Η Ιστορία είναι η φυλακή από την οποία προσπαθούμε να δραπετεύσουμε μέσα σε ένα όνειρο. Το όνειρο είναι αισχατολογικό. Είναι για την Ψυχη το σημείο μηδέν έξω από την ιστορία. Θέλουμε να ξεφύγουμε μέσω του ονείρου μας.
Αν κάποιος παραμερίσει τα τελευταία 300 χρόνια ιστορίας όπως αυτή εξελίχθηκε στην Ευρώπη και την Αμερική, και εξετάσει το φαινόμενο του θανάτου και το δόγμα της ψυχής σε όλες τις εκφάνσεις του: Νεοπλατωνική, Χριστιανική, Αιγυπτιακή κλπ, θα διαπιστώσει πως υπάρχει η επαναλαμβανόμενη θεωρία πως υπάρχει ένα φωτεινό σώμα, μία ενδελέχεια που με κάποιο τρόπο συσχετίζεται με το σώμα κατά την διάρκεια της ζωής και του θανάτου και που σε κάποιο σημείο διαχωρίζονται. Το ένα μέρος χάνεται και υποκύπτει στην διαδικασία της αποσύνθεσης, ο μεταβολισμός σταματά. Το άλλο κομμάτι δεν γνωρίζουμε που πηγαίνει. Ίσως πουθενα αν κάποιος πιστεύει πως δεν υπάρχει καν. Όμως τότε υπάρχει ένα πρόβλημα όταν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τη ζωή.
Ψυχη & Ονειρα
Και αν και η επιστήμη έχει καταθέσει σοβαρούς ισχυρισμούς και έχει εξηγήσει επαρκώς τα απλά ατομικά συστήματα, δεν έχει τίποτα να πει σχετικά με το πως κάποιος αποφασίζει να σχηματίσει μια γροθιά με το χέρι του, μα κι όμως συμβαινει. Το φαινόμενο βρίσκεται εκτός του τομέα της επιστημονική εξήγησης γιατί αυτό που παρατηρούμε είναι το μυαλό ως η πρώτη αιτία. Είναι ένα παράδειγμα τηλεκίνησης: Το μυαλό κάνει την ύλη να κινηθεί. Άρα δεν πρέπει να φοβόμαστε τον χλευασμό της επιστήμης σε σχέση με την καταβολή της μοίρας ή την προέλευση της ψυχής. Άρχισα να ερευνώ τα όνειρα, διότι τα όνειρα είναι μία ευρύτερη μορφή εμπειρίας της υπερδιάστασης στην οποία ο νους και η ζωή ενώνονται.
Κοιτώντας αυτά που λένε για τα όνειρα οι άνθρωποι που ασπάζονται τις σαμανικές παραδόσεις κάποιος μπορεί εύκολα να συνειδητοποιήσει πως για αυτούς τους ανθρώπους η ονειρική πραγματικότητα είναι βιωματικά ένα παράλληλο συνεχές. Η σαμανική προσέγγιση σε αυτό το συνεχές γίνεται μέσω ψυχοτρόπων ουσιών και άλλων τεχνικών. Οι περισσότεροι από εμάς όμως προσεγγίζουμε αυτό το συνεχές μέσα από τα όνειρα. Ο Φρόυντ υποστήριζε πως τα όνειρα ήταν αυτό που αποκαλούσε «υπολλείματα της ημέρας» και πως κάποιος θα μπορούσε να εντοπίσει το περιεχόμενο του ονείρου του σε μία διαστρέβλωση ενός γεγονότος που συνέβη κατά την διάρκεια του ξυπνήματος.
Φαίνεται πως είναι αρκετά πιο χρήσιμο να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ένα γεωμετρικό μοντέλο συνειδητότητας, να πάρουμε στα σοβαρά την ιδέα του παράλληλου συνεχούς και να πούμε πως ο νους και το σώμα ενώνονται στο όνειρο,και το όνειρο είναι ένας χώρος μίας ανώτερης διάστασης. Στον ύπνο κάποιος απελευθερώνεται στον πραγματικό κόσμο, όπου εκεί ο κόσμος των ξύπνιων είναι απλά η επιφάνεια με μία κυριολεκτική γεωμετρική έννοια. Αρκετά πειράματα στην κβαντική φυσική υποστηρίζουν αυτή την έννοια, μία ολογραφική σειρά από πληροφορίες. Όλες οι πληροφορίες βρίσκονται παντού. Η πληροφορία στέκεται έξω από τον χρόνο σε ένα είδος αιωνιότητας που δεν έχει προσωρινή ύπαρξή παρά υπήρχε πάντοτε. Δεν έχει προσωρινή διάρκεια. Είναι αιωνιότητα. Δεν είμαστε πρωτίστως βιολογικοί με το μυαλό να αναδύεται σαν ιριδισμός, ένα είδος επιφαινόμενου στα υψηλότερα επίπεδα του οργανισμού της βιολογίας. Είμαστε ενα είδος υπερχωρικών αντικειμένων που ρίχνουν την σκιά τους στην ύλη. Αυτή η σκιά είναι ο φυσικός οργανισμός μας.
