χάλογουιν : Μία γιορτή που οι ρίζες της είναι αρχαιότερες από τον χριστιανισμό. Εκείνη την εποχή ονομαζόταν Σαμουίν και ήταν μία κέλτικη παγανιστική γιορτή. Μία εποχή κατά την οποία πίστευαν πως ενώνεται ο δικός μας κόσμος με εκείνον των νεκρών. Αν και δεν υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που αναπτύχθηκε το αρχαίο χάλογουιν, σε αυτό το άρθρο θα δούμε ποιά ήταν τα τρομερά τελετουργικά που χρησιμοποιούσαν ώστε να γιορτάσουν το Σαμουίν, ή αλλιώς το χάλογουιν!
Οι Βασιλικές θυσίες!
Ανάμεσα στα έλη της Ιρλανδίας είχαν ανακαλυφθεί εκείνη την εποχή ανθρώπινα σώματα που ήταν σχεδόν τέλεια διατηρημένα.Το σώμα τους ήταν καλυμμένο εξ’ολοκλήρου με μία παχιά στρώση μαύρης τύρφης που βοηθούσε την σάρκα ώστε να μη λιώσει.Τα πρόσωπα παραμένουν αναλλοίωτα για αιώνες μαζί με τα μαλλιά.
Πολλά από τα σώματα αυτά δεν βρέθηκαν εκεί κατα τύχη όμως, αφού οι Αρχαιολόγοι πιστεύουν πως είναι τα απομεινάρια μίας τελετουργικής θυσίας. Οι ενδυμασίες και τα κοσμήματα μαρτυρούν πως οι άνθρωποι αυτοί άνηκαν σε βασιλική τάξη και συνδέονται με θρύλους που αναφέρουν πως κατα την διάρκεια του παγανιστικού σαμουίν, της γιορτής που σήμερα γνωριζουμε ως χάλογουιν, υπήρχαν τελετουργικές θυσίες βασιλιάδων ή απογόνων τους. Ειδικότερα αν η χρονιά ήταν δύσκολη και γεμάτη επιδημίες, οι άνθρωποι θεωρούσαν πως οι αυλικοί ήταν υπέυθυνοι και έτσι ο βασιλιάς που αποτύγχανε θυσιαζόταν και κάποιος άλλος έπαιρνε τη θέση του. Αυτοί οι άνθρωποι παρέμεναν αναλλοίωτοι για αιώνες μέσα στα έλη, ως τελετουργικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής.
Νεκροί ανάμεσα στους ζωντανούς
Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής πίστευαν πως κατά την διάρκεια του Σαμουίν άνοιγαν οι πύλες που κρατούσαν τον κόσμο των νεκρών μακριά μέχρι εκείνη τη στιγμή. Έτσι οι αγαπημένοι άνθρωποι που είχαν χάσει τη ζωή τους επανέρχονταν στον κόσμο των ζωντανών, και οι συμμετέχοντες στην γιορτή άφηναν φαγητό έξω από το κατώφλι του σπιτιού τους ώστε να ταίσουν τα περιπλανώμενα πνεύματα, προσπαθώντας πολλές φορές να τα φέρουν μέσα στο σπίτι τους.
Άλλοι λυπόντουσαν αυτά τα πνεύματα και άφηναν τις πόρτες ανοιχτές, έχοντας μάλιστα προετοιμάσει ειδικό χώρο ώστε να μπορούν να ξεκουραστούν. Όμως σύμφωνα με ένα Ιρλανδικό θρύλο μερικά πνεύματα δεν ήταν τόσο ειρηνικά, και έτσι εκείνη την ημέρα εμφανιζόταν ένα πλάσμα με όνομα Aileen, το οποίο έκαιγε την πόλη Tara σε κάθε Σαμουίν. Όπως είναι λογικό αρκετοί άνθρωποι φοβόντουσαν αυτό το έθιμο και το περνούσαν με τις πόρτες του σπιτιού τους ερμητικά κλειστές.
Το μέλλον των ανθρώπων
Κατά την διάρκεια του Σαμουίν, οι άνθρωποι καλούσαν πνεύματα για να μάθουν το μέλλον τους. Υπάρχουν μάλιστα ιστορίες για μερικά παράξενα τελετουργικά που πραγματοποιούσαν εκείνες τις ημέρες που χρησιμοποιήθηκαν ώστε οι άνθρωποι να μάθουν αν τους περίμενε κάποια μελλοντική ατυχία.Ένα απο αυτά περιγράφει πως νεαρά κορίτσια κρύβονταν πίσω από τα σπίτια των γειτόνων.
Είχαν το στόμα τους γεμάτο νερό, κρατούσαν λίγο αλάτι και άκουγαν κάθε συζήτηση. Έτσι προσπαθούσαν να μάθουν το όνομα εκείνου που θα παντρευτούν. Οι άντρες άνοιγαν τις πόρτες των στάβλων και προσποιούνταν πως άφηναν καλαμπόκι κόντρα στον άνεμο τρεις φορές. Μετά την τρίτη φορά, ένα πνεύμα επισκεπτόταν τον στάβλο και τους ενημέρωνε τι θα συμβεί στο μέλλον.
