Κρίνοντας από τον αριθμό των βιβλίων και των βίντεο που υπάρχουν διαθέσιμα στο youtube για το ζήτημα,φαίνεται πως οι Εξωσωματικές Εμπειρίες απολαμβάνουν μία μεγάλη προσοχή μέσα από την αναβίωση του ενδιαφέροντος για τα Αστρικα Ταξιδια.
Αρκετοί Συγγρεαφείς συμπεριλαμβανομένου του Robert Monroe (Journeys Out of the Body) υποστηρίζουν πως είχαν εμπειρίες που λογίζονται ως πραγματικές και ώς τέτοιες αποδεικνύουν πως η Συνειδητότητα του Ατόμου μπορεί να υπάρχει πέρα και ξεχωριστά από το Φυσικό σώμα του Ανθρώπου. Άλλοι Συγγραφείς αντιμετωπίζουν το ζήτημα με σκεπτικισμό ανεξάρτητα από την πιθανή πραγματική φύση τέτοιων εμπειριώ και τις θεωρούν ως παιχνιδίσματα της ανθρώπινης μνήμης.
Ανεξάρτητα από την πραγματικη φύση της εμπειρίας, αν δηλαδή πρόκειται για εξωσωματικό ταξίδι ή για φωτεινό ονείρεμα που δίνει την εντύπωση ενός πραγματικού Αστρικού Ταξιδιού, φαίνεται ξεκάθαρα πως υπήρχαν σημαντικές τέτοιου είδους εμπειρίες στις Αρχαίες Μυστικιστικές Παραδόσεις. Η επίτευξη μίας τέτοιας «κατάστασης» ίσως ήταν ο στόχος των αρχαίων Σαμανικών Πρακτικών «Επώασης» που
πιθανόν εξασκούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες όπως έχει περιγραφεί από τον Peter Kingsley. Και γνωρίζουμε επίσης πως οι περιγραφές για το Πνευματικό Ταξίδι τα Αιγυπτιακά Ιερά «Επιθανάτια» Κείμενα δεν ανέφεραν μονάχα το ταξίδι της Ψυχής στην μετά Θάνατον Ζωή αλλά και περιέγραφαν μία ενεργητική Σαμανική πρακτική που εξασκούταν κατά την διάρκεια της ζωής του ατόμου. Με άλλα λόγια οι Αιγύπτιοι Μυστικιστές εξασκούσαν καθημερινά το Αστρικό ταξίδι ως μία υπέρτατη Φιλοσοφική προετοιμασία για τον Θάνατο.
Φυσικά κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως ίσως μία τέτοια πρακτική εξάσκηση γινόταν και για άλλους Λόγους. Αν αναλογιστούμε τον Ρόλο που κατείχαν οι Προφήτες του Ισραήλ και το πλήθος των πληροφοριών που κατείχαν τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως οι Αιγύπτιοι Μύστες χρησιμοποιούσαν τα εξωσωματικά ταξίδια κα ιάλλες Σαμανικές Τεχνικές για να κατορθώσουν αυτό που σήμερα αποκαλούμε «Κατασκοπεία Ψ» για χάρην του Βασιλείου. Οι Εξωσωματικές εμπειρίες συνδέονται με πνευματικές δυνατότητες όπως η Διορατικότητα και μερικοί από τους σύχρονους κάτοχους της δύναμης αυτής έχουν συνδέσει αυτή την Ψυχική δύναμη με το Αστρικό Ταξίδι.
Οι Αλχημικές παραδόσεις της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής που εξελίχθηκαν στην Αιγυπτιακή Μυστικιστική παράδοση θα συνέχιζαν την μεταλαμπάδευση αυτών των πρακτικών,που είναι
συγκαλλυμένες κάτω από στρώσεις «Υλιστικού» Συμβολισμού. Ο Carl Jung διαφώτισε τις κρυμμένες εσώτερες πτυχές της Αλχημείας υποστηρίζοντας πως η Μεγάλη Εργασία αποτελούταν από την προβολή Ασυνείδητου Υλικού προιόντος μέσα σε υλικές μεταμορφώσεις χρησιμοποιώντας εργαστηριακές ενέργειες και διαδικασίες ως ένα συμβολικό πίνακα ελέγχου σε προσωπικά ταξίδια αυτοπραγμάτωσης. Όμως ακόμη και αν περιέργαψε την παραπάνω «Ενεργή Φαντασία» ως μέθοδο Αυτο-Εξερεύνησης ο Jung μάλλον δεν γνώριζε για την ύπαρξη αυτού που αποκαλούμε Φωτεινό Ονείρεμα. Και έστω και αν είχει βιώσει το δικό του Αστρικό ταξίδι έπειτα από μία καρδιακή προσβολή το 1944 (Περίπτωση Επιθανάτιας εμπειρίας) δεν είχε συνδέσει τέτοιου είδους εμπειρίες με αυτό που προσπαθούσαν να επιτύχουν οι Αλχημιστές.