Με τον θάνατο αυτό που ρίχνει την σκιά αποσύρεται και ο μεταβολισμός παύει. Η υλική δομή καταρρέει σε μία πολύ συγκεκριμένη περιοχή και εκχυλίζει ενέργεια. Όμως η ουσία που σχηματίζει αυτή τη δομή δεν σταματά να υπάρχει.
Η μεταφορά ενός οχήματος – ενός μεταθανάτιου οχήματος, ενός αστρικού σώματος – χρησιμοποιείται σε αρκετές παραδόσεις. Ο Σαμανισμός και συγκεκριμένες μορφές yoga, συμπεριλαμβανουμένης και της Ταοιστικής, υποστηρίζουν πως ο σκοπός της ζωής είναι να εξοικειώσουμε τον εαυτό μας με το μεταθανάτιο αστρικό σώμα ώστε η πραξη του θανάτου να μην μπερδέψει την Ψυχη. Έτσι κάποιος θα έχει επίγνωση του τι συμβαίνει. Θα γνωρίζει τι να κάνει. Όμως φαίνεται πως υπάρχει η πιθανότητα ενός προβλήματος στην διαδικασία του θανάτου. Ο ποιητής και μυστικιστής Γουίλιαμ Μπλέικ είπε πως καθώς κάποιος ξεκινά το ταξίδι του στην σπείρα υπάρχει η πιθανότητα να εκπέσει από το χρυσό μονοπάτι στον αιώνιο θάνατο. Κι όμως αυτή είναι μία στιγμιαία κρίση, η κρίση του περάσματος και όλος ο σκοπός του σαμανισμού είναι για να δυναμώσει την Ψυχη ούτως ώστε αυτό το πέρασμα να γίνει χωρίς το όχημα να εκπέσει.
Εδώ θα πρέπει να συμπεριληφθεί η έννοια της αβύσου σε αυτό το μοντέλο. Η ιδέα του τέλους του κόσμου, της πληρότητας του χρόνου, πως δεν υπάρχει μόνο η τελική κρίση του θανάτου του ατόμου, μα και η κρίση του θανάτου στην ιστορία των ειδών. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι πως από την στιγμή της αρχής της συνειδητότητας ως την στιγμή της υπέρτατης κρίσης ίσως να μεσολαβήσουμ εκατό χιλιάδες χρόνια. Σε βιολογικό χρόνο αυτό δεν είναι παρά μονάχα μία στιγμή, όμως είναι δέκα φορές ολόκληρη η ιστορία ως τώρα. Σε αυτή την περίοδο όλα βρίσκονται σε ισορροπία. Μέσα σε αυτά τα εκατό χιλιάδες χρόνια απελευθερώνονται ενέργειες, θρησκείες εξαφανίζονται, φιλοσοφίες αργοπεθαίνουν, η επιστήμη εκτοξεύεται, η μαγεία εκτοξεύεται, όλα τα ζητήματα που αφορούν την δύναμη σε μικρό ή μεγάλο βαθμό εμφανίζονται.
Φαίνεται πως είμαστε τώρα δίχως αμφιβολία στα τελευταία ιστορικά δευτερόλεπτα αυτής της κρίσης. Μίας κρίσης που περιλαμβάνει το τέλος της ιστορίας, την αποχώρησή μας από τον πλανήτη, την νίκη μας ενάντια στον θάνατο και την απελευθέρωση του οχήματος από το σώμα. Πλησιάζουμε όντως προς το μεγαλήτερο γεγονός της οικολογίας. Την απελευθέρωση της ζωής από την σκοτεινή χρυσαλλίδα της ύλης.
