Από τότε που ο Φροιντ σχημάτισε την θεωρία του για το Υποσυνείδητο, αρκετοί Φιλόσοφοι έχουν προβληματιστεί διότι η θεωρία δείχνει αντιφατική. Η διαδικασία της σκέψης είναι στενά συνδεδεμένη με την Συνειδητότητα και την Διοραση, άρα πως μπορούμε να έχουμε σκέψεις που δεν γνωρίζουμε ότι παράγει ο Νους;
Για τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ αυτή η ασυνέπεια αποκάλυψε το πιθανό «σφάλμα» της θεωρίας του Φροιντ. Στο έργο του Being and Nothingness αναρωτήθηκε για την πιθανότητα ύπαρξης ενός «αισθητήρα» που βρίσκεται στο μυαλό και ίσως έχει συνείδηση των σκέψεων αλλά κατα κάποιο τρόπο «εξωγήινο» σε σχέση με την συνηθισμένη Συνειδητότητά μας.
Αρκετοί ερευνητές της Επιστήμης του Νου και της Συμπεριφοράς του έχουν σχεδόν αναγκαστεί κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών να αναγνωρίσουν την ύπαρξη τεράστιων διαδικασιών επεξεργασίας του Νου η οποία είναι πραγματικά υποσυνείδητη. Γνωρίζουμε πλέον πως πολλά
συμβαίνουν στο κεφάλι μας και δεν τα γνωρίζουμε,νιώθουμε ή αισθανόμαστε.Η παραψυχολογική Λογοτεχνία ενισχύει την ίδια, αινιγματική διάσταση των «άγνωστων σκέψεων» που φαίνεται πως μεταφέρουν πληροφορίες όχι μονάχα για τις απαγορευμένες επιθυμίες αλλά και για το άμεσο ή μακρυνό μας μέλλον. Η Διοραση είναι ένα θεμελιώδες ασυνείδητο φαινόμενο και όταν ενεργοποιείται συνειδητά, αυτό γίνεται μέσα από τα έμμεσα κανάλια που χρησιμοποιεί η ψυχανάλυση και η ανθρώπινη μνήμη γενικότερα.
Το επιχείρημα που παραθέτουν πολλοί Παραψυχολόγοι τα τελευταία χρόνια είναι πως η πηγή των φαινομένων Ψ βρίσκεται «Έξω από το Κεφάλι» σε κάποιο Συλλογικό, κατα κάποιο τρόπο μή τοπικό και άυλο συνειδητό μέσο. Ίσως όμως να ισχύει και η άλλη θεώρηση: Το ασυνείδητο και οι Δυνάμεις Ψ να βρίσκονται μέσα στο μυαλό αλλά και έξω από αυτό την ίδια στιγμή.
Ολόκληρο το φαινόμενο του Υποσυνείδητου μαζί με πολλά (αν όχι όλα) τα Ψυχικά φαινόμενα υποδεικνύουν το Νου ως ένα Πλήρως τεταρτοδιαστατικό επεξεργαστή Πληροφορίας. Το Ασυνείδητο ίσως είναι μία μελλοντική Συνειδητότητα καθώς πληροφορεί την παρούσα σκέψη και πράξη. Οι ενδείξεις για την ύπαρξη Δυνάμεων Ψ υποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Η Διοραση και το Ασυνείδητο ίσως είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Διοραση: Το “Ενημερωμένο” Μέλλον
Η δυσκολία στο να φανταστούμε μία τέτοια πιθανότητα έρχεται από τις χωρικές μεταφορές που χρησιμοποιούμε για να φανταστούμε τις Νοητικές Διεργασίες. Φανταζόμαστε στρώσεις Συνειδητότητας ως καθέτως στοιβαγμένες στρώσεις Συνείδησης. Το Ασυνείδητο είναι ένα υπόστρωμα, κάτι που υπάρχει κάτω από εμάς, θαμμένο στα αχανή μέρη του Νου, ή ίσως βρίσκεται πάνω από το κεφάλι μας, σε κάποιο μέρος του ουρανού,κρυμμένο στα σύννεφα. Η ιδεα πωςς το Ασυνείδητο είναι άλλη μία «ταυτόχρονη» στρώση σκέψης υποθέτει (χωρίς να έχει βάση) πως βρίσκεται εκεί ήδη αλλά είναι αφανές. Η Συνειδητότητα και το Ασυνείδητο όμως μπορούν να μετατοπίζονται στον χρόνο αλλά όχι στον Χώρο.
