Στο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου που πραγματοποιήθηκε το 2023, ο George Soros που πλέον παρέδωσε την σκυτάλη της αυτοκρατορίας του στον 37χρονο γιό του Alexander Soros, ανέβηκε στη σκηνή για να μιλήσει για τον υπαρξιακό κίνδυνο που θα προκαλέσει η κλιματική αλλαγή στον ανθρώπινο πολιτισμό. Μίλησε επίσης για το ποιός θα ήταν ο προτεινόμενος τρόπος που έχει ο 92χρονος Δισεκατομμυριούχος ώστε να λυθεί το πρόβλημα: Πρότεινε λοιπόν πως τα σύννεφα πάνω από την αρκτική θα πρέπει να γίνουν πιο φωτεινά ώστε να αντανακλούν την ενέργεια του ήλιου μακριά από τον πάγο που λιώνει.
Ο Soros γνωρίζετε πως είναι μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με πολλές θεωρίες συνωμοσίας να συντηρούν το όνομά του ως ένα από τους πιο χειριστικούς ανθρώπους που λειτουργεί στο παρασκήνιο για το κακό της ανθρωπότητας. Όμως δεν είναι ο μόνος που προτείνει ουσιαστικά να κρύψουν τον ήλιο κατευθύνοντας τις ακτίνες του πίσω στο διάστημα.
Ο Βill Gates για παράδειγμα υποστήριξε ένα πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Harvard και των επιστημόνων του που δοκίμασαν να ψεκάσουν Ανθρακικό ασβέστιο στην ατμόσφαιρα και τον ουρανό της βόρειας Σκανδιναβίας το 2021. Το πρόγραμμα ματαιώθηκε στην συνέχεια μετά τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων και περιβαλλοντολόγων. Από την άλλη μεριά ο Jeff Bezos χρησιμοποίησε τις δυνατότητες του υπερυπολογιστή της Amazon για να αναπτύξει μοντέλα και σχέδια χορήγησης διοξειδίου του Θείου στην ατμόσφαιρα τον ίδιο χρόνο. Πριν λίγο καιρό ο Dustin Moskovitz, δισεκατομμυριούχος συνιδρυτής του Facebook χρηματοδότησε με 900.000 δολλάρια επιστήμονες στο Μάλι, την Βραζιλία, την Ταιλάνδη και άλλες χώρες ώστε να μελετήσουν τις πιθανές παρενέργειες της ηλιακής γεωμηχανικής.
Τέτοιου τύπου προσπάθειες για να χακάρουν την ατμόσφαιρα ουσιαστικά, που είναι ευρύτερα γνωστές ως ηλιακή γεωμηχανική, έχουν γίνει το επίκεντρο αντιπαράθεσης στον κόσμο της κλιματικής επιστήμης λόγω των πολύ πιθανών παρενεργειών που μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμα!
Η ηλιακή γεωμηχανική και το χακάρισμα του καιρού
Απόσπασμα από άρθρο του Έθνους που μπορείτε να βρείτε ολόκληρο εδώ
Για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα την απόπειρα τροποποίησης του καιρού θα χρειαστεί να δούμε τι είναι η ηλιακή γεωμηχανική που υποστηρίζεται από τους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη.
Στην απλούστερη εκδοχή της η ηλιακή γεωμηχανική, γνωστή και ως διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας, αποτελεί μία προσπάθεια να μειωθεί η θερμοκρασία του πλανήτη, μέσω της ανάκλασης του ηλιακού φωτός, ή μέσω μεθόδων διαφυγής περισσότερης θερμότητας στο διάστημα.
Για την εφαρμογή της υπάρχουν τρεις τεχνικές:
Ο θαλάσσιος φωτισμός των σύννεφων, στην προσπάθεια τα χαμηλά σύννεφα πάνω από τον ωκεανό να γίνουν πιο ανακλαστικά, ψεκάζοντάς τα με θαλάσσιο αλάτι.Η αραίωση των σύννεφων στα μεγάλα υψόμετρα της ατμόσφαιρας, με τον ψεκασμό τους με σωματίδια αερολύματος, ώστε να «παγιδεύουν» λιγότερη θερμότητα.
Ωστόσο, η περισσότερο διερευνημένη μέθοδος, είναι η έγχυση στρατοσφαιρικού αερολύματος. Πρόκειται για τον ψεκασμό αερολυμάτων – όπως σωματίδια διοξειδίου του θείου – στη στρατόσφαιρα, σε ύψος άνω των 20 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης, για την ανάκλαση του ηλιακού φωτός πίσω στο διάστημα. Θα μπορούσε να γίνει με αερόστατα ή εξειδικευμένα αεροπλάνα που μπορούν να πετάξουν σε μεγάλο ύψος.
Πίσω από την ιδέα βρίσκεται το πρότυπο των ηφαιστείων. Όταν, το 1991, εξερράγη το όρος Πινατούμπο στις Φιλιππίνες, το διοξείδιο του θείου που εκτόξευσε ψηλά στην ατμόσφαιρα είχε ως αποτέλεσμα να ψύξει προσωρινά τον πλανήτη κατά μισό βαθμό Κελσίου.
Ηλιακή γεωμηχανική: ένα αμφιλεγόμενο θέμα
Η γεωμηχανική και η μεθοδολογία της έχει ήδη αναπτυχθεί από τη δεκαετία του 1960. Όμως, τα τελευταία χρόνια συζητείται όλο και περισσότερο επειδή η πρόοδος που σημειώνει η επιστήμη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι πολύ βραδύτερη από τους ρυθμούς που αυτή συντελείται.
