Ο Κθουλου είναι πιθανόν η πιο γνωστή θεότητα που έχει εμφανιστεί στην Μυθολογία του H.P.Lovecraft, περιγράφοντάς τον με μεγάλη λεπτομέρεια τοποθετώντας επίσης και σχέδιο ενός μικρού αγάλματος που ανακαλύφθηκε στις ακτές της Λουιζιάνα. Εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες καλλιτέχνες έχουν σχεδιάζει ή απεικονίσει σε γλυπτά την δική τους εκδοχή της μορφής του Μοχθηρού Θεού Κθουλου.
Στα κείμενα του Συγγραφέα κυρίως ο Κθουλου παρουσιάζεται ως ένα συνονθύλευμα χταποδιού, ανθρώπου, νυχτερίδας και Δράκου. Σημαντικότερα η περιγραφή της εμπειρίας των ναυτικών κατά την αναμέτρησή τους με τον θεό αναφέρει περισσότερα στοιχεία από το γλυπτό: Όταν άνοιξε το πέρασμα για τον Ναό του Κθουλου ο Johansen ανέφερε πως « η ζοφερότητα» ήταν ένα συναίσθημα που κυριαρχούσε» Υπάρχουν τρεις αποσαφηνισμοί για την αγγλική λέξη «tenebrous» που αποδίδει την ζοφερότητα, και οι τρεις αντικατοπτρίζονται μέσα στην περιγραφή:
Η Πρώτη σημαίνει «αποκοπή από το φως». Όντως ο Johansen αναφέρει πως οι εσωτερικοί τοίχοι του ναού καλύπτοντας από το απόλυτο σκότος και πως όταν το πλάσμα βγήκε από το ναό του Σκοτείνιασε ο Ήλιος. Ο Δεύτερος αποσαφηνισμός δείχνει πως η λέξη σημαίνει «ακατανόητο». Όπως περιγράφεται αργότερα, ο Κθουλου δεν υπακούει τους Γνωστούς Φυσικούς Νόμους της Γης, στοχείο που τον κάνει ακατανότητο στα μάτια των ανθρώπων.
O Κθουλου και Θεωρια-Μ
O H.P Lovecraft έχει αναφέρει αρκετές φορές πως Ο Κθούλου και ο γόνος του δεν είναι κάτοικοι του δικού μας χωρο-χρόνου όπως ο Πρεσβύτεροι Θεοί, τα Shoggoth, η Μεγάλη Φυλή αλλά και οι άνθρωποι. Για παράδειγμα στο “Κάλεσμα του Κθουλου” ένας από τους φυλακισμένους αναφέρει πως οι Μεγάλοι Παλαιοί δεν έχουν σάρκα και αίμα και ενώ σχηματίζονται δεν σχηματίζονται από καθαρή ύλη.
Στο Διήγημα «Στα Βουνά της Τρέλας» αναφέρεται πως ο Γονος του Κθουλου σχηματίζεται από μία ύλη πολύ διαφορετική από εκείνη που γνωρίζουμε πως είναι η ουσία από την οποία αποτελούνται οι Μεγαλοι Παλαιοι. Ήταν ικανός να μεταμορφώνεται τόσο χαρακτηριστικά και με τρόπο αδύνατο για τους ομοίους του, κάτι που υποδεικνύει πως προέρχεται από τα μεγαλύτερα βάθη του Κοσμικού Σύμπαντος.
Βασιζόμενοι στις αναφορές αυτές αλλά και σε άλλες περιγραφές που έγιναν από τον Lovecraft, ο Κθουλου και ο γόνος του δεν είναι από τον δικό μας χωροχρόνο. Αυτό εξηγεί τους λόγους για τους οποίους αυτές οι τρομερές οντότητες λειτουργούν εντελώς πέρα από τους περιορισμούς των δικών μας Φυσικών Νόμων, διαθέτοντας ρευστή κίνηση και πλασματική υπόσταση. Ίσως μάλιστα η μελέτη των περιγραφών της θεότητας του Κθουλου να επιβεβαιώνει την Θεωρία-M.
H Θεωρία-M, που είναι κατά βάση ένα δίκτυο θεωριών αναφέρει πως κάθε στοιχείο ή ατομική θεωρία περιγράφει ένα φυσικό φαινόμενο με μία συγκεκριμένη κλίμακα. Όταν αυτές οι κλίμακες αλλάξουν, το φαινόμενο «μεταφέρεται» σε άλλες θεωρίες. Η Θεωρία-M επιτρέπει την ύπαρξη διαφορετικών Συμπάντων με εντελώς διαφορετικούς Φυσικούς Νόμους. Όλα αυτά εξαρτώνται από το πόσος εσωτερικός χώρος σχηματίζεται και μεταμορφώνεται ( The Grand Design από τους Stephen Hawking & Leonard Mlodinow 2010). Όπως περιγράφηκε στο «The Music of Eric Zann», περισσότερα από ένα Σύμπαντα υπάρχουν όμως το δικό μας έχει τις ιδανικότερες συνθήκες ύπαρξης ζωής.
