Πόσοι αναρωτιούνται αν είσαι ψεκασμένος; Τι ρόλο παίζουν οι ταμπέλες και η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, σε μία κοινωνία διχασμένη;
Μήπως είσαι ψεκασμένος;
Όταν ο Ρόμπερτ Φούλτον επέμεινε πως θα μπορούσε να κατασκευάσει ένα εμπορικό ατμόπλοιο που θα χρησιμοποιείται από όλους, άκουσε χιλιάδες γέλια να τον χλευάζουν. Το 1807 όμως το πλοίο του έπλευσε στον ποταμό Χάντσον τα γέλια είχαν αρχίσει να σταματούν. Δυστυχώς υπήρξαν πολλοί που ζήλεψαν την επιτυχία του Φούλτον και πολέμησαν τις εφευρέσεις του.
Με αυτούς ενεπλάκη σε μακρόχρονες δίκες, χωρίς όμως αποτέλεσμα, γεγονός που στάθηκε ικανό να τον οδηγήσει στο θάνατο από βαριά θλίψη, σε ηλικία 50 ετών, το 1815. Χρόνια αργότερα όμως και μετά τον χαμό του όλοι σταμάτησαν να γελούν με τις ιδέες του!
Όταν ο Λουί Παστέρ παρουσίασε την θεωρία πως οι ασθένειες μεταφέρονται από μικρόβια, όλοι γέλασαν μαζί του. Όταν όμως η έρευνά του που λοιδορήθηκε από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας άρχισε να σώζει ζωές, τότε το γέλιο άρχισε να γίνεται λιγότερο, ώσπου έσβησε εντελώς.
Λίγο αργότερα, όταν ο Γουλιέλμο Μαρκόνι επέμενε πως είχε ανακαλύψει ένα τρόπο για να στέλνει μηνύματα μέσω του αέρα, τότε γέλασαν πολύ και δυνατά σε όλη την ευρώπη. Ο Μαρκόνι όμως ανακάλυψε το ραδιόφωνο, και τότε όλοι σταμάτησαν αμέσως να γελάνε.Σύντομα υπήρξε όμως και ένα δεύτερο κύμα γέλιου και κοροϊδίας, αφού υπήρξαν και αυτοί που άκουσαν την θεωρία του, όμως δεν γνώριζαν για το ράδιο. Τότε όλη η επιστημονική κοινότητα γελούσε ακατάπαυστα, ώσπου κάποιος τους εξήγησε, και τότε όλοι σώπασαν.
Τα χαχανητά και τα γέλια ακούγονταν από ακτή σε ακτή, όταν οι αδελφοί Ράιτ ανακοίνωσαν πως είχαν δοκιμάσει με επιτυχία μια ιπτάμενη μηχανή που ήταν βαρύτερη του αέρα. Τα αδέρφια πραγματοποίησαν την δοκιμή του αεροπλάνου τους για το κοινό, όμως το γέλιο έγινε ακόμα μεγαλύτερο! Πλέον όμως, με τα αεροπλάνα να πετούν αδιάκοπα πάνω από τα κεφάλια μας, κανεις δεν γελάει πια μαζί τους.
Όταν η Πολωνή Μαρία Κιουρί ανακοίνωσε πως ανακάλυψε ένα νέο χημικό στοιχείο ονόματι Ράδιο, τα γέλια έκαναν την εμφάνισή τους. Γελούσαν γιατί δεν πίστευαν πως μία γυναίκα θα μπορούσε να είναι μία σοβαρή επιστήμονας, και γελούσαν ακόμα όταν κέρδισε το πρώτο Νόμπελ, και τα γέλια δεν σταμάτησαν ούτε όταν πήρε το δεύτερο Νόμπελ. Κανείς δεν γνώριζε όμως γιατί γελούσαν μαζί της, αφού θεωρείται εδώ και πολλά χρόνια μία από τις μεγαλύτερες φιγούρες της επιστήμης.