Με δεδομένες τις γνώσεις που έχουμε ως Ανθρωπότητα για τις Αρχαίες Σαμανικές Πρακτικές τις Αιγύπτου που ανέλιξαν την Επιστήμη της Αλχημείας και τις αναλογίες της Ευρωπαικής Αλχημίας σε σχέση με το Τάντρα και την Γιόγκα μπορούμε να συμπεράνουμε πως οι αλχημικές αναζητήσεις πρέπει να αφορούσαν και πέρα από την ενεργή φαντασία και τις προβαλλόμενες διαδικασίες που περιέγραψε ο Jung. Ο πραγματικός Φιλοσοφικός Χρυσός για μερικούς (ή αρκετούς) Αλχημιστές ίσως να ήταν η έλλειψη Φόβου μπροστά στον θάνατο και η αλληγορική «Αθανασία» που επιτυγχάνεται από τις αστρικές εμπειρίες του Εαυτού.
Πνεύμα & Ψυχή
H καίρια προυπόθεση για την ανάπτυξη μίας τέτοιας αστρικής ατομικής ισχύς σε διάφορες αρχαίες μα και νέες παραδόσεις ήταν όχι μονάχα η καλλιέργεια μίας Δυαδικής αντίληψης της Ψυχής και του Σώματος & του Μυαλού και του Σώματος, αλλά και η περαιτέρω υποδιαίρεση της Ψυχικής ύπαρξης σε δύο διαφορετικούς παράγοντες. Οι Παγανιστικές και οι Λαογραφικές παραδόσεις περιέγραφαν ένα πνεύμα με χαμηλή και ζωώδη συνειδητότητα που διέφερε από την δυτική αντίληψη ενός πιο ενεργού συνειδητού ψυχικού εαυτού ίσου με αυτό που στην Χριστιανική παράδοση ονομάστηκε Ψυχή. Αυτές ήταν διαφορετικές οντότητες και κάθε άλλο παρά συνώνυμες όπως συνήθως παρερμηνεύεται σήμερα από πολλούς ανθρώπους.
Εν γένει, το Θηλυκό-Ζωώδες πνεύμα θεωρούταν υπεύθυνο για τα φαινόμενα που ανήκουν σε εκείνο που ο Φρόιντ και ο Γιούνγκ αργότερα αποκάλεσαν «Ασυνείδητο» και θεωρούταν ικανό να αποχωρίζεται το σώμα κατά την διάρκεια του ύπνου. Οι Αιγύπτιοι το αποκαλούσαν ΚΑ. Για τους Ευρωπαίους Παγανιστές ήταν το Πνευματικό διπλό ή Θηλυκός Πνευματικός Οδηγός. Ο Claude Lecoutoux σε μία μελέτη του για την Ευρωπαική Παγανιστική/Σαμανική Παράδοση σχετικά με τα Αιθερικά Διπλά καταδεικνύει πως αυτός ο παράγοντας ήταν υπεύθυνος για φαινόμενα Φαντασμάτων και Πόλτεργκειστ. Ως μία αναζωογονητική δύναμη το πνεύμα ήταν σύμμαχος με την αναπνοή (εξού και το όνομα Spiritus) και συνδεόταν με το φυσικό σώμα αλλά και τα κόκκαλα με ένα άμεσο τρόπο. Αρκετά αργότερα στην Θεοσοφική παράδοση έγινε γνωστό ως «Αιθερικό Σώμα» και οι σύγχρονοι Συγγραφείς αναφέρονται σε αυτό με την ονομασία «Ενεργειακό Σώμα».
