Εγκεφαλική αφύπνιση: Επιστημονική Φαντασία ή το Μέλλον; Ζούμε πάνω σε έναν πλανήτη για τον οποίο λίγα γνωρίζουμε. Για την ακρίβεια γνωρίζουμε περισσότερα για τι υπάρχει πάνω από εμάς, παρά για κάτω μας. Ωστόσο αυτά που γνωρίζουμε μπορεί να μας βάλουν σε σκέψεις.
Εάν και το μεγαλύτερο κομμάτι γνώσης που κατέχουμε ακόμα αποτελείται από εικασίες, χωρίς να έχει αποδειχθεί κάτι, θεωρείται ως «αληθές» μέχρι να αποδειχθεί το ίδιο ή κάτι άλλο. Έτσι το εσωτερικό της Γης αποτελεί ένα τεράστιο αντιδραστήρα. Ο εσωτερικός πυρήνας της Γης είναι στερεός και αποτελείται από ατόφιο σίδηρο, ενώ ο εξωτερικός αποτελείται από μάγμα, με τη θεωρία να συμπληρώνει πως στον πυρήνα αυτόν συμβαίνουν παρόμοιες πυρηνικές αντιδράσεις όπως και στον Ήλιο. Αυτό είναι και ένα κριτήριο που κάνει ένα πλανήτη να θεωρείται «ενεργός». Η ύπαρξη ρευστού πυρήνα που με τη σειρά της επηρεάζει το ανάγλυφο του πλανήτη και τον διαμορφώνει.Λόγω αυτών των διεργασιών είναι αποδεκτό πως, η θερμική μεταφορά του εξωτερικού πυρήνα σε συνδυασμό με την περιστροφή της Γης (για περισσότερα πάνω σε αυτό δείτε περισσότερα για την δύναμη Coriolis) προκαλεί το γήινο μαγνητικό πεδίο.
Με τον τρόπο αυτόν η Γη αποτελεί από μόνη της έναν τεράστιο φυσικό μαγνήτη με όλα τα ανάλογα χαρακτηριστικά. Έτσι έχει τον Βόρειο Μαγνητικό Πόλο, τον Νότιο και τον Μαγνητικό Ισημερινό. Το 1838 μάλιστα ο Γερμανός φυσικός Κάρολος Φρειδερίκος απέδειξε με μαθηματική ανάλυση ότι το 95% του γήινου μαγνητικού πεδίου προέρχεται από το εσωτερικό της Γης. Αντίστοιχα θα σκεπτόταν κανείς ότι ανάλογες μαγνητικές δυνάμεις υπάρχουν σε όλους τους ενεργούς πλανήτες. Γιατί όμως μπλέκω με γεωμαγνητικές και πλανήτες;
Γνωρίζουμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα ανεξερεύνητο μέρος παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί κάποια απομακρυσμένη γωνιά του Σύμπαντος, ούτε ένα σωματίδιο του μικρόκοσμου. Τον χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση και είναι ίδιος ανατομικά τα τελευταία 200.000 χρόνια. Δεν υπάρχει περαιτέρω εξέλιξη δηλαδή; Κι όμως αυτή τη στιγμή, σε ολόκληρο το γνωστό Σύμπαν ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το πιο «τέλειο» δημιούργημα. Σημαίνει κάτι αυτό; Κάποια πράγματα που γνωρίζουμε για τον εγκέφαλο φυσιολογικά είναι ότι η περαιτέρω ανάπτυξη του φυσιολογικά θα αποτελούσε πρόβλημα για τη δομή του ανθρώπινου σώματος όπως είναι τώρα. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο εγκέφαλος καλύπτει την «αδυναμία» ανάπτυξης του, με την δυνατότητα «πύκνωσης» του. Δηλαδή ο εγκέφαλος δημιουργεί όσο το δυνατό περισσότερες συνάψεις στην ήδη υπάρχουσα έκταση του.
Πέρα όμως από τη φυσιολογία του, ο εγκέφαλος μας αποτελείται από ένα δίκτυο ηλεκτρομαγνητικών συνάψεων, ενώ την ίδια στιγμή είμαστε αποκομμένοι από την γνώση χρήσης του μεγαλύτερου μέρους του. Θεωρητικοί έχουν επιστήσει την προσοχή τους στις δυνατότητες που θα είχαμε εάν μπορούσαμε να ελέγχουμε συνειδητά τον εγκέφαλο μας. Όπως κάθε τι άλλο εν ζωή όν, ο εγκέφαλος εκπέμπει ενεργειακά κύματα. Αυτά τα κύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ποικίλους τρόπους, ενώ η σκέψη αυτών δεν απέχει πολύ από διάφορα σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Έτσι κάποιος που θα είχε πρόσβαση στον τρόπο, στην γνώση, που θα του ήταν «φυσικό» να χρησιμοποιεί με τέτοιον τρόπο τον εγκέφαλο του όπως φυσικά εμείς τώρα περπατάμε ή μιλάμε, θα μπορούσε να λυγίσει ένα κουτάλι (ένα κλασικό παράδειγμα), να μιλήσει σε κάποιον μέσω τηλεπάθειας, να αλληλεπιδράσει με τον φυσικό κόσμο γύρω του.
