Οι Λυκάνθρωποι είναι τα μυθικά πλάσματα που αλλάζουν μορφή με την εμφάνιση της πανσελήνου και αποκτούν ιδιαίτερες δυνάμεις. Η Μορφή τους μπορεί να βρεθεί σε αναρίθμητα βιβλία, σειρές και ταινίες τρομου. Αυτή η αρχετυπική μορφή έχει μεγάλη και πλούσια ιστορία στην Λαογραφία των πολιτισμών του κόσμου. Όμως από που προήλθε η αρχέτυπη μορφή του Λυκάνθρωπου και τι είναι η Λυκανθρωπία;
Πως δημιουργήθηκαν οι Λυκάνθρωποι;
Αν ερευνήσουμε την παράδοση θα διαπιστώσουμε πως υπήρχαν πολλοί τρόποι με τους οποίους κάποιος μπορούσε να μετατραπεί σε Λυκάνθρωπο. Στο βιβλίο με τίτλο “Giants, Monsters and Dragons” η Λαογράφος Carol Rose αναφέρει πως «Στην Αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως ένα άτομο μπορούσε να μεταλλαχθεί τρώγωντας την σάρκα ενός λύκου σε συνδυασμό με εκείνη ενός ανθρώπου. Μέσα από αυτή την διαδικασία η μετάλλαξη θα ήταν μη αναστρέψιμη.» Αιώνες αργότερα αναπτύχθηκαν νέες μεθόδοι στην Λαογραφία για την Δημιουργία Λυκανθρώπων, που περιελάμβαναν την κατάρα, την προσβολή στο φως της Πανσέληνου, την κατάποση του νερού που είχε δοκιμάσει λύκος κ.α. Είναι ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση πως οι Λυκάνθρωποι μπορούσαν να «ντυθούν» με ένα προστατευτικό δέρμα λύκου το οποίο αφαιρούσαν και έκρυβαν κατά την διάρκεια της ημέρας. Μία παρόμοια προσέγγιση εμφανίζεται στην Σκωτσέζικη και Ιρλανδική Λαογραφία – σχετικά με πλάσματα που πέρασαν τις ζωές τους στους παγωμένους Ωκεανούς ως Φώκιες, όμως μπορούσαν να αποκτήσουν ανθρώπινη μορφή αφαιρώντας το δέρμα τους. Αν πραγματοποιούσαν κάτι τέτοιο δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην προηγούμενη μορφή τους και ζούσαν για πάντα στην στεριά
Αν και η πεποίθηση που αναφέρει πως οι Λυκάνθρωποι δημιουργούνται με την Πανσέληνο δεν ηταν η μοναδική κατά το παρελθόν, είναι η μόνη που παρέμεινε στις συνειδήσεις του κόσμου της Λαογραφίας και των παραδόσεων ως πιθανή αιτία για την εμφάνιση των Λυκανθρώπων. Ακόμη και σήμερα αρκετοί είναι εκείνοι που σχετίζουν την Πανσέληνο με τους Λυκάνθρωπους αλλά και την Παράνοια, αφού άνθρωποι που εργάζονται σε υπηρεσίες όπως τα νοσοκομεία ή η αστυνομία αναφέρουν πως οι νύχτες με πανσεληνο είναι πιο «τρελές» και επικίνδυνες σε σχέση με τις υπόλοιπες. Αυτή η αντίληψη ίσως οφείλεται στην Ψυχολογία και την φαντασία περισσότερο, παρά στην πραγματικότητα: Προσεγμένες μελέτες εξάλλου έχουν ανακαλύψει αποδείξεις που υποστηρίζουν αυτή την αντίληψη, και φυσικά δεν έχει ανακαλυφθεί κάποιος βάσιμος «μηχανισμός» με τον οποίο το Φεγγάρι να επηρεάζει κατά κάποιο τρόπο το Νου του ανθρώπου έτσι ώστε να γίνει πιο επικίνδυνος..
Οι Πραγματικοί Λυκάνθρωποι
Σήμερα οι Λυκάνθρωποι θεωρούνται μυθικά πλάσματα που βρίσκονται μόνο στη φαντασία των Συγγραφέων και των Σκηνοθετών και όχι στα σκοτεινά δάση, κάτι που δεν ίσχυε πάντοτε. Όχι τόσο παλαιότερα, η πίστη στην ύπαρξη των Λυκανθρώπων ήταν ισχυρή αφού ο κόσμος θεωρούσε πως τα πλάσματα αυτά ήταν υπαρκτά και προκαλούσαν τρομερά φονικά με τα ημι-ζωώδη ένστικτά τους υπό την επήρρεια της Δαιμονικής πανσέληνου. Έστω και αν αυτά τα πλάσματα αφορούν την φαντασία ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια, υπάρχουν πραγματικές περιπτώσεις ανθρώπων που κατά κάποιο τρόπο «μεταμορφώθηκαν» και έγιναν Λυκάνθρωποι.
