Θα μπορούσε ένα πνεύμα, και μάλιστα αυτό του θύματος, να βοηθήσει στο να αποδοθεί δικαιοσύνη; Θα μπορούσε άνετα να αποτελεί ιστορία σε κάποια σειρά μεταφυσικού μυστηρίου, αλλά συνέβη στην πραγματικότητα. Αποτελεί μια μοναδική υπόθεση όχι μόνο για τον Μεταφυσικό Κόσμο, αλλά και για την Ιστορία του Δικαστικού Συστήματος της Αμερικής. Ποτέ δεν έχει καταγραφεί μια υπόθεση σαν αυτή, στην οποία το Φάντασμα μιας γυναίκας βοήθησε να λυθεί ένας φόνος και να καταδικαστεί ο δολοφόνος.
Για την ιστορία, η υπόθεση πέρασε από δίκη, κατά την οποία καταθέσεις που αφορούσαν τις εμφανίσεις ενός πνεύματος, καταγράφηκαν για πρώτη φορά στα πρακτικά. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελεί την μοναδική υπόθεση όπου η κατάθεση ενός πνεύματος λήφθηκε υπ’ όψιν και βοήθησε στην καταδίκη του δολοφόνου. Και πόσο μάλλον όταν το πνεύμα αυτό ήταν το θύμα το ίδιο.
Το “Φάντασμα του Γκρίνμπριερ”, όπως ήταν γνωστό, ήταν το πνεύμα της Έλβα Ζόνα Έσθερ Σου, η οποία ζούσε κοντά στο Γκρίνμπριερ της Δυτικής Βιρτζίνιας (βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά της Δυτικής Βιρτζίνιας και αποτελεί Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο. Σήμερα διαθέτει πολυτελή εγκαταστάσεις φιλοξενίας τουριστών από το 1778 καθώς και φυσικές πηγές μεταλλικού νερού τα οποία έγιναν γνωστά πριν από 235 χρόνια), μαζί με τον σύζυγο της. Η Ζόνα (σύμφωνα με το όνομα με το οποίο καταγράφηκε στα πρακτικά) φέρεται να γεννήθηκε το 1873, αλλά τα αρχεία δίνουν άλλες ημερομηνίες. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της. Το 1895, φέρεται να κυοφορούσε ένα νόθο παιδί το οποίο και γέννησε μέσα στην ίδια χρονιά. Τον Οκτώβριο του 1896, συνάντησε για πρώτη φορά τον μέλλον σύζυγο της Εράσμους ή Έντουαρντ Στρίμπλινγκ Τράουτ Σου. Ήταν ένας περιπλανητής, ο οποίος μετακόμισε στο Γκρίνμπριερ για να εργαστεί ως σιδηρουργός και να αρχίσει την νέα του ζωή. Έπιασε δουλειά στο μαγαζί του Τζέιμς Κρούξχανς, το οποίο βρισκόταν λίγο έξω από το παλιό Midland Trail. Οι δρόμοι τότε δεν ήταν ασφαλτοστρωμένοι και έτσι η μετακινήσεις γινόντουσαν με τα κάρα, δηλαδή άλογα και βοοειδή, άρα και περισσότερη δουλειά για τον Τράουτ Σου.
Οι δυο τους λοιπόν, γρήγορα συμπάθησαν ο ένας τον άλλον και σύντομα, στις 26 Οκτωβρίου του 1896 παντρεύτηκαν. Φυσικά, η μητέρα της Ζόνα, η Μαίρη Τζέην Ρόμπινσον Έσθερ, δεν συμπάθησε καθόλου τον γαμπρό της και δεν το έκρυψε ποτέ, καθώς δεν της άρεσε το γεγονός ότι η κόρη της παντρεύτηκε έναν άγνωστο. Εξ’ αρχής η μητέρα της “ένιωθε” πως κάτι δεν ήταν σωστό με τον γαμπρό της. Και ίσως το μητρικό της ένστικτο να είχε δίκιο.
