Η Ανθρωπότητα αρχίζει να κατανοεί ολοένα και περισσότερο τις συνειδητές και ασυνείδητες πτυχές του ανθρώπινου νου, καθώς και την φύση της ζωής μετά τον θάνατο, και η Αυτόματη Γραφή είναι ένα από τα μυστήρια που σύνδεσαν τους δύο αυτούς κόσμους. Το συνειδητό και το ασυνείδητο του Νου, και τους κόσμους των ανθρώπων και των πνευμάτων.
Αυτόματη Γραφή ονομάζεται η διαδικασία γραψίματος χωρίς την χρήση του Συνειδητού Νου. Η Τεχνική συχνά χρησιμοποιείται όταν το άτομο που γράφει βρίσκεται συχνά σε μία κατάσταση «έκστασης», ενω άλλες φορές είναι σε πλήρη εγρήγορση και κατανοεί τα πάντα γύρω του, εκτός από τα περιεχόμενα που καταγράφονται από το χέρι του, που «καθοδηγείται» από ανώτερες δυνάμεις.
Η τεχνική της Αυτόματης Γραφής έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως στον Πνευματισμό ως μέθοδος «λήψης της γνώσης» από πνεύματα και συχνά ήταν μέρος των Συνεδριών που πραγματοποιούσαν οι Πνευματιστές. Κατά την διάρκεια της ανόδου του Σουρεαλισμού, η Αυτόματη Γραφή αποτελούσε ένα από τα πολλά παιχνίδια που έπαιζαν οι καλλιτέχνες για να προσομοιώσουν την δημιουργικότητα και να παράξουν αυθεντικά έργα τέχνης. Η Τεχνική αυτή έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και ως θεραπευτική μέθοδος στην Φροιδική Ψυχανάλυση. Αν και αρκετοί σκεπτικιστές αμφισβητούν την ποιότητα των κειμένων που απορρέουν από την διαδικασία, είναι ξεκάθαρο πως αρκετοί συγγραφείς έχουν δημιουργήσει κείμενα που δεν θα είχαν γράψει χρησιμοποιώντας μονάχα το μυαλό και την φαντασία τους.
Η Αυτόματη Γραφή στον Πνευματισμό
Η Τεχνική της Αυτόματης Γραφής έγινε δημοφιλής κατά την διάρκεια της χρυσής εποχής του Πνευματισμού (Τέλη 19ου και αρχές 20ου Αιώνα) από διάμεσα που επιχείρησαν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο των πνευμάτων, με τρόπους σχετικά ανάλογους με εκείνους της Νεκρομαντείας. Η Αυτόματη Γραφή ήταν ο γρηγορότερος, και ο υποτιθέμενα πιο αξιόπιστος τρόπος επικοινωνίας, αρχικά γινόταν μέσω ενός μολυβιού που ήταν συνδεδεμένο μίας “planchette”, του εργαλείου που αποκαλύπτει τα γράμματα στον πίνακα Quija. Όμως αυτός ο τύπος αυτόματης γραφής δεν μπορούσε να αποκρυπτογραφηθεί εύκολα, και τα διάμεσα σύντομα υιοθέτησαν την πρακτική τοποθέτησης του μολυβιού απευθείας στο χέρι τους. Μετέπειτα η Αυτόματη Γραφή εξελίχθηκε ταυτόχρονα με την εξέλιξη της Ανθρωπότητας και πέρασε στις γραφομηχανές, ή ακόμα και μέσα από τους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές.
Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του Πνευματισμού τα Διάμεσα με αυτό τον τρόπο μετατρέπονταν σε δέκτες των πνευμάτων, επιτρέποντάς τους να γράψουν τα μηνύματα που είχαν να μεταφέρουν στον κόσμο των ζωντανών. Αυτή η σύνδεση μεταξύ του Διάμεσου και του πνεύματος επέτρεπε στο πνεύμα να χρησιμοποιήσει το χέρι και γενικότερα το σώμα του Διάμεσου έτσι ώστε να επικοινωνήσει, μία πρακτική που διαφοροποιείται από την πνευματική καταληψία, αφού πραγματοποιείται εθελοντικά από το Διάμεσο.
