Το αναπάντεχο αστρικό ταξίδι του Robert Allan Monroe: ‘Η αλλαγή που προέκυψε στη ζωή μου δεν ήταν κάτι απλό. Ήταν κάτι με το οποίο δεν είχα ασχοληθεί ποτέ, καθώς δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν τέτοια πράγματα. Τούτη η αλλαγή στη ζωή μου ήταν συμπτωματική κι εξελικτική. Ήταν επαναστατική.’: μας αποκαλύπτει ο ίδιος ο Μονρόε στην εισαγωγή του Γ’ βιβλίου του με τίτλο Υπέρτατο Ταξίδι.
Ο συνηθισμένος άνθρωπος και το ασυνήθιστο φαινόμενο
Αναφέρεται στο περιστατικό του 1958 όταν σε ηλικία 43 ετών άρχισε, χωρίς καμία προφανή αιτία και εκούσια προσπάθεια, να εκτοξεύεται από το φυσικό του σώμα δίχως να κοιμάται κι έχοντας πλήρη συνείδηση του τι συνέβαινε. Γνώριζε πως δεν ήταν σίγουρα ένα απλό όνειρο. Τρόμαξε και υπέθεσε ότι ήταν κάποιο είδος ψευδαισθήσεων που προκλήθηκε από κάτι επικίνδυνο, όπως ένας όγκος στον εγκέφαλο, κάποια ψυχική ασθένεια ή ένας επικείμενος θάνατος. Η συνταρακτική αλλαγή που θα άλλαζε ριζικά την αντίληψη του για την Αλήθεια ήρθε χωρίς προετοιμασία. Ήταν η περίοδος της ζωής του που ήταν άκρως απορροφημένος με τη δουλειά και την οικογένεια του. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως η υγεία του ήταν καλή, δεν ακολουθούσε καμία φαρμακευτική αγωγή, δεν έπινε αλκοόλ, δεν είχε τάσεις ψυχασθένειας και δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με κάποια διανοητική άσκηση εναλλακτικής θρησκείας, ούτε με φιλοσοφίες της Ανατολής. Ήταν ένας απλός άνθρωπος της δυτικής κουλτούρας.
Το φαινόμενο της «αιώρησης» της ψυχής συνεχίστηκε χωρίς να είναι σε θέση ο ίδιος να το ελέγξει ή να το αποτρέψει. Συνήθως λάβαινε χώρα όποτε ξάπλωνε για να χαλαρώσει, πριν το προπαρασκευαστικό στάδιο του ύπνου, ενώ επαναλαμβανόταν αρκετές φορές εβδομαδιαίως. «Έπλεε» πάνω από το φυσικό του σώμα και πάλευε τρομοκρατημένος με τον αέρα για να επιστρέψει ακαριαία πίσω στην υλική πραγματικότητα. Θυμάται χαρακτηριστικά την αίσθηση παράλυσης και δόνησης στο υλικό του σώμα κι ένα λαμπρό φως που φαινόταν να λάμπει από μια απροσδιόριστη πηγή. Είπε ότι αυτό συνέβαινε για αρκετές μέρες μέχρι να φτάσει να βγει τελείως από το σώμα του (OBE=Out of Body Experience), που ήταν και το αποκορύφωμα.
Η ζωή του Μονρόε
Ο Ρόμπερτ Άλλαν Μονρό (30 Οκτωβρίου 1915-17 Μαρτίου 1995) γεννήθηκε στην Ιντιάνα. Μεγάλωσε σε διάφορα μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών από μία μητέρα φαρμακοποιό που αγαπούσε τη μουσική κι έναν πατέρα Ακαδημαικό. Κατάφερε να αποφοιτήσει μετά από σπουδές στο κράτος του Οχάιο, στη φαρμακευτική, τα αγγλικά, τη μηχανική και τη δημοσιογραφία. Ο Μονρόε είναι ευρύτερα γνωστός ως επιτυχημένος επιχειρηματίας στο χώρο των media. Είχε εργαστεί ως συγγραφέας, διευθυντής, παραγωγός και χειριστής ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Πέρασε τα έτη του πολέμου κατασκευάζοντας έναν πρωτότυπο προσομοιωτή πτήσης, έγραφε για τη στήλη της Αεροπορίας στο περιοδικό Argosy και έλαβε θέση εργασίας στον Εθνικό Αεροναυτικό Σύνδεσμο, για τον οποίο παρήγαγε εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο “Scramble!”. Στον τρίτο του γάμο απέκτησε την κόρη του Λάουρι, ενώ στον τέταρτο γάμο του , το 1971, γνώρισε τη Νάνσυ με την οποία συνέχισαν μαζί το Ινστιτούτο Μονρόε.
Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό αν ο ίδιος ο Robert Allan Monroe είχε ασχοληθεί με τον εσωτερισμό, τον πνευματισμό, τον αποκρυφισμό ή αν είχε συμμετάσχει σε εταιρείες ψυχικών ερευνών πριν την εμφάνιση των εξωσωματικών του βιωμάτων. Αντιθέτως, στα βιβλία του ο αναγνώστης συνειδητοποιεί πως ο ερευνητής αποτελεί έναν συνηθισμένο άνθρωπο στον οποίο συνέβησε μια υπερβατική εμπειρία «από το πουθενά». Μια μεταφυσική ρωγμή στην καθημερινότητα η οποία τελικά όρισε τον Μονρό ως έναν απ’τους πιο σημαντικούς ευεργέτες και πρωτοπόρους στην «χαρτογράφηση» του αστρικού Κόσμου. Το πρώτο του βιβλίο αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο κλασσικό στον τομέα της αστρικής προβολής.
«Η ενέργεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί ή να καταστραφεί, αλλά μπορεί να αλλάξει από τη μια μορφή στην άλλη.» Albert Einstein
Ο Μονρόε θεωρούσε πως η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση της ανθρωπότητας είναι πως έχει περιορισμούς. Υπερβαίνοντας το φόβο του θανάτου και του αγνώστου, μετά από ένα χρόνο ακούσιων εξωσωματικών εμπειριών, ο Μονρόε προσπάθησε να συλλέξει πληροφορίες για το ‘άγνωστο’ φαινόμενο που είχε γίνει πια μέρος της καθημερινότητας του και το οποίο ήθελε να κατανοήσει όσο καλύτερα μπορούσε. Ένιωθε μοναξιά που δεν μπορούσε να μοιραστεί το αλλόκοτο βίωμα του κι αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε άλλο να το διαχειριστεί. Έτσι, παράλληλα με τη RAM Enterprises που είχε δημιουργήσει το 1953, μια εταιρία που παρήγαγε ραδιοφωνικά προγράμματα δικτύου, άρχισε να καταπιάνεται με ένα ερευνητικό και αναπτυξιακό τμήμα που ίδρυσε μυστικά μετά από λίγα χρόνια, ως αφορμή για την μελέτη των συνταρακτικών εμπειριών που του συνέβαιναν. Το τμήμα δεν επικεντρώθηκε απλώς στα μυστήρια του ύπνου αλλά στη φύση της Συνείδησης και το πως εκείνη επιδρούσε στα διάφορα ηχητικά ερεθίσματα. Αργότερα το τμήμα έγινε αυτόνομο, απέκτησε φήμη και πολλούς εθελοντές, ονομάστηκε Ινστιτούτο Μονρόε και λειτουργεί ακόμα και σήμερα στη Βιρτζίνια.
Ινστιτούτο Μονρόε (Ι.Μ.)
Οι ασκήσεις του Ινστιτούτου που είχε ιδρύσει αφορούσαν στην πρόκληση εκούσιων εξωσωματικών εμπειριών, στα διαυγή όνειρα, στη περιθανάτια εμπειρία (όρος που καθιέρωσε ο δρ Ρέυμοντ Μούντυ για τους ασθενείς εκείνους που βίωναν προσωρινά το διαχωρισμό της συνείδησης τους από το υλικό τους σώμα, λόγω κάποιου ατυχήματος ή κωματώδους κατάστασης κλπ), στις διάφορες καταστάσεις του ύπνου, στον συγχρονισμό των δύο εγκεφαλικών ημισφαιρίων μέσω ηχητικών συχνοτήτων (Hemi-Sync) κι όποια άλλη υποσυνείδητη δραστηριότητα οδηγούσε τον ανθρώπινο νου σε μια αυθεντική ‘’Διαφορετική Υπερθέαση’’ του κόσμου. Μέχρι το 1980, o μη κερδοσκοπικός ερευνητικός οργανισμός του Ινστιτούτου Μονρόε είχε καταφέρει να αποκτήσει φήμη και πολλούς εθελοντές ενώ συνέβαλε σημαντικά στην αποδοχή του όρου «εξωσωματική εμπειρία» από την επιστημονική κοινότητα και την ανθρωπότητα γενικότερα. Αναπτύσσοντας και εμπλουτίζοντας πειραματικές μεθόδους εστίαστης του νου μέσω της αυθυποβολής, κατόρθωσε να εντρυφήσει με επιστημονικό/πειραματικό τρόπο στις κλειδωμένες πνευματικές δυνάμεις του εγκεφάλου.
