τσερνoμπιλ: Το πυρηνικό συμβάν του 1986 στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας είναι μέχρι τώρα το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ανθρώπινη ιστορία. Για την ακρίβεια και σύμφωνα με πολλές μελέτες, το τσερνoμπιλ θεωρείται ακόμα και σήμερα η πιο μεγάλη πυρηνική καταστροφή στον κόσμο, αφού είναι χειρότερη από εκείνη της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία το 2011.
Όμως ολος ο πλανήτης σήμερα μετά τα πολεμικά γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Ουκρανία, τρέμει μπροστά στη σκέψη ενός ακόμη πυρηνικού ατυχήματος που θα φέρει την ανθρωπότητα σε μεγάλο κίνδυνο. Για αυτό το λόγο σε αυτό το crypt, και ως μία υπενθύμιση για τις καταστροφικές συνέπειες των πυρηνικών που κόστισαν δεκάδες χιλιάδες ζωές, θα δούμε μερικά ανατριχιαστικά γεγονότα του πριπιάτ και του τσερνόμπιλ που ακόμη και σήμερα μας κάνουν να νιώθουμε τρόμο.
7. Τα φαντάσματα της ολικής καταστροφής
Ένας πυρηνικός φυσικός του πανεπιστημίου του Buffalo ονόματι Andrei Kharsukhov είχε μία τρομερή εμπειρια όταν βρισκόταν στο τσερνoμπιλ. Ο ίδιος ανέφερε πως άκουσε κάποιο να ζητάει βοήθεια όταν επισκέφθηκε την περιοχή το 1997. Βρισκόταν στο περίφημο σημείο μηδέν της καταστροφής του στις 7.30 το πρωί, στη σαρκοφάγο του αντιδραστήρα 4. Ο επιστήμονας ανέφερε στους ιθύνοντες πως μπορούσε να διακρίνει την φωνή ενός ανθρώπου που ούρλιαζε για βοήθεια για να σβήσει μια εστία πυρκαγιάς, και έτσι έτρεξε να το αναφέρει. Οι ειδικοί του είπαν όμως πως ήταν ο πρώτος που επισκέφθηκε το σημείο για τρία χρόνια και του υπενθύμισαν πως απαιτείται κωδικός και δακτυλικό αποτύπωμα για να καταφέρει κάποιος να μπει. Αν οποιοσδήποτε το επιχειρούσε, τότε θα χτυπούσε ο συναγερμός.
Σαν να μην έφτανε αυτό λίγο πριν την καταστροφή της 26ης Απριλίου του 1986, οι άνθρωποι που ζούσαν στην περιοχή βίωσαν κάποια πολύ παράξενα φαινόμενα. Υπήρξαν μάλιστα αναφορές από εργαζόμενους στους πυρηνικούς αντιδραστήρες που έλεγαν πως έβλεπαν ένα τεράστιο μαύρο πλάσμα που έμοιαζε με πτηνό με τεράστια φτερά και κόκκινα μάτια. Αυτό το απόκοσμο πλάσμα ονομάστηκε το “μαύρο πτηνό” του τσερνoμπιλ. Όσοι το είδαν υπέφεραν στη συνέχεια από τρομερούς εφιάλτες που χειροτέρευαν ώς την ημέρα του δυστυχήματος. Πολλοί συσχετίζουν τις αναφορές του τσερνoμπιλ με το μόθμαν – ένα απόκοσμο παρόμοιο πλάσμα που είχαν δει αρκετοί στην Δυτική βιρτζίνια λίγο πριν τις 15 Δεκεμβρίου του 1967 – όταν η γέφυρα silver bridge κατέρρευσε και παρέσυρε στο χαμό 46 ανθρώπους.
6. Οι σκιές των κατοίκων που έφυγαν
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα απεφευγαν να επισκεφθούν σημεία πυρηνικής καταστροφής όπως το τσερνoμπιλ. Όμως υπήρξαν άνθρωποι από την Λευκορωσία ή ακόμα και την Γερμανία που ήταν καλλιτέχνες graffiti και αγνόησαν τα επίπεδα ραδιενέργειας. Έτσι εισχώρησαν στην περιοχή εκκένωσης με τα σπρέι τους και σχεδίασαν τα απόκοσμα σχέδιά τους στην ευρύτερη πόλη του pripyat.