Έργα που γράφτηκαν με την Αυτόματη Γραφή
Στις αρχές του 1900 μία νοικοκυρά από το St. Louis ονόματι Pearl Curran πίστευε πως μπορούσε να επικοινωνήσει με ένα πνεύμα με το όνομα Patience Worth μέσα από την χρήση του Πίνακα Ουίτζα. Το πνεύμα ξεκίνησε να υπαγορεύει κείμενα που μετατράπηκαν σε 5.000 ποιήματα, ένα θεατρικό έργο, αρκετά μυθιστορήματα και πολλές ακόμη σύντομες ιστορίες. Αρχικά η Curran χρησιμοποίησε τον πίνακα Ουίτζα για να δεχθεί τα μηνύματα του πνεύματος, όμως καθώς περνούσε ο καιρός ανακάλυψε πως η τεχνική αυτή καθυστερούσε, και έτσι υιοθέτησε την Αυτόματη Γραφή. Αντίθετα από άλλα διάμεσα, η Curran δεν έπεφτε σε έκσταση, και «συνδεόταν» με το πνεύμα ενώ βρισκόταν σε πλήρη εγρήγορση. Οι ερευνητές που μελέτησαν τα υποτιθέμενα έργα του Πνεύματος της Patience Worth συμπέραναν πως θα ήταν απίθανο για την Pearl Curran που τα μετέφερε στο χαρτί να γνωρίζει τον τρόπο δημιουργίας της λογοτεχνικής δομής, του λεξιλόγιου, της ιστορίας ή του αντικειμένου που υπήρχε στα γραπτά του Πνεύματος.
Ένας από τους πιο γνωστούς ανθρώπους που χρησιμοποίησαν την Αυτόματη Γραφή ήταν η Helene Smith, που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Catherine Elise Muller, και ήταν Διάμεσο που γεννήθηκε γύρω στο 1863 στην Γενεύη της Ελβετίας. Η Smith ποτέ δεν δέχθηκε χρήματα για την δραστηριότητά της αυτή, όμως πραγματοποίησε αρκετές συνεδρίες για φίλους και θαυμαστές της. Πέρα από την πεποίθησή της πως ήταν η μετενσάρκωση μίας Ινδουιστικής Πριγγίπισας αλλά και της Μαρία Αντουανέτα, η Smith έγραψε κείμενα μέσω της Αυτόματης Γραφής στα Αραβικά, και σε δύο ακατάληπτες γλώσσες που η ίδια υποστήριξε πως ήταν η Γλώσσα του Άρη και του Ουρανού, τις οποίες και μετέφρασε στα Γαλλικά.Ο Theodore Flournoy, Καθηγητής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Γενεύης, μελέτησε τα γραπτά της Smith καθώς και τις πνευματικές ικανότητές της, και αποφάσισε πως η αυτο-αποκαλούμενη Αρειανή Αλφάβητος δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η υποσυνείδητη γλωσσική κατασκευή μίας ευφάνταστης γυναίκας, ενώ άλλοι ερευνητές υποστήριξαν πως η γλώσσα ήταν όντως εξωγήινη. H Smith ήταν πολύ δημοφιλής στους Σουρεαλιστές των αρχών του 20ου Αιώνα.
Ο William Stainton Moses γεννήθηκε στην Αγγλία το 1839 και ήταν ένας μορφωμένος Ιερέας της Εκκλησίας της Αγγλίας και ενδιαφερόταν για τον Πνευματισμό. Αφού ξεπέρασε τον αρχικό σκεπτικισμό του, ο Moses ερεύνησε προσωπικά τις Πνευματικές Συνεδρίες και ανακάλυψε πως ήταν καλός στην Αυτόματη Γραφή. Είναι γνωστός για τα κείμενα αυτόματης γραφής που βρέθηκαν στα βιβλία του “Spirit Teachings (1883)” και “Spirit Identity (1879)”. Τα γραπτά του, για τα οποία και ο ίδιος διατηρούσε αμφιβολίας τον απομάκρυναν από τις δογματικές ιδέες της Αγγλικανικής Εκκλησίας και τον οδήγησαν εξ’ολοκλήρου στον Πνευματισμό. Ο ίδιος πίστευε πως τα γραπτά του υπαγορεύτηκαν από ανώτερα πνεύματα που ήθελαν το καλό του κόσμου και αργότερα βοήθησε στην ίδρυση της Κοινότητας Ψυχικών Ερευνών.