Ήταν η επαναστατική εποχή στο χώρο του επιστήμης του μεταφυσικού, όταν είχαν αρχίσει να έρχονται στο φως οι πρωτοπόρες ανακαλύψεις των αντισυμβατικών επιστημόνων, ερευνητών, παραψυχολόγων και πνευματιστών γύρω απ’τα ψυχικά φαινόμενα. Μερικοί απ’αυτούς ήταν ο Γούλιαμ Μπάρετ(1844-1925), ο ιδρυτής της Εταιρείας Ψυχικών ερευνών του Λονδίνου, ο μυστικιστής Γεώργιος Γκουρτζίεφ (1877-1949), που πίστευε πως ο άνθρωπος ζει μέσα σε μια μακάρια ύπνωση και μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να έχει πλήρη συνείδηση του εαυτού του, ο Συλβάν Μαλντούν (1903-1971), ο οποίος μπορούσε να εγκαταλείπει το σώμα του με τη θέληση του απο μικρή ηλικία, ο Ρόμπερτ Κρούκαλ (1890-1981), ο οποίος κατηγοριοποίησε τις εξωσωματικές εμπειρίες, ο Κάρλις Όσις (1917-1997), η αυθεντία στις μελέτες των περιθανάτειων εμπειριών, η Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ (1831-1891) η διάσημη πνευματίστρια που κατόρθωσε να χαρίσει στους δυτικούς τη σοφία/μαγεία της Ανατολής και πολλοί άλλοι.
«Η άλλη πλευρά δεν πρέπει να θεωρείται ως ένα παράξενο και τρομακτικό μέρος που βρίσκεται πέρα από τη φαντασία μας, από τη στιγμή που είναι σε απόσταση μόνο μιας ΄φάσης’. Το μόνο που απαιτείται είναι μια λεπτή αλλαγή στην αντίληψη.» (Ε. Α. Καλιφόρνια, συμμετέχων σε πρόγραμμα του Ι.Μ.)
Ο Μονρόε ισχυρίζεται πως το κλειδί για να καταφέρει κανείς να εξερευνήσει κανείς τα αστρικά πεδία και τα μυστικά του σύμπαντος είναι η πίστη στη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, η σταδιακή αποβολή του φόβου και η εξοικείωση με την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος είναι πολλά παραπάνω από ένα υλικό σώμα. Η επιβίωση του Εαυτού του μετά το θάνατο είναι μια φυσική και αυτόματη διαδικασία συνέχισης και ροής, κι ο άνθρωπος αποτελεί μια νοημοσύνη που θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται μέχρι να εξελιχθεί και να μεταβεί σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης.
Τα τρία βιβλία του Robert Allan Monroe στα οποία περιγράφονται τα αστρικά του βιώματα πέρα απ’το χωροχρόνο. Το ‘Ultimate Journey’ μπορεί να το βρει κανείς στα ελληνικά απ’τις εκδόσεις Έσοπτρον. Το ‘Υπέρτατο Ταξίδι’ γράφτηκε σε μία περίοδο όταν η γυναίκα του, Νάνσυ, είχε διαγνωσθεί με καρκίνο κι έτσι ο συγγραφέας εργαζόταν πυρετωδώς πάνω στις αστρικές εξερευνήσεις του και στην ταυτόχρονη καταγραφή τους στο βιβλίο του. Ήθελε να αξιοποιήσει κάθε λεπτό μαζί της στον υλικό κόσμο και να τη βοηθήσει μετά θάνατον με τις νεοαποκτηθείσες γνώσεις του. Στο τελευταίο αυτό βιβλίο ο συγγραφέας φτάνει πιο μακριά από ποτέ.
