Καλλιτέχνες – Ερευνητές που αυτοαποκαλούνται Ψυχογεωγράφοι αλλάζουν τον τρόπο που “βλέπουμε” και βιώνουμε την Πόλη. Μας αποκαλύπτουν την “Παραξενη Ψυχογεωγραφια” διαμορφωνοντας την οπτικη της πολης.
Η λέξη Ψυχογεωγραφια ανακαλύφθηκε στα τέλη του 1950 από τους Λεττριστές και τους Καταστασιακούς = Γάλλους Καλλιτέχνες και Θεωρητικούς Κοινωνιολόγους που υιοθέτησαν τη νόρμα των Ντανταιστών και των Σουρεαλιστών σε μία προσπάθειά τους να διασπάσουν την μεταπολεμική “Συμμόρφωση”. Όμως οι σύγχρονοι ψυχογεωγράφοι είναι εξίσου επηρεασμένοι από τις παλαιότερες επιρροές της Αστικής Περιπέτειας..
Ψυχογεωγραφια : Η “Παραξενη” Οπτικη της Πολης
Τον Μάιο του 04′ μερικές δεκάδες μέλη ενός Συνέδριου έφτασαν στην Νέα Υόρκη για την 2η επέτειο του Conflux. Όμως δεν αντάλλαξαν κάρτες σε κάποιο event ενός ξενοδοχείου. Η ίδια η πόλη χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα συνεδρίου. Σο συνέδριο Conflux συμμετείχαν Καλλιτέχνες, συγγραφείς, αστικοί ταξιδευτές από όλα τα μέρη του Κόσμου που ενδιαφέρονται για την Ψυχογεωγραφία,όρος που σε γενικές γραμμές παραπέμπει σε δημιουργικές στρατηγικές για την εξερεύνηση των πόλεων Η Ψυχογεωγραφία περιλαμβάνει σχετικά οτιδήποτε μπορεί να “ξεκολλήσει” τους περιπατητές από τα συνηθισμένα μονοπάτια διαδρομών τους για να τους αποκαλύψει σε μία νέα οπτική του Αστικού τοπίου.
Ένα δίδυμο καλλιτεχνών από την Κοπενχάγη καθοδηγούσαν τους συμμετέχοντες σε σε μία περιήγηση της πόλης χρησιμοποιώντας τον Χάρτη της Κοπενχάγης αντί αυτού της Νέας Υόρκης.ο D.Jen Hester από το L.Angeles κρέμασε αφίσες και μαρκαδόρους σε δημόσιες τοποθεσίες αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως ” Ποια μυρωδιά σου θυμίζει το σπίτι σου;” και “που ήσουν την τελευταία φορά που έκλαψες;”. Ένα άλλο μέλος του Συνέδριου ζήτησε από τους συντρόφους του να κάνουν “αντίστροφο shoplifting” τοποθετώντας διακριτικά επανασχεδιασμένα προιόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ της περιοχής.
Κάποιο άλλοι εξασκούσαν την “Αναπαραγωγική Ψυχογεωγραφια”, ή “Αλγοριθμικό Βάδισμα” που είχε σχεδιαστεί από κάποια Ολλανδική Κολλεκτίβα καλλιτεχνών με το όνομα Social Fiction. Οι συμμετέχοντες περπατούσαν βάσει ενός αλγόριθμου ή συγκεκριμένου μοτίβου, όπως για παράδειγμα (Πρώτη στροφή δεξιά, δεύτερη αριστερά, πρώτη αριστερά και επανάληψη). Με άλλα λόγια, περπατάς προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και παίρνεις την πρώτη στροφή δεξιά, μετά από δύο τετράγωνα στρίβεις αριστερά, μετά απο άλλο ένα στρίβεις πάλι αριστερά και επαναλαμβάνεις το μοτίβο για όσες φορές επιθυμείς. Το αποτέλεσμα είναι ένα συναρπαστικό στυλ βαδίσματος,ενορχηστρωμένο μα με έντονο το στοιχείο της έκπληξης
Όταν ρωτήθηκε η Christina Ray, μία από τις διοργανώτριες του Συνέδριου “τι ακριβώς εν συντομία είναι η Ψυχογεωγραφια” απάντησε : ” Διαχώρισέ το σε δύο κομμάτια. Υπάρχει το Ψυχολογικό κομμάτι και το Γεωγραφικό. Καταγράφουμε το πως επηρεαζόμαστε όταν βρισκόμαστε σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, από την Αρχιτεκτονική, τον Καιρό, την παρέα – Είναι ο γενικότερος ενθουσιασμός για μία τοποθεσία”
Οι περισσότεροι από εμάς, όπως εξηγεί, απλά ακολουθούμε μία μικρή σειρά από προγραματισμένες οδηγίες καθώς περιπλανιόμαστε μέσα στην πόλη. Γραφείο, Ψώνια, Σπίτι. Αν καταγράψεις τη διαδρομή που διασχίζεις κατά την διάρκεια μίας συνηθισμένης ημέρας θα ανακαλύψεις πως το “ταξίδι” σου είναι σχεδόν ψυχαναγκαστικό, γίνεται μέσω της συνήθειας και της ρουτίνας. Περπατάς τους ίδιους δρόμους, τις ίδιες γειτονιές καθημερινά.
Η Ψυχογεωγραφια μας ενθαρρύνει να βγούμε από το τέλμα και να ακολουθήσουμε μία νέα λογική που μας αφήνει να πειραματιστούμε εκ νέου με το Αστικό τοπίο, μας “υποχρεώνει” να δούμε αυτό που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα αγνοούσαμε. “Τύχη και Τυχαιότητα”. Αυτό είναι το ενδιαφέρον με την Ψυχογεωγραφια.
