Στις 11 Φεβρουαρίου του 1944, ο 68χρονος Carl Gustav Jung – που ήταν ο σημαντικότερος τότε εν ζωή ψυχολόγος – γλίστρησε στον πάγο και έσπασε την περόνη της κνήμης του. Δέκα ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο έπαθε έμφραγμα του μυοκαρδίου που προκλήθηκε από εμβολισμό λόγω του ακινητοποιημένου ποδιού του.
Κατά την διάρκεια της θεραπείας που περιελάμβανε οξυγόνο και καμφορά – ένα αιθέριο έλαιο που λειτουργεί και ως αναλγητικό φάρμακο – έχασε τις αισθήσεις του και βίωσε αυτό που θεωρούμε εξωσωματική εμπειρία και επιθανάτια εμπειρία. Κάποιοι θα ισχυριστούν πως έπεσε σε παραλήρημα.
Ακολουθήστε το weirdo στο Instagram για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για το παράξενο, το ανεξήγητο, την αναζήτηση και την έρευνα και κάντε μία εγγραφή στο κανάλι weirdo στο YouTube
Ο Καρλ Γιουνγκ είδε τον εαυτό του να αιωρείται χιλιόμετρα πάνω από την Γη. Ένιωθε πως θα βγει εκτός τροχιάς και τότε εμφανίστηκε στην οπτική του ένας τεράστιος μαύρος μονόλιθος. Ήταν κάτι σαν ναός, και στην είσοδο ο Γιουνγκ είδε έναν Ινδουιστή μοναχό να στέκεται στην στάση του λωτού. Μέσα στον ναό τρεμόπαιζαν οι φλόγες από αναρίθμητα κεριά και τότε ένιωσε την ύπαρξή του να χάνεται. Ένιωσε πως μέσα στο ναό θα έβρισκε απαντήσεις για το σκοπό της ζωής του.
Έτσι ήταν έτοιμος να περάσει το κατώφλι όταν είδε πάνω από την Ελλάδα την Αρχετυπική μορφή του Ασκληπιού, ο οποίος είπε στον Καρλ Γιουνγκ πως η αναχώρησή του από τα εγκόσμια ήταν βιαστική και πως έπρεπε να επιστρέψει για να συνεχίσει το έργο του. Τότε το όραμα ολοκληρώθηκε.
Στις 4 Απριλίου του 1944 – μία ημερομηνία που ίσως αξίζει να αναλύσουν όσοι ασχολούνται με την αριθμολογία – ο Καρλ Γιουνγκ σηκώθηκε από το κρεβάτι του νοσοκομείου για πρώτη φορά μετά το έμφραγμα. Ήταν σίγουρος πως δεν ε΄χει παραισθήσεις, αλλά πως για πρώτη ίσως φορά είδε με άλλα μάτια την πραγματικότητα. Ο πεσιμισμός και η μελαγχολία που τον συνόδευε από την συμμετοχή του στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας.
Όμως υπήρχε κάτι περισσότερο. Για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ανάμεσα σε συναδέλφους, φίλους και κοινό είχε την φήμη ενός επιφανούς επιστήμονα. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση μυστικιστής ή αποκρυφιστής. Τη στιγμή που επέστρεψε από το χείλος του θανάτου όμως έβλεπε πια με μία άλλη ματιά τον αθέατο κόσμο του εσωτερισμού και των παράδοξων φαινομένων. Γιατί μπορούσε πια να βλέπει ξεκάθαρα άλλους κόσμους!
O Καρλ Γιουνγκ πάντα πίστευε πως υπήρχαν άλλοι κόσμοι και παράδοξα φαινόμενα, όμως αρχικά φρόντιζε να μην συζητάει πολύ για αυτές του τις ιδέες. Μετά το όραμα ή παραλήρημά του όμως έπαψε να φοβάται να το επικοινωνήσει. Είχε μία μεταμορφωτική εμπειρία και από τότε ήθελε να μιλήσει ανοιχτά για όλα αυτά τα “ανεξήγητα φαινόμενα”. Έτσι αναφέρθηκε σε ιπτάμενους δίσκους, την αστρολογία, την παραψυχολογία και την αλχημεία, ενώ έγραψε ακόμα και για την “νέα εποχή του Υδροχόου”.