Παρά το γεγονός ότι όλα αυτά αποτελούν ωραία σενάρια για να περνάμε ευχάριστα την ώρα μας όταν περιμένουμε το λεωφορείο, δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι η Γη κάποτε θεωρείτο πως ήταν επίπεδη ή ότι πτητικές μηχανές δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν ποτέ.Η Εγκεφαλική αφύπνιση αυτή και η γνώση του τρόπου χρήσης της είναι κάτι που μπορεί να έρθει έπειτα από χρόνια, εκατοντάδες ή χιλιάδες. Το γεγονός όμως ότι ο άνθρωπος εξελικτικά κατέχει ένα τέτοιο «όπλο», τον φέρνει στην θέση ευθύνης. Εάν ο άνθρωπος κατέχει μια «συσκευή αλληλεπίδρασης» που βασίζεται πάνω σε ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τότε γιατί να μη μπορούσε να αλληλεπιδράσει και με την Γη; Οι ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου βρίσκονται μέσα μας και απλά περιμένουν να τις συνειδητοποιήσουμε.
Ο Ισαάκ Ασίμωφ, στο έργο του «Γαλαξιακή Αυτοκρατορία», έδειξε μία τέτοια εκδοχή. Σε έναν πλανήτη – που σήμερα θα λέγαμε ότι θα μας θύμιζε εν μέρει την ταινία «Avatar»- οι άνθρωποι είχαν αναπτύξει τέτοιες ψυχικές δυνάμεις, ώστε αποτελούσαν έναν ενιαίο (οικο)σύστημα. Ο καθένας μπορούσε να μοιραστεί αναμνήσεις και σκέψεις με τον άλλο, και να αντλήσει γνώση για κάτι που δεν ήξερε όχι μόνο από τους συνανθρώπους του, αλλά και από τις «αναμνήσεις», τις πληροφορίες του ίδιου του πλανήτη. Όταν πέθαινε κάποιος δεν έπαυε η ύπαρξη του κατά μία έννοια, καθώς ό,τι ήταν είχε ήδη αποθηκευτεί σε αυτήν την τεράστια ενιαία συνείδηση. Φτάνοντας το στα άκρα όλος ο πλανήτης αποτελούνταν από εκατομμύρια συνειδήσεις αποθανόντων και ζωντανών, σχηματίζοντας έναν τεράστιο εγκέφαλο με τεράστιες ψυχικές δυνατότητες και δυνάμεις. Σαφώς μια τέτοια εξέλιξη ακόμα και στην ιστορία του Ασίμωφ απείχε εκατομμύρια χρόνια από το τώρα.
Τελικά όμως όσο περισσότερα γνωρίζουμε βλέπουμε πως η απάντηση δεν βρίσκεται έξω από εμάς, αλλά μέσα μας. Καθώς τα πάντα στον γνωστό μας κόσμο είναι δεμένα με δυνάμεις ηλεκτρομαγνητικές και όχι μόνο, εν δυνάμει ο εγκέφαλος θα μπορούσε να αλληλοεπιδράσει με τον κόσμο εν γένει. Φυσικά η κάθε αυτό Εγκεφαλική αφύπνιση, η καλύτερα η γνώση για αυτό είναι κάτι άλλο. Μπορούμε όμως να πούμε και το εξής.
Αναφέραμε και παραπάνω πως ο εγκέφαλος μας δημιουργεί συνάψεις. Περισσότερες συνάψεις σημαίνει μεγαλύτερη εγκεφαλική λειτουργία και κατ’ επέκταση πιο σύνθετες λειτουργίες. Για να επιτευχθεί αυτή η διογκωμένη εγκεφαλική λειτουργία και άρα να επέλθει η Εγκεφαλική αφύπνιση, χρειάζεται να χρησιμοποιούμε και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου μας. Μέσω πειραμάτων έχει φανεί πως το αριστερό ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για τον «λόγο», για τους αριθμούς, τις λέξεις, την λογική κ.α, ενώ το δεξί για πιο αφηρημένες και καλλιτεχνικές έννοιες όπως η μουσική, η φαντασία, τα όνειρα κ.α. Ισορροπημένη ανάπτυξη του εγκεφάλου και αύξηση των δυνατοτήτων του, έρχεται από την ισόποση ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των δύο ημισφαιρίων. Με την κατάλληλη διέγερση και ανάπτυξη τους, το αποτέλεσμα θα είναι ίσως αυτό που προσδοκούμε για να πάμε μπροστά και να εξελιχθεί ο άνθρωπος σε κάτι άλλο.
Σημαντική επίσης θέση κατέχει για ακόμα μια φορά ο διαλογισμός υπό την εξής έννοια. Έχει παρατηρηθεί ότι ο εγκέφαλος μπορεί να διαγράψει πληροφορίες οι οποίες για καιρό μένουν σε αχρησία. Αντίθετα όσο ενισχύουμε μία σκέψη, η σύναψη που περιέχει την συγκεκριμένη πληροφορία ενισχύεται. Ο διαλογισμός θεωρείται σημαντικός, ως η μέθοδος με τη οποία μπορούμε να ενισχύσουμε τις συνάψεις τις οποίες θεωρούμε σημαντικές.
Η δράση έρχεται μετά την σκέψη, όμως έχει διατυπωθεί και η άποψη ότι ο άνθρωπος είναι «ένας φελλός πάνω στα κύματα του εγκεφάλου του. Όταν επρόκειτο να αποφασίσει κάποιος για κάτι νομίζει ότι αποφασίζει. Στην ουσία ο εγκέφαλος (όλοι οι νευρώνες που τον απαρτίζουν) έχει ήδη αποφασίσει και ενημερώνει για την απόφαση που πάρθηκε.»
Από την επιστημονική φαντασία στην πράξη λοιπόν, είναι μόνο μια Εγκεφαλική αφύπνιση δρόμος.