Οι Δυνάμεις Ψ υποδεικνύουν πως ο Νους είναι ένα όργανο που ενεργεί μπροστά από το δικό μας πλάισιο χρόνου, τραβώντας σκέψεις και ενοράσεις από το «πιό ενημερωμένο» Μέλλον. Τα ζώα είναι καλά στο να επιβιώνουν και να κινούνται μέσα στο περιβάλλον, πιθανόν λόγω αυτής της σχέσης με τον «μελλοντικό» εαυτό που γνωρίζει λίγα παραπάνω πράγματα από εκείνα που γνωρίζει στο παρόν. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, και αφού η άφθονη διορατική έρευνα το υποστηρίζει, τότε παρέχει απαντήσεις όχι μόνο για τις Δυνάμεις Ψ αλλά και για την φύση του Ασυνείδητου και την σχέση του με την Συνειδητότητα.
Ο Νους σκέφτεται κατά μήκος της ιστορίας και όχι μονάχα αυτή την στιγμή. Οι Στιγμιαίες συνειδητές διαδικασίες σκέψης φανερώνουν τον Υποσυνείδητο εαυτό μερικές στιγμές πριν, μερικά λεπτά πριν ή ακόμη και μερικές ώρες πριν. Η μελλοντική Συνειδητότητα είναι το Ασυνείδητο της τωρινής στιγμής που σιωπηλά σχηματίζεται και πληροφορεί τις σκέψεις και πράξεις του ατόμου, παρέχοντας κάποια πληροφορία μέσα στο όνειρο, ή δίνοντας μία ενορατική στιγμή δημιουργόντας μία παράδοξη «συγχρονικότητα»
Εκεί που παρελθόν και μέλλον Συναντιούνται
Αυτός ο επαναλαμβανόμενος κύκλος πληροφόρησης μέσα στον χρόνο, ο τρόπος με τον οποίο το παρόν και οι πράξεις του εναλλάσουν τις προοπτικές του μέλλοντος είναι μία έννοια που σχετίζεται με την Ανατολική έννοια του Κάρμα.
Οι Βουδιστές που εξασκούν την τέχνη του Διαλογισμού έχουν μελετήσει την συνειδητότα για χιλιάδες χρόνια και η Βουδιστική Ψυχολογία ( Η σχολή Yogacara) εμπεριέχει το ιδιαίτερα κεντρικό σημείο για την alaya-vijnana, που μεταφράζεται ως «Αποθηκευτική Συνειδητότητα». Όταν το άτομο ανακαλύπτει την προέλευση των σκέψεων μέσα από τον Διαλογισμό, το σημάδι που οδηγεί στην ανακάλυψει εξαφανίζεται και έτσι επέρχεται το αδιέξοδο: Οι σκέψεις κυριολεκτικά δημιουργούνται από το πουθενά. Πως μπορεί η σκέψη να μην έχει προφανή λόγο ύπαρξης ή πηγή προέλευσης; Πέρα από το γεγονός αυτό όμως, οι νέες σκέψεις που αναδύονται μετά από μία νοητή ακινησία δεν είναι τυχαίες. Κρύβουν αλάνθαστα σημάδια περασμένων σκέψεων και πράξεων. Είναι λες και οι παλιές σκέψεις κρύφτηκαν για λίγο προτού να επανέλθουν για να υποδείξουν την ύπαρξή τους.
Η «Αποθηκευτική Συνειδητότητα» είναι κοντινή έννοια με το Φροιδικό Ασυνείδητο, ένα μέρος στο οποίο κρύβονται οι σκέψεις προτού ενεργοποιηθούν σε μία νέα σκέψη ή πράξη ( συμπεριλαμβανωμένων των συμπτωμάτων και των ονείρων). Η Βουδιστική Ψυχολογία τοποθετεί επίσης την συνειδητότητα κάτω από το άτομο, οραματίζοντάς την ως ένα δάπεδο που το άτομο διασχίζει. Είναι το μεταφορικό έδαφος που το άτομο τρέφει με τους καρπούς της σκέψης έπειτα από μία περίοδο ενεργοποίησης, δημιουργώντας τα άνθη των νέων σκέψεων και πράξεων.
