Είδαμε τη μίνι τηλεοπτική σειρά ” Midnight mass” και αποφασίσαμε να βαδίσουμε για λίγο στο μονοπάτι του θρησκευτικού φόβου .
Ακολουθήστε το weirdo στο Instagram για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για το παράξενο, το ανεξήγητο, την αναζήτηση και την έρευνα. Ακολουθήστε το weirdo σε YouTube και Facebook.
Midnight mass
Η συνταγή μύριζε άρωμα σιγουριάς από την αρχή καθώς έχουμε έναν πρωταγωνιστή εν ονόματι Ράιλυ ο οποίος αποφυλακίζεται έπειτα από τέσσερα χρόνια έχοντας κριθεί ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλια γιατί είχε οδηγήσει την κοπέλα του στο θάνατο οδηγώντας μεθυσμένος . Έχει χάσει την πίστη του και τα χρήματα του και σε μια κοινωνία θεοφοβούμενη στο μικρό νησί στο οποίο μεγάλωσε προσπαθεί να ζήσει ήρεμα με τα γεγονότα που τον στοιχειώνουν ακόμα .
Οι αντιλήψεις της οικογένειας του τον φέρνουν σχεδόν με το ζόρι στο να τηρεί την υποχρέωση του να παρίσταται στη θεία λειτουργία σε μόνιμη βάση . Εκεί ξαφνικά εμφανίζεται ένας μυστηριώδης ιερέας όπου σταδιακά ξεκινά να κάνει θαύματα , άνθρωποι θεραπεύονται από ανίατες αρρώστιες και σιγά σιγά όλος ο κόσμος αρχίζει να πιστεύει ότι ο Θεός ήρθε στα μέρη τους . Σαν κοπάδι υπακούν μηχανικά σε μια ζωή βασισμένη σε κουτάκια ενώ χλευάζουν πολύ εύκολα τους παρίες που δεν ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες .
Λέγοντας για σεναριακές πεπατημένες που οδηγούν το σκηνοθέτη εκ του ασφαλούς κάπου αποκαλύπτεται ότι πίσω από όλα βρίσκεται ένας φτερωτός δαίμονας (;) Ο οποίος κατέχει συνήθη βαμπιρικά στοιχεία και περνάει το αθάνατο αίμα του σα σκυτάλη στον ιερέα που το έφερε μαζί του στο επαρχιακό νησί και με τους τρόπους του το περνά σε κάθε πιστό που θεωρεί έναν από τους εκλεκτούς του Θεού .
Η έτερη πρωταγωνίστρια είναι μια ανύπαντρη μέλλουσα μητέρα , κάτι που επίσης δεν αρέσει στη “σωστή ” και καθώς πρέπει κοινωνία . Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι όμως βλέπουμε με απολαυστικό τρόπο το ποσό ..χριστιανικά ζουν οι παρεξηγημένοι μας ήρωες χωρίς να κουβαλάνε την ταμπέλα του Σταυρού καθώς σε ουδεμία περίπτωση δεν αφιερώνουν χρόνο στο να παρασιτήσουν εις βάρος κάποιων ούτε αρνούνται τη βοήθεια σε κάποιους άλλους .
Οι δήθεν θρησκόληπτοι ετοιμάζουν το σχέδιο του Θεού τους το οποίο κρύβει βρώμικο αίμα και συνωμοσίες ενώ σταδιακά καταλαβαίνουμε τον εκπληκτικό συμβολισμό του τερατόμορφου πλασματος(του οποίου την ακριβή φύση δε μάθαμε ποτέ , μας άφησαν να φανταζόμαστε και χαιρόμαστε για αυτό ) που τρέφεται από το φόβο και τις αμαρτίες της ματαιόδοξης ζωής των θυμάτων του και τους μετατρέπει σε φαινομενικά πανίσχυρους στρατιώτες που κανιβαλίζουν δίχως βούληση .
Είναι ο τρόμος τους για το θάνατο και την απόρριψη που γεμίζει το δούρειο ίππο προς την καταστροφή τους . Ο μουσουλμάνος σερίφης και ο πρώην κατάδικος είναι τελικά από τους πιο αληθινούς και καλοπροαίρετους καθώς αρνούνται την πλαστή αθανασία και αίγλη και πεθαίνουν υπηρετώντας το καλό, το πιο αγνό τουλάχιστον χωρίς να πάρουν μαζί τους τις ζωές των άλλων .
