Το Infinity War ηρθε και μας ρήμαξε ψυχολογικά. Ωστόσο, ας δούμε υπάρχει άραγε κάποια αλήθεια πίσω απο το όνομα “Avengers”; Ναι, υπάρχει, αν και αυτή τη φορά η ιστορία δεν έχει κανέναν ηρωισμό, ούτε δόξα.
Η αρχή των Εκδικητών
Δε θα ήταν καθόλου υπερβολή εάν λέγαμε πως οι πραγματικοί Εκδικητές «γεννήθηκαν» κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, από τις άλλοτε αγνές ψυχές πολλών Εβραίων ανδρών και γυναικών. Οι Εκδικητές «πλαστήκανε» στα κέντρα εξόντωσης Εβραίων απο τους Ναζί.
Καθημερινοί άνθρωποι, οι οποίοι σε μια στιγμή στοχοποιήθηκαν, κυνηγήθηκαν, βασανίστηκαν και εξοντώθηκαν. Άνθρωποι που είδαν τους αγαπημένους τους να χάνονται χωρίς λόγο. Γιατί; Για την τρέλα ενός ανθρώπου. Μέσα απο τον χαμό και τον θάνατο γεννήθηκαν λοιπόν οι Εκδικητές.
The Avengers ή αλλιώς Nakam
Οι Εκδικητές ήταν επιζώντες του Ολοκαυτώματος απο τους Ναζί. Οι Nakam, στα εβραϊκά Nokmim, το μόνο που ήθελαν με το που τελείωσε ο πόλεμος ήταν αυτό που υποδηλώνει και το όνομα, εκδίκηση.
Το όνομα προέρχεται από την εβραϊκή φράση Dam Yehudi Nakam που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση «το εβραϊκό αίμα θα εκδικηθεί». Η συντομογραφία DIN έφτασε να σημαίνει θεία δίκη.
Η ιστορία τους
Οι πρώτοι Εκδικητές, Άμπα Κόβνερ, Βίτκα Κέμπνερ και Ρόζα Κόρτζακ ήταν αντίστοιχα οι δημιουργοί της μυστικής, στρατιωτικής οργάνωσης των Εκδικητών, από τις στάχτες της «Ενωμένης Παρτιζανικής Οργάνωσης» (Fareynikte Partizaner Organizatsye), η οποία έδρασε κατά των Ναζί την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου πολέμου.
Με το τέλος του Πολέμου οι τρεις τους, συνεργαστήκανε με υποστηρικτές άλλων ενόπλων αντιστασιακών ομάδων και συγροτήσανε τη Νακάμ. Πολύ σύντομα στις γραμμές προστεθήκανε περισσότερα άτομα, επιζώντες του Ολοκαυτώματος που χάσανε τα πάντα και ο σκοπός της Νακάμ φαινόταν λύτρωση.
Η οργάνωση έφτασε να αριθμεί 60 άτομα. Ο πρωτεύον σκοπός της, το «σχέδιο Α», η σχεδιασμένη εξόντωση 6 εκατομμυρίων Γερμανών πολιτών, όσοι οι Εβραϊοι που δολοφονηθήκανε κατά την διάρκεια του πολέμου από τους Ναζί.
Το «σχέδιο Α»
Αν και η Νακάμ είχε πολλά σχέδια, μεμονωμένα περιστατικά δολοφονιών Γερμανών κεφαλιών, ο τελικός σκοπός παρέμενε το σχέδιο Α. Το σχέδιο περιλάμβανε την δηλητηρίαση των μονάδων παροχής νερού σε πέντε μεγάλες γερμανικές πόλεις, Μόναχο, Βερολίνο, Νυρεμβέργη, Βεϊμάρη και Αμβούργο.
Η γενική ιδέα ήταν μέλη των Εκδικητών να πιάσουν δουλειά ως εργάτες στις εγκαταστάσεις φιλτραρίσματος του νερού και με την χορήγηση της θανατηφόρας ουσίας, να δηλητηριάσουν τους κατοίκους των πόλεων αυτών. Το σχέδιο ήταν ιδέα του Άμπα Κόβνερ. Έλειπε μόνο η δηλητηριώδης ουσία.
Το ταξίδι
Προς επίτευξη του σχεδίου Α, ο Κόβνερ ταξίδεψε στην Παλεστίνη για να συμβουλευτεί τους αρχηγούς του προς δημιουργία κράτους τους Ισραήλ. Εκεί συναντήθηκε με τον Chaim Weizmann, τον άνθρωπο που θα γινόταν μετέπειτα ο πρώτος Πρόεδρος του Ισράηλ.
Δε γνωρίζουμε ακριβώς με πόσους ακόμα συναντήθηκε ο Κόβνερ ή πόσοι απο την Ισραηλινή κοινότητα εμπλέχτηκαν. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι αρχικά ο Weizmann δε πρόβαλε αντίσταση στο σχέδιο μιας και η ανάγκη για εκδίκηση ήταν λίγο πολύ στην καρδιά όλων σχεδόν των Εβραίων. Λίγο μετά ωστόσο, ο φόβος της επιτυχίας του σχεδίου και της σύνδεσης του Κόβνερ και της Νακάμ με το Ζιονιστικό κίνημα και τους αρχηγούς του Ισραήλ έκανε τον Weizmann να αντιταχθεί πλήρως. Ο λόγος του ήταν οτι κάτι τέτοιο θα υπόσκαπτε εντελώς την προσπάθεια δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ και της αναγνώρισης του απο τα Ηνωμένα Έθνη το 1948.