Οι δύο τους έζησαν μαζί σαν σύζυγοι για τους επόμενους μήνες. Ώσπου στις 23 Ιανουαρίου 1897, το πτώμα της Ζόνα βρέθηκε από ένα έγχρωμο αγοράκι, τον Άντυ Τζόουνς, το οποίο είχε σταλθεί από τον Σου με εντολή να ρωτήσει την Ζόνα αν ήθελε κάτι να της φέρει από το μαγαζί. Ο Άντυ βρήκε την νεκρή Ζόνα ξαπλωμένη στο πάτωμα, τεντωμένη με τα πόδια της ενωμένα, το ένα της χέρι να βρίσκεται στο πλάι της ενώ το άλλο να βρίσκεται απέναντι από το σώμα της και το κεφάλι της ελαφρά στραμμένο στη μία πλευρά. Τα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα και κοιτούσαν στο κενό. Το αγοράκι, σοκαρισμένο από το θέαμα, έτρεξε στην μητέρα του και της τα μαρτύρησε.
Μέσα στην επόμενη ώρα, εμφανίστηκε ο τοπικός ιατρός και ιατροδικαστής Δρ. Τζωρτζ Ναπ. Μέχρι όμως να έρθει ο Ναπ στο σπίτι, ο Σου είχε ήδη πάρει το πτώμα της Ζόνα και το είχε ανεβάσει στον επάνω όροφο και το είχε ντύσει με επίσημα κυριακάτικα ρούχα. Σε αντίθεση με την παράδοση της Κοινότητας, την έντυσε ο ίδιος, ενώ θα έπρεπε μια κοπέλα της Κοινότητας να πλυθεί πρώτα και να ντυθεί για να προετοιμαστεί για την κηδεία της. Της έβαλε ένα φόρεμα με μακρύ λαιμό και με σφιχτό κολάρο το οποίο ασφαλίστηκε με μια μεγάλη κορδέλα, και ένα βέλο να καλύπτει το πρόσωπο της. Ενώ ο Ναπ προσπαθούσε να βγάλει άκρη με τα αίτια θανάτου της κοπέλας, ο Σου δεν έφυγε στιγμή από κοντά της, έχοντας την αγκαλιά, με το κεφάλι της και το επάνω σώμα της επάνω του, κλαίγοντας με αναφιλητά.
Επειδή ο Σου επέδειξε μεγάλη θλίψη, ο Ναπ έκανε μια βιαστική εξέταση. Παρατήρησε πως υπήρχαν ελαφριοί αποχρωματισμοί στην δεξιά πλευρά του λαιμού της Ζόνα και στο δεξί της μάγουλο. Όταν προσπάθησε να εξετάσει το πίσω μέρος του λαιμού της, ο Σου ξέσπασε σε τόσο έντονες διαμαρτυρίες ώστε ο Ναπ τελείωσε γρήγορα την εξέταση του και έφυγε βιαστικά. Αρχικά, ο Ναπ ανακοίνωσε πως ο θάνατος της κοπέλας προήλθε από “ατελείωτη λιποθυμία” ενώ στη συνέχεια, κατέγραψε επίσημα την αιτία ως “εγκυμοσύνης”. Σε αυτό το σημείο όμως δεν είναι γνωστό αν όντως η Ζόνα ήταν έγκυος ή όχι. Για δύο εβδομάδες, πριν του θανάτου της κοπέλας, ο Σου συμπεριφερόταν άσχημα στη Ζόνα για ένα “πρόβλημα” που δεν έχει όμως από τότε αποκαλυφθεί. Την εποχή εκείνη, η πιο συνηθισμένη αιτία για το θάνατο νεαρών γυναικών ήταν οι επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, και ίσως στην προκειμένη περίπτωση ο Ναπ να κατέφυγε σε αυτή καθώς δεν είχε άλλα στοιχεία στα χέρια του, πιο συγκεκριμένα. Η επόμενη του κίνηση ήταν να σταλθεί κάποιος να ειδοποιήσει τους γονείς της αλλά τα νέα του θανάτου γρήγορα διαδόθηκαν στην Κοινότητα. Αργά το απόγευμα, δύο νεαροί άντρες οι οποίοι ήταν φίλοι της Ζόνα, προθυμοποιήθηκαν να ενημερώσουν την οικογένεια της, η οποία ζούσε σε μια απομονωμένη περιοχή κοντά στη πόλη Rainelle. Όταν έμαθαν τα μαντάτα, η μητέρας της αμέσως σκοτείνιασε στην όψη και η μόνη της κουβέντα ήταν “Ο Διάβολος την σκότωσε”.