Θέματα άκρως αμφιλεγόμενα για την επιστημονική κοινότητα που τον είχε σε εκτίμηση, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε από το να εκφραστεί. Είχε βλέπετε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του για να μάχεται τον μυστικισμό και τον αποκρυφισμό – κάτι που ξεκίνησε από την διακοπή της συνεργασίας του με τον Φρόιντ το 1912 – όμως στα τέλη του 40 πέρασε στην άλλη πλευρά, σε μία εποχή που αποδείχθηκε πως πλησίαζε η τελευταία δεκαετία της ζωής του.
Η απόκρυφη οικογένεια του Καρλ Γιουνγκ
Όμως η ενασχόληση του Καρλ Γιουνγκ με το απόκρυφο υπήρχε από την αρχή και φαίνεται πως ήταν στο DNA του. Ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του, Θεολόγος και πάστορας Samuel Preiswerk πίστευε στον κόσμο των πνευμάτων και κρατούσε μία συγκεκριμένη καρέκλα ώστε να μελετήσει το πνεύμα της πρώτης του γυναίκας που είχε φύγει από τη ζωή και σύμφωνα με εκείνον, τον επισκεπτόταν συχνά. Η μητέρα του Καρλ Γιουνγκ, Έμιλυ είχε προσληφθεί από τον Σάμουελ ώστε να διώχνει τις ψυχές των νεκρών που τον αποσπούσαν από το κήρυγμά του.
Η ίδια ανέπτυξε δυνάμεις διάμεσου ή μέντιουμ στο τέλος της εφηβείας της . Όταν ήταν 20 ετών έπεσε σε κώμα για 36 ώρες και ξύπνησε με την δυνατότητα να προφητεύει. Συνέχιζε να εισέρχεται σε καταστάσεις έκστασης σε όλη την διάρκεια της ζωής της, και σε αυτή την κατάσταση έλεγε πως επικοινωνούσε με τους νεκρούς. Φαίνεται επίσης πως ήταν διχασμένη προσωπικότητα. Ο Καρλ Γιουνγκ την άκουγε περιστασιακά να μιλάει στον εαυτό της με μία φωνή που σύντομα κατάλαβε πως δεν ήταν δική της και μάλιστα με αφύσικο τρόπο. Αυτή η άλλη φωνή ήταν δείγμα από ένα κόσμο πολύ πιο παράξενο από εκείνο που γνώριζε ο νεαρός καρλ.
Όμως η διχασμένη προσωπικότητα που είχε δει στην μητέρα του αργότερα εμφανίστηκε και στον ίδιο. Στην ηλικία των 12 ετών περίπου ο Καρλ Γιουνγκ έγινε στην κυριολεξία δύο άνθρωποι. Υπήρχε το φυσιολογικό παιδί που ήταν τότε και κάποιος άλλος. Μία αθέατη φιγούρα του 18ου αιώνα που φορούσε άσπρη περούκα και παπούτσια με γλώσσα που συνέτιζε το νεαρό αγόρι.
Ο Καρλ Γιουνγκ μάλιστα πίστευε πως έβλεπε μία παλιά του ενσάρκωση από εκείνη την εποχή. Αργότερα μίλησε για το συλλογικό ασυνείδητο, μία ψυχική δεξαμενή από σύμβολα και εικόνες που ο ίδιος πίστευε πως κληρονομείται στην γέννηση του ανθρώπου, ως ένα είδος μετενσάρκωσης. Ο Καρλ Γιουνγκ ούτως ή άλλως πίστευε στην μετά θάνατον ζωή.
Λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1896, όταν ο ίδιος ήταν 21 ετών είδε δύο όνειρα στα οποία ο πατέρας του εμφανίστηκε τόσο ζωντανά που σκέφτηκε πως όντως υπάρχει ζωή μετά τον χαμό ενός ανθρώπου. Σε ένα επόμενο όνειρο ο πατέρας του τον ρώτησε για συμβουλές στο γάμο του, αφού όπως είπε προετοιμαζόταν για την άφιξη της γυναίκας του.
Ο Καρλ Γιουνγκ το είδε ως πρόβλεψη, και όντως λίγο καιρό αργότερα έφυγε από την ζωή η μητέρα του. Χρόνια αργότερα, όταν η αδερφή του Γκέρτρουντ πέθανε- μία δεκαετία πριν τη μεταθανάτια εμπειρία του – ο Γιούνγκ έγραψε πως – αυτό που συμβαίνει μετά τον θάνατο είναι τόσο μεγαλειώδες που η φαντασία και τα συναισθήματα του ανθρώπου αδυνατούν έστω και να το σκεφτούν.
Οι παραφυσικές εμπειρίες
Η μητέρα του Καρλ Γιουνγκ με την σειρά της εμπλεκόταν σε τουλάχιστον δύο πολύ γνωστές παραφυσικές εμπειρίες που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε βιβλίο που τον αφορά. Ο Καρλ καθόταν στο δωμάτιό του και διάβαζε όταν άκουσε ένα τεράστιο χτύπο από την τραπεζαρία. Αμέσως έτρεξε εκεί και είδε την μητέρα του ξαφνιασμένη. Το στρογγυλό ξύλινο τραπέζι είχε σπάσει κοντά στην μέση και το σπάσιμο δεν ήταν στις ενώσεις, αλλά στο μασίφ ξύλο. Τότε ο Γιουνγκ θεώρησε πως κάτι παράξενο συνέβη.
Δύο εβδομάδες αργότερα ήρθε ένα δεύτερο περιστατικό. Επιστρέφοντας στο σπίτι του ένα απόγευμα βρήκε και πάλι το σπίτι ανάστατο αφού μία ώρα πριν υπήρξε ένας ακόμα τεράστιος χτύπος, αυτή τη φορά όμως σε μία μεγάλη σκευοθήκη. Κανείς δεν είχε ιδέα τι την προκάλεσε. Ο Καρλ Γιουνγκ έλεγξε την σκευοθήκη και μέσα βρήκε ένα καρβέλι ψωμί και το μαχαίρι, που είχε διαλυθεί σε αρκετά κομμάτια. Αργότερα το πήρε σε ειδικό ώστε να το μελετήσει και εκείνος του ανέφερε πως δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το ατσάλι και πως κάποιος το είχε σπάσει επίτηδες.
Ο παράξενος κόσμος των πνευμάτων
Εκείνη την εποχή όπως και πολλοί άλλοι, ο Καρλ Γιουνγκ ενδιαφερόταν για τον Πνευματισμό και διάβαζε την σχετική βιβλιογραφία. Έδινε διαλέξεις στις συναντήσεις του Ελβετικού Φοιτητικού οργανισμού Zofingia στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας σχετικά με την αξία της θεωρητικής αναζήτησης και τα όρια της επιστήμης, όπου αμφισβητούσε ανοιχτά τον υλισμό. Οργάνωνε επίσης με συμφοιτητές του διάφορα παραφυσικά πειράματα, όμως όταν τους μιλούσε για αυτές τις ιδέες ή όταν ανέφερε πως πρέπει να τις λάβουν σοβαρά έβρισκε αντίσταση και απάθεια.
Ένας από τους ανθρώπους που επίσης έβλεπαν υπερφυσικές παρουσίες ήταν και η ξαδέρφη του από την πλευρά της μητέρας του Έλεν Πραισγουερκ. Σε ένα γράμμα του σχετικά με το σπασμένο μαχαίρι ο Γιουνγκ αναφέρθηκε σε εκείνη ως μία “νεαρή γυναίκα με ιδιαίτερες απόκρυφες δυνατότητες.