Αυτό το θηλυκό ενεργειακό πνευματικό στοιχείο ερχόταν σε αντίθεση με τοπερισσότερο συνειδητό στοχείο που σχετιζόταν με την αρσενική λογική και συνειδητή σκέψη. Αν και το Στοιχείο της «Ψυχής» ήταν ικανό να Ανέλθει μετά θάνατον ή κατά την διάρκεια εκστατικών συνθηκών, στην καθημερινή ζωή βρισκόταν «εγκλωβισμένο» στο φυσικό σώμα εν αντιθέσει με το Αιθερικό Στοιχείο. Όντως τα δύο αυτά μέρη του Εσώτερου Εαυτού απέφευγαν την άμεση επαφή. Το Στοιχείο της Ψυχής ήταν το Αιγυπτιακό BA (και ήταν ικανό για την Ανέλιξη της Ψυχής και της ένωσης με το ανυπέρβλητο AKH) και σχετίζεται με το «Αστρικό στοιχείο» του εαυτού κατά τις πεποιθήσεις της Θεοσοφίας.
Ένας τέτοιος τριμερής διαχωρισμός της γήινης ύπαρξής μας σε σώμα – ψυχή – πνεύμα φαίνεται πως ήταν μία παγκόσμια πεποίθηση που επικράτησε σε μή Ιουδαιο-Χριστιανικές Πεποιθήσεις και συστήματα. Όπως και να αποκελέσουμε αυτά τα επί μέρους ψυχικά στοιχεία, οι Σαμάνοι ανά τον Κόσμο συμπεριλαμβανουμένων και εκείνων της Μεσαιωνικής εποχής και του Σκοταδισμού ίσχυρίζονταν πως κατείχαν την δύναμη να τα ενώνουν μέσω από τεχνικές διαλογισμού και ενίοτε την χρήση ψυχοτρόπων ουσιών και να επιτύχουν την Συνειδητή απόσχιση από το Φυσικό σώμα. Και μερικά από τα πιό μυστηριώδη Αλχημικά κείμενα του 16ου και του 17ου Αιώνα περιέχουν φανερές ή κεκρυμμένες αποδείξεις πως οι ερευνητές της Αλχημειας επιχειρούσαν ακριβώς αυτά τα δύσκολα «Ταξίδια πέρα από το σώμα»
Ενεργειακά Διπλά
Ίσως η ισχυρότερη απόδειξη πως ένα κομμάτι της Αλχημείας αναζητούσε την τελειοποίηση της Εξωσωματικής εμπειρίας (Αστρικο Ταξιδι) προέρχεται από τις μαρτυρίες των σύγχρονων Αστρικών ταξιδευτών πως το κλειδί για την επίτευξη της ενεργούς Συνειδητότητας από το κοιμώμενο φυσικό σώμα είναι σην ουσία η ένωση των στοιχείων του σώματος και όχι η διαίρεσή τους.
Η ιδιαίτερη προσοχή στην επανένωση χημικών ουσιών στην Φυσική Αλχημεία θα μπορούσε να είναι η πρώτη ανάγνωση στις αλχημικές αναφορές του φαινομένου, όμως σηματοδοτεί επίσης την ιδιαίτερη σημασία που πρέπει να δοθεί στην επανένωση της Ψυχής/πνεύματος με το σώμα για την επιτυχία της αστρικής Εξερεύνησης. Ο λόγος αυτής της προσεκτικής επανένωσης δεν είναι η ασφάλεια του ατόμου όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς: Πέρα από τους υποσυνείδητους φόβους για την μόνιμη διάσπαση των στοιχείων του σώματος δεν υπάρχουν γνωστές καταγραφές αστρικών εξερευνητών που απέτυχαν να επιστρέψουν από την αστρικοί περιπλάνηση σώοι και αβλαβείς. Ο λόγος μάλλον είναι το γεγονός πως το συνειδητό κομμάτι του εαυτού ( Ψυχή ή Αστρικό Σώμα) πρέπει να παραμείνει σε επαφή με το πνευματικό/αιθερικό σώμα γιατί σε διαφορετική περίπτωση η ανάκληση ολόκληρης της εμπειρίας θα χαθεί. Αν δεν μπορείς να θυμηθείς την στιγμή που ξυπνάς/επιστρέφεις είναι στην ουσία σαν να μην «ταξίδεψες». Κατά συνέπεια είναι κρίσιμο στην σύγχρονη πρακτική της Αστρικής εμπειρίας η ανάκληση της επιστροφής του Σώματος και το «ξύπνημα».
Τέλος 1ου Μέρους | Πηγή άρθρου