Το σώμα της κοπέλας ήταν ξαπλωμένο για την αγρυπνία. Γείτονες που παραβρέθηκαν για να υποβάλλουν τα σέβη τους, παρατήρησαν μια παράξενη συμπεριφορά από τον Σου. Από την συντριπτική κατάθλιψη άλλαξε στην μανιακή ενεργειακή ταραχή. Δεν ήθελε κανέναν κοντά στη Ζόνα. Είχε τοποθετήσει ένα μαξιλάρι στη μία πλευρά του κεφαλιού της και ένα σβώλο από ρούχο στην άλλη μεριά, λέγοντας πως οι φροντίδες αυτές ήταν για να “ηρεμήσει το πνεύμα της καλύτερα”. Όπως και ότι το μαντήλι στο λαιμό της ήταν το αγαπημένο της και ότι η ίδια το ζήτησε στην ταφή της να το φοράει. Παρόλα αυτά, όταν ήρθε η ώρα να μετακινηθεί το σώμα της για το κοιμητήριο, ο κόσμος παρατήρησε μια χαλαρότητα στο κεφάλι της.
Η μητέρα της πήρε το σεντόνι μέσα από το φέρετρο της Ζόνα και αργότερα προσπάθησε να το επιστρέψει πίσω στον Σου, ο οποίος αρνήθηκε. Παρατήρησε πως είχε μια παράξενη μυρωδιά και προσπάθησε να το πλύνει. Το νερό έγινε κόκκινο και όταν πήγε να πετάξει από την λεκάνη το νερό, αυτό επανήλθε. Το σεντόνι όμως έγινε ροζ. Προσπάθησε να το βράσει και να το απλώσει έξω για μερικές μέρες, αλλά ο λεκές παρέμεινε. Για την ίδια ήταν ένα σημάδι ότι η κόρη της ήρθε αντιμέτωπη με μοίρα άδικη. Προσευχήθηκε η κόρη της να επιστρέψει από τους νεκρούς και να της αποκαλύψει την αλήθεια για το πως πέθανε. Πιο συγκεκριμένα, όπως ομολόγησε η ίδια, ήθελε η Ζόνα να της “καταδώσει” τον Σου, καθώς τον υποπτευόταν για την δολοφονία της. Οι προσευχές της εισακούστηκαν μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Την τέταρτη νύχτα, η Ζόνα εμφανίστηκε στη μητέρα της και την ξύπνησε από τον ύπνο της, περιγράφοντας της με λεπτομέρειες την δολοφονία της. Είπε πως ο Σου ήταν σκληρός και βίαιος. Της επιτέθηκε εξοργισμένος επειδή πίστευε πως δεν είχε μαγειρέψει κρέας για βραδινό, και της έσπασε το λαιμό. Και για να της το αποδείξει, το πνεύμα γύρισε το κεφάλι της εντελώς (ναι σαν το κοριτσάκι του Εξορκιστή).
Η μητέρας της κατέφυγε στον εισαγγελέα Τζον Άλφρεντ Πρέστον και απαίτησε να γίνει έρευνα. Ήταν απίθανο να συμφωνήσει απλά από την ιστορία ενός πνεύματος. Αλλά η Κοινότητα συνέχιζε να ψιθυρίζει για τον μυστηριώδη θάνατο της κοπέλας, την παράξενη εμφάνιση του πτώματος της και την παράξενη συμπεριφορά του άντρα της. Ο εισαγγελέας ζήτησε την εκταφή του πτώματος. Ο Σου έντονα αντέδρασε απέναντι σε αυτό, και δημόσια δήλωσε πως ήξερε πως θα συλληφθεί “Δεν μπορούν να αποδείξουν ότι το έκανα εγώ”. Όντως συνελήφθη και κατηγορήθηκε για δολοφονία. Βέβαια ο ίδιος δήλωσε αθώος. Ενώ περίμενε στην φυλακή για το δικαστήριο, πληροφορίες ήρθαν στο φως για το δυσάρεστο παρελθόν του. Ήταν δυο φορές παντρεμένος πριν. Κακοποίησε την πρώτη του γυναίκα και την ανάγκασε να χωρίσουν με το να πετάει τα πράματα της από το σπίτι. Η δεύτερη του γυναίκα πέθανε κάτω από μυστηριώδη συνθήκες από βαρύ τραύμα στο κεφάλι, σύμφωνα με διαφορετικές αναφορές, από πτώση ή από πέτρα που έπεσε επάνω της.