Την είχε γνωρίσει περίπου όταν έγινε το περιστατικό και στην αυτοβιογραφία του με τίτλο “Αναμνήσεις, σκέψεις, όνειρα” αναφέρει πως συμμετείχε σε μία σειρά από σεάνς μαζί με τους συγγενείς του ώστε να ανακαλύψουν τι συνέβη με το μαχαίρι. Όμως αυτές οι σεάνς γίνονταν και πριν τα δύο περιστατικά, με επίκεντρο την Έλεν που σύμφωνα με τις μαρτυρίες ήταν και ερωτευμένη μαζί του. Μετά από τις σεάνς όμως και διάφορες διαφωνίες μεταξύ της οικογένειας η Έλεν έγινε σχεδιάστρια ρούχων στην Γαλλία όμως πέθανε νεότατη σε ηλικία 30 ετών.
Το πόλτεργκαιστ στην βιβλιοθήκη του Φρόιντ
Το 1900 ο 25χρονος Καρλ Γιουνγκ συμμετείχε στην περίφημη ψυχιατρική κλινική της Ζυρίχης. Εκεί ανέπτυξε την θεωρία του για τα συμπλέγματα και ξεκίνησε μία φιλική προς τον ασθενή προσέγγιση ώστε να εργαστεί με ψυχωτικούς και σχιζοφρενείς. Εκεί συσχετίστηκε και με τον Σίγκμουντ Φρόυντ. Από το 1906 όταν και άρχισαν να συνεργάζονται ως το 1912 που διακόπηκε η φιλία τους, ο Γιουνγκ υποστήριζε φανατικά και προωθούσε το έργο του Φρόιντ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν και κάποια προβλήματα. Ένα από αυτά αφορούσε το διάσημο πια πόλτεργκαιστ στην βιβλιοθήκη του Φρόιντ.
Όταν ο Γιουνγκ τον επισκέφθηκε στην Βιέννη, τον ρώτησε τι σκέφτεται σχετικά με την Παραψυχολογία. Ο Φρόιντ ήταν σκεπτικιστής και αμέσως απέρριψε το θέμα ως ανοησία. Ο Γιούνγκ διαφώνησε και αφού καθόταν απέναντί του, είδε μία λάμψη να τον περικυκλώνει. Ξαφνικά ένας μεγάλος χτύπος προήλθε από μία βιβλιοθήκη. Και οι δύο τινάχτηκαν τρομαγμένοι. Ο Φρόιντ εκλογίκευσε το γεγονός όμως ο Γιουνγκ του είπε πως ο ήχος ήταν αποτέλεσμα ενός Πόλτεργκαιστ και προέβλεψε πως θα υπάρξει και άλλο φαινόμενο. Έτσι και έγινε. Αργότερα ο Γιουνγκ ανέφερε πως από τότε ο Φρόιντ έγινε καχύποπτος μαζί του και τον θεωρούσε υπεύθυνο για μία κακόγουστη φάρσα.
Το Κόκκινο βιβλίο
Μετά την διακοπή της φιλίας του με τον Φρόιντ ο Γιουνγκ βυθίστηκε στην μελέτη του ασυνείδητου και σε ένα διαταραγμένο ταξίδι στην ψυχή, εκεί όπου οραματίστηκε το συλλογικό ασυνείδητο. Είχε εισχωρήσει σε μία “δημιουργική” ασθένεια, μη γνωρίζοντας αν τελικά τρελαινόταν. Έτσι τον Οκτώβριο του 1913 ο Γιούνγκ είχε – ανάλογα πως θα το δείτε και τι πιστεύετε – ένα όραμα ή μία παραίσθηση.
