκανε να συνειδητοποιήσει πως είχαν πολλά περισσότερα κοινά στοιχεία, αφού τα έργα του Peter ήταν εξαιρετικά ίδια με εκείνα του Gauguin.
James Huston JR και James Leininger
Την 1η Μαΐου του 2000 ένα δίχρονο αγοράκι είχε ένα εφιάλτη. Στο όνειρό του φώναζε για μία ρίψη αεροσκάφους. Για ένα αεροπλάνο που έπιασε φωτιά.΄Για ένα μικρό άνδρα που δεν μπορεί να βγει από το αεροπλάνο. Το όνομα του αγοριού ήταν James Leininger. Οι εφιάλτες του συνεχίστηκαν για 5 φορές την εβδομάδα και κάθε φορά επαναλάμβανε τις ίδιες φράσεις. Όταν οι γονείς του τον ρώτησαν ποιος ήταν εκείνος ο μικρός άνδρας, αλλά και ποιός προσπαθούσε να καταρρίψει το αεροπλάνο, αποκρίθηκε πως ο μικρός άντρας ήταν ο ίδιος και πως εκείνοι που έριχναν στο αεροπλάνο ήταν οι Ιάπωνες στρατιώτες και αναγνώρισε την σημαία του “Μεγάλου Κόκκινου ήλιου”, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος σε ηλικία δύο ετών.
Αυτή η ασυνήθιστη συμπεριφορά έκαναν τους γονείς του James να αναζητήσουν πληροφορίες για τον πόλεμο του Ειρηνικού. Καθώς αναζητούσαν πληροφορίες σε ένα βιβλίο για την Ίβο Τζίμα, το παιδί είπε πως αυτό ήταν το μέρος του θανάτου του κατά την περασμένη του ζωή. Χρόνια μετά και έπειτα από πολλές αναζητήσεις για απαντήσεις, ο πατέρας του James ανακάλυψε πως ένα πιλότος με το όνομα James Huston υπηρετούσε στην μονάδα Natoma Bay και έχασε τη ζωή του στις 3 Μαρτίου του 1945 κατά την διάρκεια της μάχης της Ίβο Τζίμα. Όταν μίλησε με πιλότους που βίωσαν την πτώση του James Huston ο μικρός james μπορούσε να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συνέβησαν στον άτυχο πιλότο του 1945.