Οι Ιατρικές περιπτώσεις που μιμούνται την εμφάνιση ενός λυκάνθρωπου και ίσως επηρέασαν στην πίστη για τα μοχθηρά αυτά πλάσματα και τις τρομερές πράξεις τους είναι αρκετές. Μία από αυτές είναι η Υπερτρίχωση, που προκαλεί απίστευτη τριχοφυία με μεγάλες μακρυές τρίχες στο πρόσωπο και στο σώμα του ανθρώπου, και η δεύτερη είναι η Πορφυρία που προκαλεί τρομερή ευαισθησία στο φως ( και κάνει τους ασθενείς να κυκλοφορούν μονάχα την νύχτα), κρίσεις, άγχος, καθώς και άλλα συμπτώματα. Καμία από αυτές τις παθήσεις δεν μετατρέπουν τον άνθρωπο σε Αγριεμένο ζώο με υπερδυνάμεις έτοιμο να κατασπαράξει τα θύματά του. Όμως αιώνες πριν, όταν κυριαρχούσε η πίστη στην Μαγεία και απόκοσμα πλάσματα οπως τα Βαμπίρ, δεν ήταν δύσκολο να ξεπηδήσουν ιστορίες για ανθρώπους που έγιναν Λυκάνθρωποι.
Η Κλινική Λυκανθρωπία είναι μία αναγνωρισμένη ιατρική πάθηση κατά την οποία το άτομο θεωρεί πως είναι ζώο, και όντως έχουν υπάρχει σπάνιες περιπτώσεις στις οποίες άνθρωποι υποστήριζαν πως είναι Λυκάνθρωποι. Για παράδειγμα το 1589 ένας Γερμανός ονόματι Peter Stubbe υποστήριξε πως κατείχε μία ζώνη από δέρμα λύκου, που του επέτρεπε να μεταμορφώνεται: Το Σώμα του κύρτωνε, τα δόντια του πολλαπλασιάζονταν μέσα στο στόμα του και λαχταρούσε ανθρώπινο αίμα. Ο Stubbe υποστήριξε πως σκότωσε τουλάχιστον μία ντουζίνα ανθρώπους μέσα σε 25 χρόνια – αν και η ομολογία του πραγματοποιήθηκε κάτω από δύσκολες συνθήκες βασανισμου. Τελικά αποκεφαλίστηκε κατά την διάρκεια του Halloween του 1589, και το ακέφαλο κορμί του κάηκε στην Πυρά, χωρίς ποτέ να βρεθεί πραγματική απόδειξη για τα υποτιθέμενα εγκλήματά του πέρα από την ομολογία. Φαίνεται όμως πως ο Stubbe ήταν σχεδόν παράφρων και γεμάτος παραισθήσεις. Φυσικά η συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν η μοναδική. Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα οι Λυκάνθρωποι θεωρήθηκαν ως πλάσματα που δημιουργήθηκαν από τις Μάγισσες. Έπειτα από τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων μαγισσών, αρκετές χιλιάδες άνθρωποι καταδιώχθηκαν και τελικά θανατώθηκαν αφού κατηγορήθηκαν πως μεταμορφώνονται σε Λυκάνθρωπους.
Η ιατρική Λυκανθρωπία τότε αντιμετωπίστηκε ως κατάρα, και οι Λυκάνθρωποι θεωρήθηκαν περισσότερο θύματα παρά τρομερά πλάσματα της Νύχτας. Η Μετάλλαξη του ανθρώπου σε Λυκάνθρωπο θεωρήθηκε μία άκρως επίπονη και βασανιστική διαδικασία, που επιχειρήθηκε να ιαθέι με φυσικές ιατρικές και χειρουργικές μεθόδους. Στο βιβλίο “The Werewolf Delusion” ο Ian Woodward αναφέρει χαρακτηριστικά πως « Τρεις ήταν οι θεμελιώδεις τρόποι ώστε οι Λυκάνθρωποι να διασωθούν από τους Δαίμονές τους. Με την Ιατρική και Χειρουργική βοήθεια, με τον Εξορκισμό αλλά και με ένα δραστικότερο τρόπο, τον Πυροβολισμό με μία ειδικά φτιαγμένη ασημένια σφαίρα.»
Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε, οι δεισιδαιμονίες εποχών όπως εκείνης του Μεσαίωνα, η πίστη στην Μαγεία και τα τρομερά πλάσματα που γεννήθηκαν από αυτή, αλλά και η άγνοια της εποχής για συγκεκριμένες ιατρικές παθήσεις, ενέπνευσαν μύθους για την ύπαρξη πλασμάτων όπως οι Λυκάνθρωποι, για τρομερές μεταλλάξεις ανθρώπων σε πανίσχυρα και υπερδύναμα ζώα που λαχταρούσαν το αίμα. Και φυσικά, κάθε φορά που το φεγγάρι γεμίζει στον νυχτερινό ουρανό, αυτοί οι αρχέγονοι μύθοι ξυπνούν κάθε φορά για να ζωντανέψουν τους εφιάλτες, σε όσους πιστεύουν πως εμπεριέχεται έστω και ένα ψείγμα αλήθειας σε τέτοια πλάσματα της Μυθοπλασίας και της Λαογραφίας.