Όμως η Θεωρία-Μ περιγράφει μία πραγματικότητα στην οποία υπάρχουν δονούμενες χορδές, παράξενα σωματίδια, δισδιάστατες μεμβράνες, τρισδιάστατες μάζες και άλλα πολυ-διαστατικά αντικείμενα που δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας (Hawking & Leonard Mlodinow 2010). Για την ακρίβεια η θεωρία-M επιτρέπει την ύπαρξη πολλών εσώτερων διαστημάτων – μέχρι και 10500 διαφορετικά Σύμπαντα, με κάθε ένα από αυτά να διαθέτει το δικό του δίκτυο Φυσικών Νόμων.
Αξίζει άραγε να αναρωτηθούμε αν οι οντότητες σαν τον Κθουλου προέρχονται από τέτοιες διαστάσεις ύπαρξης; Υπάρχουν οι ρωγμές για να είναι ικανές τέτοιες οντότητες να περνούν στην δική μας πραγματικότητα; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εξηγήσει τον αποπροσανατολισμό και την σύγχυση που προέρχεται όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει έννοιες όπως ο Κθουλου και η Ρ’λύε.
Ο Κθουλου φαινεται πως δεν προέρχεται από κάποια ανώτερη διάσταση, αλλά μάλλον από ένα άλλο σύμπαν με νόμους πολύ διαφορετικούς από το δικό μας. Είναι πιθανό όμως τέτοιες οντότητες να χρησιμοποιούν αυτές τις ανώτερες, αναδιπλωμένες διαστάσεις για να εισέλθουν στον δικό μας χωροχρόνο. Και για να μπορέσει κάτι να ταξιδέψει μέσα από αυτές τις διαστάσεις σε ένα άλλο σύμπαν απαιτείται μία τεράστια ποσότητα ενέργειας.
Τα συμβατικά Χημικά εκρηκτικά μετατρέπουν μονάχα ένα μέρος από το ένα δις Ύλης σε ενέργεια με διεργασίες που εμπλέκουν τα ηλεκτρόνια στις εξωτερικές στρώσεις των ατόμων, Οι Πυρηνικές αντιδράσεις μπορούν να απελευθερώσουν περίπου το 1% από την παγιδευμένη ενέργεια που προέρχεται από την ύλη.
Οι Αντιδράσεις της Αντι-ύλης με την ύλη θα μπορούσαν να απελευθερώσουν ένα κατα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ενέργειας, όμως το πρόβλημα εδώ είναι πως δεν υπάρχει ένας σταθερός αριθμός Αντι-ύλης στο Σύμπαν μας. Αυτό σημαίνει πως θα χρειαζόταν να δημιουργίσουμε αντι-σωματίδια ως πηγή αντι-ύλης, διαδικασία που είναι ανεπαρκής (Antimatter – του Frank Close, 2010). Ενώ η διαδικασία αυτή για την ανθρωπότητα είναι ένα δύσκολο αίνιγμα, ίσως επιτρέπει στις οντότητες που βρίσκονται έξω από τον χωροχρόνο μας να «ταξιδεύουν» από το ένα σύμπαν στο άλλο, μέσα από ανώτερες, αθέατες διαστάσεις.
Η Παράξενη Βιολογία του Κθουλου αλλά και άλλων σκοτεινών οντοτήτων ίσως οφείλεται στην καταβολή τους, που είναι από Σύμπαντα στα οποία οι Φυσικοί Νόμοι διαφέρουν από τους δικούς μας. Η παρουσία τέτοιων πλασμάτων στο δικό μας Σύμπαν ίσως οφείλεται στην δυνατότητά τους να χρησιμοποιούν τις ποσότητες Αντι-ύλης από ένα άλλο Σύμπαν για να δημιουργήσουν το «μονοπάτι» μέσα από τις Ανώτερες διαστάσεις.
Από μία θεωρητική σκοπιά αυτά τα υπερ-διαστατικά ταξίδια σε άλλα Σύμπαντα μπορεί να είναι πιθανά ακόμη και για εμάς, αρκεί να βρεθεί η απαραίτητη ποσότητα ενέργειας για να δημιουργηθεί η «ρωγμή» και το άνοιγμα προς αυτές τις διαστάσεις. Αυτό το εμπόδιο όμως δεν υπάρχει για αυτές τις οντότητες, που ίσως εισέρχονται στο δικό μας σύμπαν, αποκαλύπτοντας τις κρυφές πτυχές τους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε..