Η ανατροπή της πρωταρχικής αντίληψης ότι θα παρακολουθήσουμε ένα “καλό και δοκιμασμένο πράγμα ” ολοκληρώνεται στο τέλος καθώς είναι πολλές φορές πιο σκληρό από αυτό για το οποίο προιδεαστήκαμε . Η τραγική κατάληξη όλων εκείνων που ήλπιζαν να τους λατρεύει ο θεός τους περισσότερο από αυτούς που θεωρούσαν αποβράσματα μας δείχνει το δρόμο για να γίνουμε καλύτεροι μέσα μας έχοντας βγει μέσα από το βυθό του χείριστου(κάναμε συνειρμό ακόμα και με τις ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη) και να προβληματιστούμε βαθιά για το ποια πλευρά είναι αυτή που μας χαρακτηρίζει τελικά , εκείνη των θεοφοβούμενων ή των θεοσεβούμενων που δεν δηλώνουν καν πιστοί σε κάτι ανώτερο ;
Μια σειρά λοιπόν που φώναζε ” mainstream ” σε πρώτο πλάνο μας έκανε να έρθουμε σε εσωτερική σύγκρουση για το προς τα που κλίνουμε και για το αν η πλευρά που μέσα μας θεωρούμε σκοτεινή είναι κάτι πέρα από τα όρια της υπερβολής ή όχι και το αν η ηδονή που μας κάνει να αισθανόμαστε είναι πραγματική ή απλά μια αντίδραση σε όσα μας απαγόρευσαν στη νιότη μας . Μέσα σε όλα αυτά όσα πράξαμε και μας άρεσαν ήταν σε βάρος άλλων ή όχι;
..και φυσικά μας έκανε να ανατρέξουμε πίσω σε αριστουργήματα της οθόνης και των σε αράδες από μελάνι…
The witch
Ο φόβος των χριστιανών ανοίγει τη δίοδο στο κακό δίνοντας σάρκα και οστά στην ιδανική , αυτοεκπληρούμενη προφητεία . Μια απίστευτα ατμοσφαιρική απεικόνιση όλων των εικόνων που έπαιρνε ανέκαθεν σε κάθε σκοτεινό παραμύθι από αυτά που μας έλεγαν όταν ειμασταν παιδιά δείχνει το πώς μια νεαρή κοπέλα γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος του πλαστού καθωσπρεπισμού της οικογένειας της και οδηγείται στο αναπόφευκτο , στο να γίνει πιόνι μιας άλλης , ακόμα πιο σκοτεινής πλευράς με αντάλλαγμα καθε λογής ηδονής .
Ο καλόγερος
Εδώ γυρίζουμε την κλεψύδρα του χρόνου μερικούς αιώνες πίσω και βρίσκουμε σαν κεντρικό ήρωα έναν επιφανή άνθρωπο της εκκλησίας , σα να βλέπουμε κάτι από το midnight mass σε πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια από αυτή μιας επαρχιακής κοινότητας . Σάτυρα , καυτηριασμός , αίσχη και η τόλμη του συγγραφέα Lewis στο κορυφαίο έργο του , το να δείξει ότι καθετί τι διαβολικό τελικά έχει τις ρίζες του στην πλαστή αρτιότητα των ανθρώπων που φαινομενικά ψάχνουν καθημερινά το θεό . Είναι χαρακτηριστικό το ότι η γραφή του ακόμα και σήμερα , τριακόσια χρόνια αργότερα είναι ακόμα κάτι το πολύ οικείο με το σημερινό αναγνώστη .
Daredevil
Μπορεί κατά μία έννοια ο συγκεκριμένος χαρακτήρας μετά την επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς του Netflix να εντάσσεται στην ποπ κουλτούρα όμως πριν από πολλά χρόνια , κάπου στις αρχές μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 μέσα από τη νέα πνοή που του έδωσε ο Φρανκ Μίλλερ σε μια εποχή που τα κόμικς “έπρεπε ” να ενηλικιωθούν είδαμε τον ορισμό της εσωτερικής σύγκρουσης ενός ανθρώπου που μεγάλωσε σαν καθολικός και μετά από τα δραματικά γεγονότα της παιδικής του ηλικίας , την τύφλωση που προκλήθηκε από ένα ατύχημα και τη δολοφονία του πατέρα του μια μέρα βρέθηκε να είναι ταυτόχρονα ένας θεοσεβουμενος δικηγόρος και τιμωρός του εγκλήματος .