Βρισκόταν σε ένα τρένο και είδε μία πλημμύρα να καλύπτει την Ευρώπη. Όταν εκείνη έφτασε στην Ελβετία τα βουνά ψήλωσαν για να προστατεύσουν τον τόπο του, όμως είδε στα κύματα χαλάσματα και άψυχα κορμιά να επιπλέουν. Τότε το νερό μετατράπηκε σε αίμα. Το εν λόγω όραμα διήρκησε μία ώρα και ήταν σαν όνειρο που εισχώρησε στην δική μας πραγματικότητα.
Έχοντας περάσει πάνω από μία δεκαετία προσπαθώντας να θεραπεύσει ψυχικά ασθενείς που νοσούσαν από παρόμοια συμπτώματα με εκείνα του Γιουνγκ, θεώρησε πως και ο ίδιος θα πρέπει να ανησυχεί. Κατά ένα παράξενο και ειρωνικό τρόπο ανακουφίστηκε όταν το επόμενο καλοκαίρι ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και έτσι ο Γιουνγκ θεώρησε πως το όραμα ήταν μία πρόβλεψη και όχι παράνοια.
Η μάχη με την ψυχή του όμως συνεχίστηκε και τελικά ο Γιουνγκ ένιωσε πως δεν μπορούσε άλλο να μάχεται το αίσθημα της τρέλας, αποφασίζοντας να αφεθεί σε αυτή. Τότε είδε σε οράματα ένα απόκοσμο υπόγειο κόσμο όπου γνώρισε παράξενες οντότητες που ζούσαν “μέσα στο μυαλό του”. Η εμπειρία αυτή ήταν για τον ίδιο τόσο συνταρακτική που κοιμόταν συνεχώς με ένα γεμάτο όπλο δίπλα του, έτοιμος για όλα σε περίπτωση που η ένταση της τρέλας γινόταν τεράστια.
Στο μυστηριώδες κόκκινο βιβλίο ο Γιουνγκ κατέγραψε με εικόνες και λέξεις αυτές τις ανεξάρτητες οντότητες που αντιμετώπισε σε αυτή την “δημιουργική” ασθένεια. Ήταν οντότητες που δεν είχαν να κάνουν με εκείνον, αλλά που μοιράζονταν μαζί του τον εσωτερικό του κόσμο. Δύο φιγούρες από την Βίβλο, ο Ελάιτζα και η Σαλώμη μαζί με ένα φίδι. Υπήρχε μία ακόμη οντότητα που ο Γιουνγκ ονόμαζε Φιλήμων και η οποία έγινε στην πορεία ο εσωτερικός του γκουρού.
Μάλιστα τον ζωγράφισε ως καραφλό γέρο άντρα με λευκά γένια, κέρατα ταύρου και φτερά αλκυόνης. Ένα πρωί αφου ζωγράφισε την φιγούρα ο Γιουνγκ έκανε μία βόλτα όταν βρήκε μία νεκρή αλκυόνη και αυτή ήταν μία από τις πολλές εμπειρίες συγχρονικότητας που βίωσε εκείνη την περίοδο.
Υπήρξαν όμως και άλλες εμπειρίες. Το 1916, κατά την διάρκεια της κρίσης του, ο Γιουνγκ ένιωσε κάτι που θέλει να αποδράσει από τον χώρο. Μία απόκοσμη ενέργεια γέμιζε το σπίτι του και ένιωσε την παρουσία των νεκρών. Το ίδιο ένιωσαν και τα παιδιά του. Η μία του κόρη είδε μία παράξενη λευκή φιγούρα και η άλλη είδε τις κουβέρτες της να τραβιούνται με μανία από κάποια αόρατη δύναμη. Ο γιός του ζωγράφισε την εικόνα ενός ψαρά που είχε δει στον ύπνο του.