«Ο φόβος είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο της ανθρώπινης εξέλιξης.» Robert A. Monroe
Αστρική προβολή, αστρικό πεδίο και αστρικές Οντότητες
Σύμφωνα με τον Donald Tyson, δεν υπάρχει ‘μέσα’ ή ‘έξω’ απ’το μυαλό. Ο αστρικός κόσμος είναι οι επεκτάσεις της ίδιας της ψυχής. Δεν είναι απομονωμένος απ’τον φυσικό, αλλά αντιθέτως μπορεί να αλληλεπιδράσει με αυτόν καθώς και οι δύο αποτελούν επίπεδα του νοητικού επιπέδου που καταλαμβάνει η συνείδηση. Ο νους δημιουργεί το σώμα, το χώρο και το χρόνο κι ο θάνατος αποτελεί μια αναπόφευκτη εξελικτική διαδικασία. Απ’τους σαμάνους των παλιών καιρών, τους αγίους των θρησκειών, τους διδασκάλους της αρχαιότητας, τους ήρωες των μυθολογιών και τις μάγισσες του μεσαίωνα που κατόρθωναν και ‘ξεγελούσαν το θάνατο’ περιφερόμενοι στα διάφορα πνευματικά βασίλεια, διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι είχαν απ’την αρχή του χρόνου την πεποίθηση μιας ψυχής ξέχωρης απ’το υλικό σώμα-δοχείο. Η ψυχή είναι μια άμορφη ενέργεια που μπορεί να αλλάζει μορφή στο αστρικό πεδίο, να μετακινείται ελεύθερα από τη μια άκρη του σύμπαντος στην άλλη μονάχα με τη δύναμη της σκέψης, και να συνεχίζει να υπάρχει μετά την αποσύνθεση του υλικού σώματος ως κάτοικος μιας λεπτοφυέστερης και πιο ολοκληρωμένης πραγματικότητας. Η αστρική προβολή, δεν είναι άλλο, πέρα από ένα συνειδησιακό ‘πέταγμα’ προς μια άλλη πτυχή της αντίληψης. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η ψυχή είναι ένα δέντρο, τα κλαδιά του οποίου είναι τα αστρικά βασίλεια ή αλλιώς οι διάφορες θεάσεις της πραγματικότητας της.
Σύμφωνα με τον Charles Webster Leadbeater (1854-1934), καθώς και άλλους θεοσοφιστές της ίδιας γενιάς, το αστρικό επίπεδο ονομαζόταν αστρικό φως και χωριζόταν σε επτά επίπεδα. Δεν βρίσκονταν ‘πάνω’ ή ‘κάτω’ απ’τον υλικό κόσμο αλλά μέσα σε εκείνον λειτουργώντας απλώς σε διαφορετικές ταχύτητες δόνησεις. Στα αστρικά μέρη με υψηλότερες δονήσεις ο ταξιδευτής βιώνει ελευθερία και χαρά, ενώ στα κατώτερα επίπεδα η πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή ως κάτι σκιώδες και πυκνό ενώ το αστρικό σώμα δεν μπορεί να κινηθεί με ευκολία. Θα μπορούσε η ‘ανθρώπινη έννοια της κόλασης’ να ταιριάζει με έναν τέτοιο υποδεέστερο αστρικό κόσμο.
Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Μονρό, το «Υπερπέραν» μπορεί να χαρτογραφηθεί. Κατηγοριοποίησε, λοιπόν, κι εκείνος το αστρικό πεδίο σε Εστιάσεις διευκολύνοντας έτσι τα ταξίδια του. Η τοποθεσία 1 είναι ο υλικός μας κόσμος. Η τοποθεσία 2 είναι ο μη υλικός ιδεοπλαστικός κόσμος στον οποίο δεν υπάρχουν οι κανόνες του χωροχρόνου. Οι δύο αυτοί κόσμοι εκπέμπουν σε διαφορετικές συχνότητες κυμάτων αλλά μπορούν να αλληλοεπηρεαστούν σε κάποιο βαθμό. Αναλυτικότερα για τοποθεσία 2, περιέχει όλες εκείνες τις καταστάσεις του νου όπως είναι το κώμα, η μέθη, οι παραισθήσεις, η ονειρική διαύγεια, ο διαλογισμός αλλά και τα αστρικά πλάνα που συναντά ο αστρικός ταξιδιώτης ή ο αποθανόν. Περιέχει τα συστήματα πεποιθήσεων, εκείνα, που παγιδεύουν την ανθρώπινη ψυχή καθυστερώντας την εξελικτική της διαδικασία: η κόλαση κι ο παράδεισος των θρησκειών, η νεραιδοχώρα, οι κόσμοι των τεσσάρων στοιχείων ή της φαντασίας κι όλα όσα έχουν δημιουργεί απ’τη συλλογική πίστη των ανθρώπων ανά τους αιώνες κι έχουν αποτυπωθεί στον αστρικό κόσμο. Ο αποθανόν μπορεί να κατοικήσει εκεί, αφού διασχίσει το ‘πάρκο υποδοχής’ ή αλλιώς σταυροδρόμι του χωροχρόνου, πεποισμένος λανθασμένα πως δεν υπάρχει άλλη αλήθεια παραπέρα. Η τοποθεσία 3 είναι η πιο μακρινή στο γαλαξία. Είναι πιθανότατα η ‘επιστροφή στο σπίτι ή στο Δημιουργό’ όπου ο άνθρωπος φτάνει μόνο όταν είναι η ώρα να μεταβεί σε κάτι που ο Μονρόε αποκαλεί Χάσμα. Αποτελεί κάτι Άγνωστο κι απρόσιτο για τον άνθρωπο όσο βρίσκεται δέσμιος της μετενσάρκωσης. Είναι ο αχαρτογράφητος τόπος όπου καταλήγουν όλες οι χιλιάδες νοημοσύνες που έχει βιώσει ο άνθρωπος κατά το ταξίδι της ζωής κι εξελιγμένες πια παρελαύνουν μαζί στην αρχή του Όλου.