Η πίστη του Μάθιου Μέρντοκ είναι η ευχή και η κατάρα του αφού τον κάνουν πάντα να αμφισβητεί σε κάθε του κίνηση αν πράττει το σωστό ή το λάθος , ένας άνθρωπος που ζει τη μέρα σαν αναγνωρισμένος επαγγελματίας και κοινωνικά καταξιωμένη φιγούρα και το βράδυ σαν καταραμένος που ψάχνει παρηγοριά στην απονομή δικαιοσύνης με τους δικούς του τρόπους .
Όσο συγκρούεται με τις διαφορετικές πτυχές της ψυχοσύνθεσης του τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται σα χαρακτήρας καθώς φλερτάρει με απαγορευμένα πράγματα στη ζωή του και με την σκοτεινή επιθυμία του ενίοτε να σκοτώσει εχθρούς που μισεί αλλά αυτή η λεπτή γραμμή είναι και αυτή που ορκίστηκε να μην περάσει ποτέ του .
Ένας άνθρωπος Ατρόμητος όπως και το ψευδώνυμο του που όταν όμως στέκεται στη σιωπή φοβάται τον εαυτό του όσο τίποτα άλλο σε βαθμό που τυλίγεται γύρω από τον ίδιο σε εμβρυακή στάση και κλαίει γοερα , ο Ντεαρντεβιλ είναι ένα βιογραφικό σημείωμα όλων μας , καθώς όλοι φοβόμαστε εμάς και όχι κανέναν άλλον στο βάθος και όλοι έχουμε καταφέρει πράγματα άλλες φορές επειδή είχαμε πίστη και άλλες φορές επειδή δεν πιστέψαμε τίποτα και κανέναν .
Corpus Christi
Έχοντας σχηματίσει μια οπτική γωνία στο θέμα religious horror μέσα από τα παραπάνω και από προσωπικά μας βιώματα στο τέλος αξίζει να δούμε αυτή την ταινία που είχε προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες λίγους μήνες πριν την πρώτη καραντίνα . Ένα κοινωνικό δράμα -αληθινή ιστορία ενός κατάδικου που στο αναμορφωτήριο έχει αναλάβει μεταξύ άλλων να τελεί τη θεία λειτουργία και έχοντας βρει παρηγοριά στους λόγους του Χριστού επιθυμεί κατά την αποφυλάκιση του να γίνει ιερωμένος , πράγμα που το “καλό ” σύστημα δε του επιτρέπει λόγω του παρελθόντος του .
Η ταινία δεν υπάγεται σε κάποια κατηγορία τύπου γκόθικ, τρόμος φαντασία και αυτό την κάνει ιδανική σαν κατακλείδα στη διατριβή μας αφού μέσα από την αποτύπωση μιας σκληρής πραγματικότητας με ωμό τρόπο μας δείχνει έναν αντισυμβατικό άνθρωπο που δε βρίσκει βοήθεια από πουθενά από όσους θεωρητικά τον είχαν βοηθησει να αλλάξει τη μοίρα του και ενώ οι .. ένοχες απολαύσεις δε λείπουν από τη ρουτίνα του δε ζει σε βάρος κανενός και βοηθά ανθρώπους που δε τους βοήθησε ποτέ κανένας όπως τους άξιζε πριν το κάνει ο ίδιος .
Η έκφραση στα μάτια του πρωταγωνιστή στην τελευταία σκηνή είναι από τις πιο χαρακτηριστικές του ευρωπαϊκού κινημαυ τα τελευταία χρόνια.
Εσείς φοβάστε ή σέβεστε (κι εμείς αυτό αναρωτιόμαστε για τον εαυτό μας ).
Η συγγένεια των δύο λέξεων και το ιδιαίτερα διαφορετικό νόημα που έχουν στις μέρες μας είναι γεγονός ότι μας γοήτευσε ιδιαίτερα στο να πάρουμε την απόφαση να σας χαρίσουμε το παραπάνω άρθρο . Εις το επανιδείν.