Το μεγαλύτερο γέλιο και χλεύη όμως τα αντιμετώπισε ο Κάρολος Δαρβίνος, ο οποίος μετά από πολλά χρόνια αφοσίωσης τελικά δημοσίευσε την “Καταγωγή των ειδών”, κάτι που έκανε τους πολέμιους του να γελάνε ακόμα περισσότερο για τις θεωρίες του σχετικά με την εξελικτική Βιολογία. Το γέλιο αυτό μεγάλωνε χρόνο με τον χρόνο όμως όλοι ξέρουμε πως το γέλιο αυτό ήταν μάταιο και χωρίς καμία ουσία!
Φυσικά το γέλιο αυτό παραμένει και σήμερα, διχάζοντας και τοποθετώντας ταμπέλες μόνο και μόνο στην ιδέα της εξέλιξης, της προόδου ή και μπροστά στο άκουσμα μιας θεωρίας που ακούγεται τώρα εξωπραγματική, όμως ίσως στο μέλλον γίνει η πραγματικότητα. Προφανώς δεν εξισώνω σε καμία περίπτωση τον εαυτό μου με μεγάλους εφευρέτες ή επιστήμονες που αλλάζουν τον ρου της ιστορίας. Όμως σίγουρα υπήρξαν άνθρωποι που άκουσαν τότε τις ιδέες τους και τις πίστεψαν, και άρα θεωρήθηκαν ονειροπόλοι και όπως λέμε σήμερα “ψεκασμένοι” μόνο και μόνο επειδή πίστεψαν σε κάτι που το μυαλό των πολλών ήταν αδύνατον να επεξεργαστεί.
Η παγίδα εδώ βρίσκεται στο γεγονός πως κυκλοφορούν πράγματι πολλές ακραίες θεωρίες που στερούνται κάθε λογικής, και που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν. Μέσα στις ακραίες θεωρίες όμως υπάρχουν και κάποιες ιδέες ή σκέψεις που φαίνονται τρελές, όμως κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει με σιγουριά πως δεν θα υλοποιηθούν μελλοντικά. Έτσι όσοι θέλουν να διχάσουν και να στοχοποιήσουν κάθε τι διαφορετικό, τσουβαλιαζουν τους πάντες και βάζουν την ταμπέλα του ψεκασμένου. Αυτό συμβαίνει γιατί η επιστήμη έχει παγιωθεί και θεωρείται η νέα πραγματικότητα. Όποιος τολμά να αμφισβητήσει το οτιδήποτε, όποιος τολμήσει να ονειρευτεί κάτι που βρίσκεται εκτός αυτής της πραγματικότητας, γίνεται το επίκεντρο του γέλιου και του χλευασμού. Έτσι ήταν και έτσι θα είναι πάντα.
Για αυτό πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμβιβάζονται, που με κριτική σκέψη και λογική τολμάνε να ονειρευτούν άλλες πραγματικότητες, χωρίς να νοιάζονται για τη γνώμη της μάζας. Αυτοί οι άνθρωποι ίσως να είναι εκείνοι που θα πάνε την ανθρωπότητα μπροστά, και εμείς που ελπίζουμε σε αυτούς θα ακούμε τις ιδέες και τις σκέψεις τους με ανοιχτό μυαλό, χωρίς να κοροϊδεύουν, γιατί γνωρίζουμε πως τα ανθρώπινα όρια είναι για να τα ξεπερνάμε και όχι για να παραμένουμε στάσιμο σε όσα μας λένε πως ισχύουν, και πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει από εδώ και πέρα.
Όπως γίνεται ήδη με επιστήμονες πανεπιστημίων με κύρος, αλλά και διανοούμενους που λένε πως δεν ξέρουμε τίποτα για την πραγματικότητα, ή πως σίγουρα υπάρχουν πολιτισμοί πέρα από τον δικό μας, και αντιμετωπίζονται ως παρείσακτοι. Έτσι ίσως κάποια μέρα αυτά τα γέλια ίσως μεταφερθούν πέρα από την ατμόσφαιρα της γης και προσεγγίσουν το διάστημα εκεί όπου – ποιός ξέρει – ίσως ακουστούν από κάποιο εξωγήινο πολιτισμό που θα κοιτάξει με περιφρόνηση τον άνθρωπο που θεώρησε πως κατέχει την απόλυτη αλήθεια και είναι το σημαντικότερο ον που έζησε ποτέ..