Απαγωγείς Νεράιδες
Σύμφωνα με ιρλανδικους παγανιστικούς θρύλους οι νεράιδες άφηναν τον δικό τους κόσμο και επισκέπτονταν τον κόσμο μας κατά την διάρκεια του Σαμουίν. Αυτές οι νεράιδες όμως ήταν τρομερά τέρατα και απειλούσαν την λογική και την ζωή των ανθρώπων της εποχής.
Ο Θρύλος αναφέρει πως οι νεράιδες αυτές με αρχηγό τον Βασιλιά των νεκρών εμφανίζονταν μέσα από σύννεφα καταιγίδας ώστε να συλλέξουν τις ψυχές εκείνων που έφυγαν πρόσφατα από τη ζωή. Μερικές φορές όμως έπαιρναν μαζί και τους ζωντανούς παρασυροντας τους στην ζωή μετά θάνατον.
Τα πλάσματα στη σπηλιά της γάτας
Ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο σε ολόκληρο το Σαμουίν, ήταν το Oweynagat, η σπηλιά με τις γάτες (σε ελεύθερη μετάφραση). Το σημείο αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία μικρή τρύπα σε ένα λόφο. Σύμφωνα με τους θρύλους όμως η Βασίλισσα των νεράιδων είχε μείνει εκεί μέσα αιώνες πριν και από τότε το μέρος είχε γεμίσει με κακόβουλα πνεύματα.
Οι άνθρωποι του Μεσαίωνα έγραψαν αναρίθμητες αναφορές λέγοντας πως έβλεπαν τέρατα να βγαίνουν από τη σπηλιά. Κάθε χρόνο μάλιστα παρατηρουσαν την μορφή μιας γυναίκας που έβγαινε και έπαιρνε τα 9 καλύτερα ζώα από την αγέλη. Ο θρύλος επίσης αναφέρει πως δαιμονικές γάτες έβγαιναν από εκεί κατά την διάρκεια του Σαμουίν ώστε να επιτεθούν στους ανθρώπους, που πραγματοποιούσαν τελετές για να γλιτώσουν.
Η Μαγική Φωτιά
Η Φωτιά έπαιζε ένα τεράστιο ρόλο στον εορτασμό του αρχαίου παγανιστικού χάλογουιν. Οι άνθρωποι άναβαν φωτιές έξω από τα σπίτια τους, όμως οι λεπτομέρειες του τελετουργικού της φωτιάς διαφέρουν από μέρος σε μέρος, με μερικές να είναι επικίνδυνες και τρομακτικές. Σε μία συγκεκριμένη περιοχή τα αγόρια πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα και ζητούσαν τη φλόγα που θα κάψει τις μάγισσες.
Έφτιαχναν έτσι μία τεράστια φωτιά και κάθονταν όσο πιο κοντά μπορούσαν χωρις να καούν, αφήνοντας τον καπνό να αγγίξει τα σώματά τους. Οι φίλοι τους πηδούσαν από πάνω τους και μέσα από τους καπνούς, και πίστευαν πως έτσι αποκτούσαν ένα προστατευτικό μανδύα.
Σε μέρη της Ουαλίας οι άνθρωποι πηδούσαν πάνω από την φωτιά και έτρεχαν μακριά, αφού φαντάζονταν πως ένα μαγικό πλάσμα που ονόμαζαν “μαύρο χοίρο” θα αιχμαλώτιζε τον πιο αργό. Όμως ερευνητές του Σαμουίν πιστεύουν πως αυτό το τελετουργικό ήταν πιο μακάβριο, αφού οι συμμετέχοντες αιχμαλώτιζαν τον πιο αργό και τον πετούσαν στην φωτιά ως θυσία για να ξορκίσουν το κακό..
Οι ζωντανοί Νεκροί
Οι μεταμφιέσεις έπαιζαν ένα τεράστιο ρόλο στο παγανιστικό Σαμουίν, όπως ακριβώς και στο σύγχρονο χάλογουιν. Εκείνες τις ημέρες όμως κανεις δεν ντυνόταν σαν υπερήρωας, αλλά παρομοίαζαν τους νεκρούς. Έβαφαν τα πρόσωπά τους μαύρα και έφτιαχναν ρούχα που πίστευαν πως θα τους έκαναν να μοιάζουν με πνεύματα που περιπλανούνται στον κόσμο μας.
Άλλοι μάλιστα φορούσαν το δέρμα νεκρών ζώων, και αυτό γιατί το Σαμουίν ήταν η εποχή κατά την οποία τα ζώα σφαγιάζονταν ώστε να αποθηκευτούν ως τροφή για τον χειμώνα. Για να προστατευτούν τελετουργικά από τα πραγματικά περιπλανώμενα πνεύματα, οι άνθρωποι έπαιρναν τα κρανία των ζώων και το δέρμα τους και το ενσωμάτωναν ως προστασία στις μεταμφιέσεις τους…