Στη φυλακή, ο Σου ομολόγησε πως ήθελε να έχει 7 συζύγους, και καθώς η Ζόνα ήταν η 3η και ήταν μόλις 35 χρονών, ήταν σε πολύ καλό δρόμο στο να υλοποιήσει τις προσδοκίες του. Επανέλαβε βέβαια πως η ενοχή του δεν μπορούσε να αποδειχθεί. Αναρωτιόταν μάλιστα πως κανένας δεν υποπτεύτηκε το 11χρονο αγόρι, τον Άντυ. Παρά το γεγονός ότι όλες οι αποδείξεις είναι περιστασιακές (στην σύγχρονη εποχή, μια τέτοια υπόθεση δεν υπήρχε περίπτωση να δοκιμαστεί σε δίκη), η δίκη τελικά έγινε στα τέλη του Ιουνίου. Πολύς κόσμος κατέθεσε εναντίον του Σου. Η ιστορία της Ζόνας, μέσω της μητέρας της φυσικά, ήταν απαράδεκτη σαν αποδεικτικό στοιχείο γιατί ήταν μια έμμεση μαρτυρία. Ωστόσο, η υπεράσπιση αναφέρθηκε στο θέμα όταν καλέστηκε στο βήμα, πιθανά για να δείξουν ότι δεν είναι ισορροπημένη και ότι είναι τρελή. Η Έσθερ αφηγήθηκε τον ισχυρισμό του πνεύματος ότι ο λαιμός της Ζόνα “συμπιέστηκε στον πρώτο σπόνδυλο” από τον Σου. Ο ίδιος, όταν καλέστηκε στο βήμα, με πάθος αρνήθηκε τα όσα τον κατηγορούσαν. Δεν είχε καμία χρησιμότητα. Οι ένορκοι γρήγορα τον βρήκαν ένοχο αλλά ψήφισαν υπερ ισόβιας φυλάκισης από τον θάνατο δια απαγχονισμού, λόγω της περιστασιακής φύσης των στοιχείων.
Η ετυμηγορία δεν ικανοποίησε πολλούς στο Γκρίνμπριερ. Μια γιορτή λιντσαρίσματος έγινε στις 11 Ιουλίου αλλά ματαιώθηκε. Ο Σου μεταφέρθηκε στις Φυλακές της Δυτικής Βιρτζίνιας στο Μάουντσβιλ. Πέθανε στις 13 Μαρτίου 1900, πιθανά από κάποια επιδημία από τις τότε αρρώστιες που υπήρχαν στην Κοινότητα εκείνη την εποχή. Δεν υπάρχει καμία αναφορά ή κάποια καταγραφή για το τι απέγιναν τα λείψανα του. Σήμερα υπάρχει μια ιστορική επιγραφή κοντά στο Γκρίνμπριερ σχετικά με την υπόθεση.
«Ενταφιασμένη στο κοντινό νεκροταφείο είναι η Ζόνα Έσθερ Σου. Ο θάνατος της το 1897 θεωρήθηκε φυσικός μέχρι που το πνεύμα της εμφανίστηκε στη μητέρα της, για να περιγράψει το πως σκοτώθηκε από τον άντρα της Έντουαρντ. Η αυτοψία στο εκταφιασμένο σώμα της πιστοποίησε τα λεγόμενα του πνεύματος. Ο Έντουαρντ, βρέθηκε ένοχος για την δολοφονία, και καταδικάστηκε στις κρατικές φυλακές. Η μόνη γνωστή υπόθεση της οποίας η κατάθεση από πνεύμα βοήθησε στη καταδίκη ενός δολοφόνου.»