Η Αυτόματη Γραφή στην Ψυχοθεραπεία.
Η Αυτόματη Γραφή χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο στην Φροιδική Ψυχανάλυση και στις μελέτες αυτογνωσίας, όπου βοήθησε στην εμβάθυνση του μυαλού του γραφέα, μέσα από υποσυνείδητες επιλογές λέξεων.O Pierre Janet, Γάλλος Ψυχολόγος, ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στην χρήση της Αυτόματης γραφής στον τομέα της Ψυχολογίας. Στα τέλη του 19ου Αιώνα, ο Janet θεώρησε την Αυτόματη Γραφή ως μία μορφή υπνοβασίας: Μία κατάσταση κατά την οποία το μέρος της προσωπικότητας βρισκόταν σε κατάσταση ύπνωσης.
Στις Η.Π.Α η Αυτόματη Γραφή χρησιμοποιήθηκε από τους Ψυχολόγους Morton Prince και Anita Muhl. Η Muhl περιέγραψε το «παρα-συνειδητό» (“paraconscious”) ως μία κατάσταστη κατά την οποία οι ιδέες και οι εικόνες βρίσκονται πέρα από το σημείο της εγρήγορσης, όμως ανασύρονται στην συνειδητή φύση του νου χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Σύμφωνα με την Ψυχολόγο, σε αυτό οφείλεται κάθε αποτέλεσμα αυτόματης γραφής.
Πραγματική επικοινωνία ή παιχνίδισμα του Υποσυνείδητου;
Οι σκεπτικιστές έχουν κατηγορήσει τον Πνευματισμό και την Αυτόματη Γραφή, υποστηρίζοντας πως δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις που θα επιβεβαιώσουν πως το αποτέλεσμα προέρχεται από την υπαγόρευση των πνευμάτων ή των υπερβατικών όντων, και θεώρησαν πως δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι που βασίζεται στην δημιουργικότητα του μυαλού των συμμετεχόντων. Υποστήριξαν πως τα μηνύματα προέρχονταν ξεκάθαρα από τον υποσυνείδητο νου των ανθρώπων που πίστευαν πως επικοινωνούσαν με πνεύματα, πιστεύοντας πως η διαδικασία οφείλεται στο ιδεοκινητικό φαινόμενο – κατά το οποίο το αντικείμενο δημιουργεί κίνηση χωρίς να διαθέτει συνείδηση της πράξης.
Η Χρήση της Αυτόματης Γραφής ως θεραπευτική μέθοδος αμφισβητείται εξίσου, αφού εκείνοι που εναντιώνονται θεωρούν πως δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη σχετικά με την αξία της τεχνικής στην Ψυχοθραπεία, αλλά και την χρήση της στην ανάκτηση καταπιεσμένων αναμνήσεων. Ενώ οι υποσυνείδητες ιδέες εκφράζονται στην Αυτόματη Γραφή, πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως δεν είανι τίποτε άλλο από τις συνειδητές σκέψεις του ατόμου, αφού δεν υπάρχει απόδειξη πως υπάρχει ένας «αληθινός εαυτός» στο ασυνείδητο οποιουδήποτε ανθρώπου, πέρα από την φυσιολογική συνειδητότητα.
Η Αυτόματη Γραφή θα εγείρει τα ερωτήματα εκείνων που την αμφισβητούν, και θα ενθουσιάζει εκείνους που θεωρούν πως μπορούν να δεχθούν και να μεταβιβάσουν μηνύματα από τον αθέατο κόσμο των πνευμάτων. Όποια και αν είναι η αλήθεια που συνοδεύει την πνευματική αυτή τεχνική, το σίγουρο είναι πως θα παραμείνει ένα μυστήριο που διχάζει σκεπτικιστές και ανθρώπους που πιστεύουν στην ύπαρξη του υπερβατικού.
