Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν ήταν ο μόνος που υπήρχε. Αναγνώριζαν τον κόσμο των πνευμάτων ή Κάτω Κόσμο και τον κόσμο των Θεών ή Πάνω Κόσμο. Αυτό λόγω της ζωής τους στη Γη, η οποία από πάνω είχε τον άπιαστο Ουρανό και από κάτω το νερό, τη γη, τα σπήλαια. Αυτά οδήγησαν στην σκέψη ότι υπήρχαν διάφοροι κόσμοι, όχι μόνο κυριολεκτικά, αλλά και πνευματικά. Συνδετικός κρίκος όλων αυτών ήταν ο Άξονας του Κόσμου.
Ο Άξονας του Κόσμου από τους παλαιούς πολιτισμούς έχει ποίκιλλες μορφές. Ωστόσο η γενική εικόνα είναι μια τομή η οποία διαπερνά όλα τα «σύμπαντα», όλους τους κόσμους και παράλληλα τους ενώνει. Πολλοί πολιτισμοί έδωσαν με διαφορετικά λόγια αυτόν ακριβώς τον σύνδεσμο των κόσμων μέσω του Άξονα.
Στον πνευματικό χώρο, η ένωση γινόταν μέσω ειδικών τελετουργιών που «ανύψωναν» την πνευματικότητα, ώστε η συνείδηση να μπορέσει να ταξιδέψει στους άλλους κόσμους μέσω του άξονα, σε χώρους μεγάλης πνευματικότητας. Αρχικά οι χώροι αυτοί ήταν φυσικοί, όπως ένα πολύ μεγάλο δέντρο, ή ένα πολύ ψηλό βουνό, αργότερα όμως με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, οι ιεροί αυτοί χώροι κατασκευάζονταν.
Ο Άξονας του Κόσμου στις θρησκείες των πολιτισμών.
Ο Άξονας του Κόσμου είναι κοινή ιστορία και κοινή πεποίθηση σε όλες τις θρησκείες της Γης. Ας πάρουμε κάποια παραδείγματα των πιο γνωστών Αξόνων.
Yggrasill
Στην Σκανδιναβική μυθολογία ο Άξονας του Κόσμου έχει την μορφή του Ύγκντρασιλ, του γιγαντιαίου δέντρου το όποιο ένωνε όλους τους κόσμους της σκανδιναβικής μυθολογίας.Στον κορμό του δέντρου υπάρχουν ο Κόσμος των Ανθρώπων (Miðgarðr στα αρχαία σκανδιναβικά, Μιντγκαρντ) που περιβάλλεται από απέραντη θάλασσα, ο Κόσμος των Γιγάντων (Jotunheimr ) από βράχους και πάγους και ο Κόσμος των Νάνων (Niðavellir ή Νινταβέλιρ) που αλλιώς λέγεται και Σκοτεινός Κόσμος (Myrkheimr).
Στα κλαδιά του δέντρου απλώνονται οι κόσμοι των «ανώτερων» ειδών της σκανδιναβικής μυθολογίας, οι θεοί και τα ξωτικά. Έτσι έχουμε, τον Κόσμο των θεών Εσίρ (Asgård),, φιλοπόλεμοι θεοί με αρχηγό τον Όντιν, τον κόσμο των Βανίρ (Vanaheimr), των φιλειρηνικών θεών της γεωργίας και της φύσης, με κύριους τον Φρέιρ, την Φρέγια και τον Νγιορντ και τον Κόσμο των Ξωτικών (Álfheimr).
Στις ρίζες του δέντρου βρίσκονται οι πιο σκοτεινές οντότητες. Το βασίλειο των νεκρών (Helgardh), το βασίλειο του πάγου (Niflheimr) και το βασίλειο της φωτιάς (Múspellsheimr).
Όρος Φούτζι
Αυτό το επιβλητικό βουνό έχει μείνει στην παράδοση της Ιαπωνίας ως ένας Άξονας του Κόσμου. Το όρος Φούτζι στην πραγματικότητα είναι ένα ενεργό ηφαίστειο, η δραστηριότητα του οποίου και το μεγάλο του μέγεθος για τα μέτρα της χώρας οδήγησαν στην θεοποίηση του.
Στην θεογονία της Ιαπωνίας η θεά του Φούτζι παντρεύτηκε τον Νινίγκι, εγγονό της θεάς Αματεράσου και πρώτο άρχοντα της Ιαπωνίας. Το Φούτζι ενώ ξεκινά όντας στοιχείο της ιδιαίτερης θρησκείας της Ιαπωνίας, του Σιντοϊσμού, θεωρείται ιερό και στην εισαγόμενη θρησκεία τον Βουδισμό, δίνοντας του παραπάνω κύρος και μυστήριο.