Εκεί υπάρχουν αυτά τα δραματικά σχέδια που απεικονίζουν τους κατοίκους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή μία μέρα μετά το ατύχημα, στις 27 Απριλίου, χωρίς να επιστρέψουν ποτέ. Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως αυτές οι σιλουέτες μοιάζουν πολύ με τις πυρηνικές σκιές που άφησαν τα θύματα που προέκυψαν από τις ατομικές βόμβες των Χιροσίμα και Ναγκασάκι.
5. Το σαπισμένο Λούνα παρκ του Πριπιάτ
Πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν πως το λούνα παρκ του Πριπιάτ δεν είχε ολοκληρωθεί στις 26 Απριλίου του 1986, και άρα δεν ξεκίνησε ποτέ επίσημα την λειτουργία του για το κοινό. Αυτό θα συνέβαινε στις αρχές εκείνου του Μαίου. Πλέον το πάρκο αποτελεί ένα σαπισμένο μνημείο της καταστροφής του τσερνoμπιλ και μία τρομερή υπενθύμιση για το τι μπορεί να συμβεί σε ελάχιστα λεπτά.
Σήμερα το πάρκο αναψυχής θυμίζει μία ζωή και χαρούμενες δραστηριότητες που οι κάτοικοι δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να βιώσουν. Τα συγκρουόμενα βρίσκονται ακίνητα, η ρόδα παγωμένη στο ίδιο σημείο, με τα χρώματά τους να ξεθωριάσουν στο πέρασμα των χρόνων.
4. Το “ματωμένο” δάσος
Έχουν περάσει πάνω από 35 χρόνια από την πυρηνική καταστροφή στον αντιδραστήρα 4 του τσερνoμπιλ, και έστω αν η άγρια ζωή δυναμώνει συνεχώς, η χλωρίδα και η πανίδα αποκαλύπτουν τα σημάδια της ραδιενέργειας. Σύμφωνα με μελέτη που ξεκίνησε το 1991, οι οργανισμοί που είναι υπεύθυνοι για την αποσύνθεση και την αναζωογόνηση της οργανικής ζωής στο οικοσύστημα (όπως έντομα, μύκητες και μικρόβια), δείχνουν σημάδια ραδιενεργής μόλυνσης. Ένα από τα πλέον γνωστά φαινόμενα είναι το ματωμένο κόκκινο δάσος, που είναι μία δασική έκταση όπου όλα τα πεύκα απέκτησαν ένα κόκκινο χρώμα μετά το ατύχημα, και στην συνέχεια πέθαναν.
Το στενάχωρο στο φαινόμενο του ματωμένου δάσους είναι το γεγονός πως ακόμα και είκοσι χρόνια μετά τα δέντρα δεν έδειχναν σημάδια αποσύνθεσης, ενώ δέντρα άλλων περιοχών μετατράπηκαν σε σκόνη το πολύ δέκα χρόνια μετά την πτώση τους στο έδαφος. Οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν αποκάλυψαν πως η έκθεση στην ραδιενέργεια είχε τρομερό αντίκτυπο στην προσπάθεια του οικοσυστήματος να ανανεωθεί.
3. Οι στενάχωρες αλλά τρομακτικές κούκλες του Πριπιάτ
Πολλές ταινίες τρόμου χρησιμοποιούν τις κούκλες για να προκαλέσουν το αίσθημα του φόβου, και αυτό συμβαίνει γιατί οι κούκλες διαθέτουν τρομακτική όψη, ειδικά όταν βρίσκονται σε ένα εγκαταλελειμμένο περιβάλλον και σε κοιτούν με τα άψυχα μάτια τους. Κάπως έτσι οι κούκλες του πριπιάτ δείχνουν την τρομερή πραγματικότητα της τραγωδίας που συνέβη εκεί. Οι 49.000 κάτοικοι του πριπιάτ που έφυγαν από την περιοχή στις 27 απριλίου εκείνης της χρονιάς είχαν πληροφορηθεί πως θα έφευγαν μόνο προσωρινά. Έτσι άφησαν τα πάντα πίσω τους, και τα παιδιά εγκατέλειψαν τα παιχνίδια τους.