Παρά την απόφαση, πολλές ερωτήσεις παραμένουν σχετικά με την υπόθεση. Κατά πάσα πιθανότητα, ο Σου δολοφόνησε όντως την γυναίκα του πάνω σε κρίση οργής και μετά επεδίωξε να συγκαλύψει το φόνο. Έπειτα, υπήρχε μια υποψία από τους κατοίκους ότι η Ζόνα πέθανε από φυσικά αίτια και ότι η μητέρα της έσπασε το λαιμό της για να παγιδεύσει τον Σου που τόσο τον μισούσε. Βέβαια, από την άλλη, λεγόταν πως η Ζόνα ήταν έγκυος με ένα άλλο νόθο παιδί (πράγμα που θα μπορούσε να εξηγήσει τον γρήγορο γάμο της με τον Σου), και ο Ναπ προσπαθούσε να κάνει έκτρωση στη Ζόνα με αποτέλεσμα όμως να την σκοτώσει. Ο λαιμός της έσπασε για να το συγκαλύψει. Ή ότι ο Σου σκότωσε την Ζόνα όταν ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος από κάποιον άλλον. Υπήρχαν και ιστορίες που έλεγαν πως ο σωρός από ρούχα δίπλα στο κεφάλι της, ήταν μέσα το νεκρό μωρό της, αλλά η αυτοψία αργότερα δεν έδειξε κάτι σχετικά με εγκυμοσύνη. Και όπως αρκετοί θα σκεφτήκατε, ιστορίες ότι η Έσθερ δεν είδε ποτέ το πνεύμα της κόρης της, επίσης κυκλοφόρησαν. Λέγεται ότι πιθανά να το κατασκεύασε όλο αυτό για να επικυρώσει τις υποψίες της και να μπορέσει να ζητήσει μια εκταφή για να γίνει έρευνα. Είναι όντως παράξενο, πως το πνεύμα μια νεαρής κοπέλας του χωριού, θα μπορούσε να πει “συμπιέστηκε στον πρώτο σπόνδυλο” από το να πει απλά “έσπασε”. Ίσως κατά τη διάρκεια της δίκης, να είχε μάθει τα αποτελέσματα της αυτοψίας και να έβαλε μέσα στην ιστορία της.
Και τα παράξενα δεν σταματούν φυσικά εδώ. Η ιστορικός Κέϊτι Λέτσερ Λάϊλ , που ερεύνησε την υπόθεση, βρήκε ένα στοιχείο που προσπεράστηκε, και θα μπορούσε να καταδείξει την φτιαχτή ιστορία της Έσθερ. Ο θάνατος της Ζόνα ανακοινώθηκε στην τοπική εφημερίδα (28-1-1897) , ενώ σε διπλανή σελίδα υπήρχε άρθρο όπου έλεγε πως μια υπόθεση δολοφονίας στην Αυστραλία λύθηκε λόγω πολυάριθμου κόσμου που είδε το πνεύμα του δολοφονημένου άντρα να βρίσκεται στο σημείο που πετάχτηκε το πτώμα του. Χρόνια μετά όμως, ένας ετοιμοθάνατος “μάρτυρας” ομολόγησε πως η ιστορία του ήταν κατασκευασμένη, διότι ο δολοφόνος τον απειλούσε ότι θα τον σκοτώσει αν αποκάλυπτε την αλήθεια. Η ιστορικός πιστεύει πως η Έσθερ διάβασε την ιστορία και ακολούθησε παρόμοιο μονοπάτι για να πάρει την εκδίκηση της για τον άδικο χαμό της κόρης της. Είναι όμως άγνωστο, αν όντως το έκανε εσκεμμένα ή αν ασυναίσθητα επηρεάστηκε από την ιστορία με αποτέλεσμα να πιστέψει ότι είδε πράγματι το πνεύμα της κόρης της.