Ο πλανήτης βρίσκεται ακριβώς στο σημείο να ξεπεράσει αυτό το όριο της θερμοκρασίας, πέρα από το οποίο αυξάνονται δραματικά οι πιθανότητες ακραίων πλημμυρών, ξηρασίας, πυρκαγιών και έλλειψης τροφίμων. Οι επιστήμονες έχουν φτάσει στο σημείο να προτείνουν ακόμη και την εκτόξευση σκόνης από τη σελήνη προς τη Γη. Αυτή η σκόνη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «ασπίδα» απέναντι στον ήλιο, μειώνοντας την ποσότητα ηλιακού φωτός που φτάνει στον πλανήτη.
«Μακάρι να μην υπήρχε η ανάγκη για την γεωμηχανική. Αλλά δεν υπάρχουν άλλες, ρεαλιστικές επιλογές ώστε η αύξηση της θερμότητας να παραμείνει κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου», σημείωσε στο CNN ο ιδρυτής της Make Sunsets, Luke Iseman.
Σχεδόν κανείς δεν ισχυρίζεται ότι, η μέθοδος, θα μπορούσε να είναι εξίσου αποτελεσματική με τη μείωση της παραγωγής των ρύπων, ή ότι από μόνη της είναι μία λύση απέναντι στην κλιματική κρίση. Οι υπέρμαχοι της ηλιακής γεωμηχανικής, όμως, υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να παράγει σημαντική μείωση της θερμοκρασίας, με σχετικά μικρό κόστος. Σύμφωνα με μελέτη του 2018 που πραγματοποιήθηκε στο Harvard, η εφαρμογή της μεθόδου, για μία περίοδο 15 ετών θα στοίχιζε περίπου 2,25 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Όπως τονίζει ο καθηγητής εφαρμοσμένης φυσικής και δημόσιας πολιτικής, στο Harvard, David Keith, «χωρίς αμφιβολία» ο κόσμος οφείλει να μειώσει τις εκπομπές ρύπων. Αυτό, προσθέτει, δε σημαίνει ότι έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε άλλες πιθανές λύσεις για το κλίμα. «Δε λέω ότι πρέπει να εφαρμόσουμε την ηλιακή γεωμηχανική, αλλά νομίζω ότι αξίζει να εξετάσουμε όλα τα διαθέσιμα εργαλεία», τόνισε.
Στα μάτια των πολέμιών της, η ηλιακή γεωμηχανική θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου με άπειρες πιθανές αρνητικές συνέπειες. «Το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε σημείο απελπισίας δεν καθιστά ξαφνικά την ηλιακή γεωμηχανική καλή ιδέα, καθώς οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι», δήλωσε η Lili Fuhr, από το Κέντρο Διεθνούς Περιβαλλοντικού Δικαίου.
Στην επιστημονική κοινότητα υπάρχουν φόβοι ότι, το πείραγμα του θερμοστάτη του πλανήτη θα μπορούσε να αλλάξει τα πρότυπα βροχοπτώσεων και να μετατοπίσει τους μουσώνες, με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες για τις καλλιέργειες. Από περιοχή σε περιοχή οι επιπτώσεις θα μπορούσαν να διαφέρουν, με ορισμένες περιοχές να αποκομίζουν οφέλη, ενώ άλλες να ζημιώνονται, αυξάνοντας την πιθανότητα συγκρούσεων.
Η μέθοδος θα μπορούσε, ακόμα, να βλάψει το στρώμα του όζοντος, που προστατεύει τη Γη από τις βλαβερές υπεριώδεις ακτίνες, και, επί του παρόντος, βρίσκεται σε καλό δρόμο αποκατάστασης, μετά την επιτυχία της απαγόρευσης των χημικών ουσιών που καταστρέφουν το όζον. Εκτός όλων αυτών, υπάρχουν και οι δυσκολίες στην εφαρμογή.
Το 2021 μάλιστα, μετά την κατακραυγή των ιθαγενών Σάμι, ερευνητές του πανεπιστημίου Harvard εγκατέλειψαν τις δοκιμές με ένα αερόστατο μεγάλου ύψους στην Αρκτική της Σουηδίας. Εκ μέρους του συμβουλίου των Σάμι, η επιστολή προς τους ερευνητές ανέφερε ότι, ηλιακή γεωμηχανική, «ενέχει κινδύνους με καταστροφικές συνέπειες». Τον Ιανουάριο, μετά την απελευθέρωση του αερόστατου της Make Sunset, η κυβέρνηση του Μεξικού ανακοίνωσε ότι θα απαγορεύσει τα πειράματα ηλιακής γεωμηχανικής.
Όσο, εντωμεταξύ, η θερμοκρασία της Γης ανεβαίνει και η ηλιακή γεωμηχανική καθίσταται από την επιστημονική φαντασία επικρατούσα τάση, οι διαμάχες μεταξύ εκείνων που λένε ότι υπάρχει υποχρέωση να την ερευνήσουν ως μια πιθανή λύση τελευταίας ευκαιρίας και εκείνων που είναι πεπεισμένοι ότι είναι ο δρόμος προς την καταστροφή είναι πιθανό να αυξηθούν. Οι επικριτές, όπως ο Biermann, ωστόσο, παραμένουν αμετακίνητοι. «Είναι πολύ επικίνδυνη. Δεν μπορεί να ελεγχθεί. Είναι ανήθικη», τονίζει. «Και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους στις τρέχουσες πολιτικές για το κλίμα», καταλήγει.