Τα περισσότερα έμειναν στην τελευταία θέση του παιχνιδιού. Τα κορίτσια της περιοχής άφησαν τις κούκλες τους στα δωμάτιά τους, στα σχολεία, στα νοσοκομεία και τα θεραπευτήρια. Αυτές οι κούκλες πλέον κείτονται παγωμένες σε ραδιενεργά δωμάτια και η εμφάνισή τους είναι τρομακτική. Βέβαια η θέση τους έχει τοποθετηθεί πολλές φορές για φωτογράφηση από τουρίστες του “σκοτεινού τουρισμού” όπως αποκαλείται. Έτσι οι κούκλες σε πολλές περιπτώσεις τοποθετήθηκαν σε παράθυρα, βρέθηκαν να φοράνε ασφυξιογόνες μάσκες, ξαπλωμένες σε κρεβάτια με λουλούδια, κάνοντας ακόμα πιο απόκοσμη την περιοχή.
2 Οι Stalkers του τσερνoμπιλ
Οι αποκαλούμενοι Stalkers του τσερνoμπιλ είναι μία παράξενη υποκουλτούρα. Πρόκειται για ανθρώπους που γεννήθηκαν στην περιοχή και ζουν στα περίχωρα. Είναι οι άνθρωποι που μπαίνουν στην ραδιενεργή ζώνη παράνομα – κυρίως λόγω της μακάβριας περιέργειάς τους.
Το φαινόμενο έγινε ευρύτερα γνωστό το 2007 όταν Ουκρανοί προγραμματιστές και developers δημιούργησαν το μεταποκαλυπτικό βιντεοπαιχνίδι πρώτου προσώπου με τίτλο S.T.A.L.K.E.R. που διαδραματίζεται σε μία αποκλεισμένη ζώνη γύρω από το τσερνoμπιλ και το πριπιάτ. Οι δημιουργοί του παιχνιδιού ανέφεραν πως το έφτιαξαν για να μάθει ο κόσμος περισσότερα για το Τσερνόμπιλ και έφερε εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο.
1. Το νοσοκομείο του χάους
Ψηλά στην οροφή του νοσοκομείου του Πριπιάτ βρίσκεται μία πινακίδα που ειρωνικά θυμίζει την κατάσταση λίγο πριν την καταστροφή. “Η Υγεία του έθνους – ο πλούτος της χώρας”. Το νοσοκομείο Pripyat είχε 410 κρεβάτια με διάφορες κλινικές και εξωτερικές εγκαταστάσεις να συνδέονται δημιουργώντας ένα μεγάλο ιατρικό σύμπλεγμα. Διέθετε κάθε είδους κλινική και ακόμη και νεκροτομείο.
Ήταν λες και η πόλη προετοιμαζόταν για κάτι επείγον χωρίς να το γνωρίζει. Το νοσοκομείο συνήθως είχε αρκετούς ασθενείς, όμως μετά το πυρηνικό ατύχημα του αντιδραστήρα 4 εκεί νοσηλεύτηκαν 237 εργαζόμενοι του αντιδραστήρα, αλλά και αρκετοί πυροσβέστες ή στρατιώτες με τρομερές δηλητηριάσεις από την ραδιενέργεια. Πολλοί δεν βγήκαν ποτέ ζωντανοί.
Σύμφωνα με μία αναφορά του Παγκόσμιου οργανισμού υγείας που πραγματοποιήθηκε το 2006, 28 πυροσβέστες αλλά και διασώστες έχασαν τη ζωή τους μέσα σε τρεις μήνες. Τα ρούχα των ασθενών ήταν τόσο ραδιενεργά που μεταφέρθηκαν στο υπόγειο του νοσοκομείου όπου και παραμένουν μέχρι και σήμερα.
Τα έγγραφα και ο ιατρικός εξοπλισμός κείτονται μέσα στο χάος και το υπόγειο είναι η πιο ραδιενεργή περιοχή της πόλης. Φυσικά μέχρι και σήμερα πολλοί πιστεύουν πως το νοσοκομείο είναι στοιχειωμένο αφού λέγεται πως έχουν καταγραφεί σε οπτικό υλικό από κάμερες παρακολούθησης σκιερές φιγούρες να κινούνται μέσα στα δωμάτια του νοσοκομείου. Φυσικά μέχρι και πριν από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, το πριπιάτ και το τσερνόμπιλ ήταν στους κορυφαίους προορισμούς του αποκαλούμενου “σκοτεινού τουρισμού” που αποτελείται από τόπους γεμάτους ανθρώπινο πόνο, δυστυχία, ή σκοτεινές ιστορίες που σχετίζονται με το ανεξήγητο.