Σταυρός
Στον Χριστιανισμό ο σταυρός είναι ο άξονας του κόσμο όπου η επαφή μας με το έδαφος δίνει τη θέση της στο άυλο, στον ουρανό και την φώτιση. Ο «δανεισμός του σταυρού» προέρχεται από την τομή του κύκλου των εποχών και των ζωδίων και γι’ αυτό το λόγο αρκετοί δέχονται πως ο σταυρός αποτελεί σύβολο πνευματικότητας εν γένει, ασχέτως του εάν πλέον χρησιμοποιείται κυρίως από τον Χριστιανισμό.
Ως σύμβολο, όμως επεριέχει εκείνη την δύναμη, τον σύνδεσμο μεταξύ των εποχών και του χρόνου (των ηλιοστασίων) και των ζωδιακών απόκρυφων ιδιοτήτων. Ας μη ξεχνάμε φυσικά ότι οι αστερισμοί στον ουρανό βοηθούσαν στον προσανατολισμό των ανθρώπων από τα αρχαία χρόνια. Ο «σταυρός», η τομή του ζωδιακού κύκλου, αποτέλεσε την ένωση της γης (των ανθρώπων) με τον ουρανό και τους αστερισμούς, ως σύμβολο παγανιστικό.
Τοτέμ
Το τοτέμ αποτελούσε το πνεύμα φύλακα της κάθε φυλής, σε σαμανικές και ανιμιστικές φυλές, όπως παραδείγματος χάριν στις πιο γνωστές σε μας Ιθαγενείς φυλές της Αμερικής, αλλά και σε πληθώρα φυλών σε Αφρική, Ασία και Ευρώπη.
Τα τοτέμ εθεωρείτο πως ήταν πνεύματα ζώων που προστάτευαν κάθε φυλή, αλλά και αποτελούσαν συνδετικό κρίκο της επίγειας ζωής με τον κόσμο των πνευμάτων. Δεήσεις και προσφορές γινόντουσαν συχνά, ενώ ο σαμάνος-μάγος της φυλής μέσω εκστασιακών πρακτικών ερχόταν σε επαφή με τα πνεύματα και το τοτεμ, το πνεύμα προστάτης δηλαδή καλούντο να τον «προστατεύσει» στο ταξίδι αυτό «στον χώρο και τον χρόνο» μιας και ο σαμάνος εισερχόταν σε έναν άλλο κόσμο που δεν ήταν δικός του. Το τοτεμ έτσι αποτελούσε τον άξονα εκείνο από τον οποίο ο σαμάνος μπορούσε να μεταβεί σε άλλες πραγματικότητες, σε άλλους χωροχρόνους και να αντλήσει πληροφορίες με φύλακα οδηγό το τοτεμ της φυλής του.
Φωτιά
Το ίδιο με το τοτεμ, ισχύει και για την χρήση της φωτιάς. Η φωτιά από τότε που ανακαλύφθηκε από τον πρώτο ανθρωπίδα, θεοποιήθηκε. Η δύναμη της, καταστροφική μα και προστατευτική μαζί της έδωσε θέση στην ιεροποίηση των στοιχείων της φύσης. Η φωτιά εξαπλωνόταν στον ουρανό, μεταφέροντας την γήινη θέληση. Έτσι θεωρήθηκε ένα μέσο μεταξύ γης και ουρανού.
Όπως η χρήση του τοτεμ, η χρήση της φωτιάς έγινε από φυλές ανιμιστικές ή σαμανικές, αποδίδοντας αυτή την φορά στην Φωτιά το θεϊκό. Κατά τον ίδιο τρόπο ο σαμάνος εισερχόταν σε μία κατάσταση όπου γινόταν ευαίσθητος σε πνευματικά ερεθίσματα για να κατευθυνθεί μέσω της καιόμενης φωτιάς έξω από τον κόσμο του.
O χορός γύρω από την φωτιά από τις φυλές αυτές ήταν συνηθισμένος, μιας και ο χορός έδινε την απαραίτητη «ενέργεια» σε κάποια πρακτική. Ο χορός για αυτό το λόγο, επίσης θεωρήθηκε ιερός, μιας και θέτει τον άνθρωπο πιο κοντά με το άγνωστο, με το «θείο», με την ενέργεια του «Όλου».
Iεροί τόποι και θρησκευτικά οικοδομήματα
Οι εποχές πέρασαν και ο άνθρωπος πια κατέστη ικανός να οικοδομεί και να δημιουργεί οικοδομήματα, τόπους λατρείας. Αυτά τα οικοδομήματα έπρεπε να είναι ψηλά, επιβλητικά ως μέσα του Άξονα, μέσα από τα οποία οι ιερείς θα ήταν σε θέση να συνεχίσουν να έρχονται σε επαφή με τους άλλους κόσμους και με τα πνεύματα.
Έτσι σχεδόν όλοι οι πολιτισμοί, έχουν να δείξουν τέτοιου είδους οικοδομήματα. Μέρη ιερά, όπου ο άνθρωπος μπορεί να έρθει σε επαφή με το θείο και να ζητήσει καθοδήγηση. Ας δούμε κάποια.