Αυτή η νέα, βασισμένη στα φαινόμενα Ψ έννοια του Τεταρτοδιαστατικού νου μπορεί να μεταλλάξει τον τρόπο που κατανοούμε την Συνειδητότητα αυτή. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ίδιο το Μέλλον που βρίσκεται μπροστά μας, και το Κάρμα είναι η δυαδική σχέση στην μελλοντική λειτουργία του Νου. Με άλλα λόγια το Μέλλον είναι αυτό που θα δημιουργηθεί από την εξέλιξη του Κάρμα, και αναδύεται με την μορφή των Σκέψεων, της έμπνευσης για πράξεις μέσα από την Ενεργειακή λογική Ψ, την παλινδρόμηση της Μελλοντικής εμπειρίας μέσα στο Παρελθόν.
Το Μέλλον δεν διαμορφώνει μονάχα το παρόν με την μορφή σπάνιων Ψυχικών Οαραμάτων και Προνοητικών Ονείρων. Είναι η ίδια πηγή και προέλευση των σκέψεων του παρόντος και της Φαντασίας. Είναι το «εμπόδιο» που αντιμετωπίζουν οι Διαλογιζόμενοι. Το γεγονός πως δεν μπορούμε να ανακαλύψουμε την προέλευση αυτών των σκέψεων γιατι δεν έχουν συμβεί ακόμη…
A Game of Charades
Αυτό μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε κάποιες Φιλοσοφικές θεμελειώδεις αρχές όμως η μή ύπαρξη του Παρελθόντος. Μπορούμε να γνωρίζουμε δυνητικά πως το παρελθόν δεν υπάρχει πιά όμως είναι δύσκολο να δεχθούμε ή να αντιμετωπίσουμε το γεγονός πως δέν υπάρχει καταγεγραμμένο «πίσω» μας. Το μόνο που υπάρχει είναι η αλλαγή και η φαντασιακή επανακατασκευή μίας παρελθοντικής στιγμής που διαφέρει από την στιγμή του παρόντος. Το παρελθόν είναι πάντοτε μία εικόνα που κατασκευάζεται στο παρόν. Έτσι, όλα αυτά που «αφήνουμε πίσω μας», τα σημάδια που αποτυπώνονται και τα τραύματα που αποκομίσαμε δεν έχουν λόγο ύπαρξης στο παρελθόν και άρα μεταφέρονται στο μέλλον!
Έτσι όταν κάτι που βλέπουμε στο Παρόν μοιάζει με μία μελλοντική ιδέα ή εμπειρία, το ερέθισμα του παρόντος αναγνωρίζεται με μεγαλύτερη ισχύ από ότι θα συνέβαινε σε μία κοινή παροντική εμπειρία. Αποκτά «φωτεινή» ποιότητα και ίσως παράγει μία παράξενη σειρά σκέψεων, η σημασία των οποίων διαφαίνεται μονάχα όταν επέρχεται η μελλοντική εμπειρία. Είναι η συνειρμική φύση που συνδέει τις πληροφορίες του Νου μέσα στον χρόνο, η εναλλαγή των δυνατοτήτων της σκέψης μας κα ιτο γεγονός πως το Μέλλον δεν έχει το βιογραφικό πλαίσιο του παρελθόντος.
Η σύμπτωση παίζει μεγάλο ρόλο στα Φαινόμενα Ψ, ακόμα και μέσω της Συγχρονικότητας: «Βλέπουμε» το Μέλλον όταν αυτό που βλέπουμε στο παρόν, ή κάτι από την παρελθοντική μνήμη μας ξεχωρίζει πιο καθαρά διότι μοιάζει με την μελλοντική εμπειρία που δεν έχει εμφανιστεί ακόμη. Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρούμε συνεχώς σε Ενορατικά όνειρα, οράματα κλπ. Ενεργοποιείται κάτι στην μνήμη και ένα είδος σκέψης αναδύεται φυσικά μέσα από την άμεση εμπειρία που φαίνεται ως γεγονός που έρχεται από το μέλλον ως σκέψη ή συναίσθημα.