Στη ζωγραφιά υπήρχε μία φλεγόμενη καμινάδα και μέσα ο διάβολος που καταριόταν τον ψαρά επειδή του έκλεψε τα ψάρια. Ο Γιουνγκ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε μιλήσει σε κανένα για την οντότητα Φιλήμων. Ένα απόγευμα λίγο μετά χτύπησε το κουδούνι και κανείς δεν βρισκόταν στην πόρτα. Όταν αναρωτήθηκε τι στο καλό συμβαίνει, ανέφερε πως του απάντησε μία φωνή πως “ήρθαν από την Ιερουσαλήμ αφού δεν βρήκαν εκείνο που αναζητούσαν”. Αυτή η φράση ήταν η αρχή του παράξενου βιβλίου με τίτλο “εφτά κηρύγματα προς τους νεκρούς”. Ένα έργο που ήταν αποτέλεσμα πνευματικής υπαγόρευσης ή channeling που ο Γιουνγκ απέδωσε στον Γνωστικό θρησκευτικό δάσκαλο Βασιλίδη της Αλεξάνδρειας.
Τα αληθινά πνεύματα του Γιουνγκ
Μέχρι το 1919 ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος είχε τελειώσει και μαζί ολοκληρώθηκε η κρίση του Καρλ Γιουνγκ, αν και ο ίδιος εξακολουθούσε να εξασκει αυτό που ονόμαζε ενεργητική φαντασία. Ένα είδος φωτεινών ή συνειδητών ονείρων, τα αποτελέσματα των οποίων κατέγραφε στο κόκκινο βιβλίο. Όμως εξακολουθούσε να έρχεται αντιμέτωπος με πιο παραδοσιακά πνεύματα.
Είχε μάλιστα προσκληθεί στο Λονδίνο ώστε να δώσει μία διάλεξη σχετικά με τις ψυχολογικές βάσεις στην πίστη για τα πνεύματα στην Βρετανική κοινότητα ψυχικών ερευνών. Εκεί ανέφερε πως τα φαντάσματα και οι θεάσεις πνευμάτων είναι “ασυνείδητες προβολές” ενώ τόνισε πως είχε ο ίδιος επανειλημμένα παρατηρήσει τα τηλεπαθητικά αποτελέσματα των ασυνείδητων συμπλεγμάτων και μία σειρά από παραφυσικά φαινόμενα. Δεν έβλεπε όμως απόδειξη για την ύπαρξη πραγματικών πνευμάτων.
Ένα χρόνο αργότερα όμως και πάλι στην Αγγλία ήρθε αντιμέτωπος με ε΄να κατά κάποιο τρόπο πραγματικό φάντασμα. Είχε περάσει μερικά σαββατοκύριακα σε ένα εξοχικό που είχε νοικιάσει ο Σκωτσέζος Ψυχίατρος και Νευρολόγος Maurice Nicoll ( που έγινε αργότερα μαθητής του Γκουρτζίεφ).
Εκεί άκουσε απόκοσμες φωνές και μία δυσάρεστη μυρωδιά γέμισε το υπνοδωμάτιό του. Οι ντόπιοι ούτως η άλλως ανέφεραν πως το σπίτι ήταν στοιχειωμένο και εκείνη τη νύχτα ο Γιουνγκ είδε το κεφάλι μίας γριάς γυναίκας στο διπλανό μαξιλάρι, με το μισό της πρόσωπο να λείπει. Τρομοκρατημένος πετάχτηκε από το κρεβάτι και πέρασε την υπόλοιπη βραδιά σε καρέκλα.
Η εποχή του Υδροχόου
Κατά την δεκαετία του 1920 ο Καρλ Γιουνγκ αφιερώθηκε στην μελέτη των Γνωστικών – τους οποίους γνώρισε από το 1912 – αλλά και την Αλχημεία. Ο Γιουνγκ ήταν εκείνος που – περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο – διέσωσε την Αρχαία Ερμητική γνώση από τον χαμό και την εξαφάνιση. Μία άλλη Ερμητική πρακτική που εξάσκησε ήταν η Αστρολογία, την οποία και μελέτησε σοβαρά μετά την διακοπή της φιλίας του με τον Φρόιντ.