Η επιστροφή
Αν και ο Κόβνερ απέκτησε το πολυπόθητο δηλητήριο το ταξίδι της επιστροφής έμελλε να έχει άλλα σχέδια. Δίνοντας στον Κόβνερ πλαστά έγγραφα για να ταξιδέψει, όταν το πλοίο που είχε επιβίβαστει έφτασε στη Τουλόν της Γαλλίας, ο Κόβνερ συνελήφθη απο τις βρετανικές αρχές. Το δηλητήριο δεν έφτασε ποτέ στη Νακάμ, μιας και ο Κόβνερ στην προσπάθεια του να γλυτώσει από τη σύλληψη το πέταξε στην θάλασσα.
Το συμπέρασμα της Νακάμ. Είχαν προδοθεί. Σ’ αυτό το σημείο υπάρχει έντονη η συνομωσία της εποχής. Προδόθηκε ο Κόβνερ και οι σύντροφοι του από τον ίδιο τον Weizmann, στην προσπάθεια του δευτέρου να προστατεύσει την προσπάθεια δημιουργίας τους κράτους του Ισραήλ; Ποτέ δε μαθεύτηκε, και η προδοσία έμεινε μετέωρη με τη Νακάμ να πιστεύει το παραπάνω.
Σχέδιο Β
Όταν ο Κόβνερ συλλήφθηκε και το σχέδιο Α ναυάγησε μαζί του, η Νακάμ υπό την καθοδήγηση του Yitzhak Avidav προχώρησε σε εναλλακτικό σχέδιο ιδίας φύσης. Την δηλητηρίαση με αρσενικό καρβελιών που προορίζονταν για φυλακισμένους S.S.
Έτσι κι έγινε. Μέλη της Νακάμ έπιασαν δουλειά σε φούρνο που προμήθευε με ψωμί το στρατόπεδο κρατουμένων δίπλα στη Νυρεμβέργη. Ο στόχος ήταν να δολοφονήσουν 12 χιλιάδες Ναζί.
Περιέργως, η δράση της Νακάμ απέτυχε. Η ποσότητα αρσενικού που βρέθηκε στον φούρνο ήταν μεγάλη, αρκετή για να κάνει τη δουλειά για την οποία είχε προοριστει. Σε ένα υπόμνημα αναφοράς του 1974 σχολιάστηκε πως στον φούρνο βρεθήκανε «τρία κενά μπουκάλια ζεστού νερού και μια τσάντα λινάτσας με τέσσερις φιάλες ζεστού νερού». Όταν έγινε ανάλυση του περιεχομένου βρέθηκε πως η ποσότητα αρσενικού ανακατεμένο με κόλα και νερό ήταν αρκετό για να σκοτώσει μέχρι και 60 χιλιάδες άτομα. Η ποσότητα του αρσενικού; 10 κιλά.
Αν και πολλοί Γερμανοί κρατούμενοι αρρώστησαν επίσημα στοιχεία δείχνουν πως δεν υπήρξαν θάνατοι. Έπειτα από επιπλέον μετρήσεις και έρευνες που διεξήχθησαν βρέθηκε πως η ποσόστωση του αρσενικού στα καρβέλια ήταν περίπου στα 0,2 γραμμάρια, και βρίσκεται εντός του ορίου των 0,1-0,3 γραμμαρίων που θεωρείται συνήθως θανατηφόρο.
Το μυστήριο της αποτυχίας του σχεδίου παραμένει ακόμα. Κάποιοι λένε πως στην βιασύνη τους τα μέλη της Νακάμ άπλωσαν το αρσενικό πολύ αραιά, ενώ άλλοι ότι οι Ναζί καταλάβανε οτι κάτι στο ψωμί δεν ήταν εντάξει και δεν το καταναλώσανε ολόκληρο.
Η απόδραση
Με την αποτυχία του σχεδίου Β τα εμπλακόμενα στην υπόθεση μέλη, οι Harmatz και Distal φύγανε γρήγορα για την Τσεχοσλοβακία από όπου τους φυγάδευσε στην Παλεστίνη ο Yehuda Maimon, ένας επιζών του Άουσβιτς.
Η υπόθεση κατά των Harmatz και Distal έκλεισε επίσημα το 2000. Η επίσημη αναφορά ήταν λόγω παραγραφής της έρευνας και των ετών που πέρασαν.
Στο σήμερα
Μέχρι και σήμερα οι σκληροπυρηνικοί της Νακάμ που πήραν μέρος στα σχέδια δε δείχνουν να κατακλύζονται απο τύψεις. Εξάλλου για τους περισσότερους ο χρόνος σταμάτησε στις θηριωδίες των Ναζί εναντίον τους.