«Εκεί που θα τοποθετήσεις το μυαλό, το σώμα θα ακολουθήσει.» Killen Langer
Στα εξωσωματικά ταξίδια του, ο Ρ.Α.Μονρόε, επέλεξε πολλές φορές να ακολουθήσει το πρόγραμμα ‘ανεύρεσης και διάσωσης’, ανιχνεύοντας και βοηθώντας τις ψυχές που βρισκόταν στο στάδιο της μετάβασης. Ακόμα, μπορούσε να συναντήσει πρόσωπα που είχαν πεθάνει, ζώα/familiars, άλλους αστρικούς ταξιδιώτες εν ζωή, διδασκάλους του παρελθόντος ή του μέλλοντος, παράξενες οντότητες από άλλους γαλαξίες, σκεπτομορφές, αστρικούς προστάτες και καθοδηγητές (απ’τους οποίους ίσως κάποιοι να αποτελούσαν προηγούμενες ενσαρκώσεις του). Ο ίδιος ισχυριζόταν πως στην αστρική προβολή, ο ταξιδιώτης κινδυνεύει σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, καθώς το υλικό του σώμα τον τραβά πίσω στην πραγματικότητα σε καταστάσεις κινδύνου. Έτσι, δεν μπορούσε καμία σκιά ή κακό πνεύμα να τον παγιδεύσει καθώς η θέληση και η σκέψη του ήταν το εργαλείο μετακίνησης του. Συνεπώς, δεν επαναπαύτηκε στην απλή περιπλάνηση σε γήινα περιβάλλοντα αλλά τόλμησε όσο κανένας άλλος να φτάσει κοντά στις ρίζες του αστρικού δέντρου έξω απ’τον ίδιο το Σύμπαν, πλησιάζοντας ακόμα και στο ίδιο το Χάσμα. Ακόμα, η κατάλληλη νηστεία και προετοιμασία του σώματος είναι σημαντική βοήθεια για το αστρικό ταξίδι.
Ο Ρόμπερτ είναι το απόλυτο παράδειγμα πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βιώσει εξωσωματικές εμπειρίες. Είναι ένα γεγονός που μπορεί να μεταβάλλει όλη την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή. Η αστρική προβολή δεν αποτελεί χάρισμα, αλλά μία «κλειδωμένη ανθρώπινη ικανότητα» η οποία στηρίζεται στη λειτουργία της συνείδησης να διευρύνει τα επίπεδα αντίληψης της. Ο ίδιος ήταν ένας απ’τους ελάχιστους «ταξιδιώτες» που κατόρθωσαν να ξεφύγουν απ’τα γήινα δεσμά του νου τους, χαρτογραφώντας τις περιοχές των αστρικών πλάνων. Διέρχισε τα δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας πλησιάζοντας Αλήθειες ενός Νου που υπερβαίνει τη νοημοσύνη του φυσικού ανθρώπου (Θεός;).
Τα ταξίδια του Μονρό, δεν είναι απλώς υπερβατικά, μα κρύβουν μεγάλες αλήθειες για την αληθινή φύση και το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Είμαστε μέρη ενός ενιαίου συνόλου και ταυτόχρονα ταξιδευτές μέσα στον ίδιο μας τον Εαυτό.
http://www.monroeinstitute.org/