Ο Γιουνγκ ενημέρωσε τον προσωπικ΄ο του κύκλο πως τα ωροσκόπια ήταν πια μέρος της θεραπευτικής πρακτικής του, όμως τα εφάρμοσε σε μεγάλη κλίμακα κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Το 1940 σε ένα γράμμα του στον Baynes ο Γιουνγκ μιλάει για ένα όραμα που είχε το 1918 στο οποίο είδε φωτιά να πέφτει από τον ουρανό σαν βροχή και καταβρόχθιζε τις πόλεις της Γερμανίας. Ένιωθε πως το 1940 ήταν η κρίσιμη χρονιά και θεωρούσε πως τότε προσεγγίσαμε τον μεσημβρινό του πρώτου άστρου στον Υδροχόο. Ήταν όπως ανέφερε ο προειδοποιητικός σεισμός της νέας εποχής.
Αν και ο Άγγλος πνευματιστής Gerald Massey και ο Γάλλος Εσωτεριστής Paul Le Cour είχαν μιλήσει ήδη για την επερχόμενη εποχή του Υδροχόου, ο Γιουνγκ ήταν σίγουρα η διασημότερη και πιο επιφανής προσωπικότητα που μίλησε για αυτό, αν και το θέμα βγήκε περισσότερο στην επιφάνεια κατά τις δεκαετίες 1960-70. Αυτό συνέβη κυρίως γιατί σχολίασε για αυτό στο βιβλίο του “ιπταμενοι δισκοι, συγχρονος μυθος, παρον και μελλον”. Εκεί ανέφερε πως τα ufo ήταν στην ουσία μαντάλα από το διάστημα.
Κατά την διάρκεια της κρίσης του είχε οραματιστεί την εικόνα ενός μαντάλα, ενός σανσκριτικού μαγικού κύκλου, ως ένα σύμβολο ψυχικής ενότητας και υπέθεσε πως οι ιπτάμενοι δίσκοι ήταν αρχετυπικές προβολές που προήλθαν από την γενικευμένη ψυχική διαταρραχή εξαιτίας της διαμάχης του ψυχρού πολέμου μεταξύ αμερικής και ρωσίας. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, ο δυτικός κόσμος βρισκόταν σε νευρικό κλονισμό και τα ufo ήταν ο τρόπος για να εκτονωθεί το στρες.
Ο Μυστικιστής Καρλ Γιουνγκ
Ο Καρλ Γιουνγκ έφυγε από τη ζωή το 1961, στην απαρχή της επαναφοράς του αποκρυφισμού εκείνης της εποχής, η αναβίωση μιας μαγικής σκέψης που ο ίδιος τόσο πολύ ήθελε να βιώσει. Ήταν επίσης υπεύθυνος για το ταξίδι στην Ανατολή που τότε έκαναν πολλοί και εξακολουθούν να κάνουν μέχρι και σήμερα. Ο Καρλ Γιουνγκ έφερε στην επιφάνεια τη Θιβετιανή Βίβλο των νεκρών, τον Ταοισμό και το Ζεν. Χωρίς την συνεισφορά του στις τέχνες της ανατολής, αυτές δεν θα ήταν δημοφιλείς στον σύγχρονο δυτικό κόσμο.
Παρά τις απόπειρές του όμως δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτός από την κυρίαρχη διανόηση, όμως η επιρροή του στην σύγχρονη κουλτούρα είναι απεριόριστη και ο πνευματισμός που συσχετίστηκε με την νέα εποχή, αφορούσε άμεσα και τον ίδιο. Ο Καρλ Γιουνγκ μπορεί να μην επικοινώνησε όσο θα ήθελε την σχέση του με τον μυστικισμό, την μαγεία και τον αποκρυφισμό, όμως σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που προσέχουν τα όνειρά του, που παρατηρούν παράξενες μορφές συγχρονικότητας και ίσως ρίχνουν μία ματιά σε αυτούς τους άλλους αθέατους κόσμους που τόσο αγαπούσε.
