Ο Mike Marcum, ένας ερασιτέχνης εφευρέτης από το Στάνμπερι του Μιζούρι, χωρίς επίσημη επιστημονική κατάρτιση αλλά με φυσική κλίση στα ηλεκτρονικά, αφιέρωσε τη ζωή του στην κατασκευή ενός μηχανήματος που πιστεύει ότι μπορεί να ταξιδέψει στο χρόνο. Η ιστορία του, γεμάτη με παράδοξα πειράματα, νομικές περιπέτειες και μια αναζήτηση για την κατανόηση του χωροχρόνου, αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά μυστήρια στην ιστορία των ανεξήγητων φαινομένων.
Το Πρώτο Πρωτότυπο: Η Απρόσμενη Δίνη
Ο Mike Marcum, τότε μόλις 21 ετών, άρχισε να πειραματίζεται στην πίσω αυλή του σπιτιού του, η οποία έμοιαζε με «νεκροταφείο οικιακών συσκευών». Το αρχικό του έργο ήταν μια τροποποιημένη «σκάλα του Ιακώβ» – μια συσκευή που παράγει αναρριχώμενα ηλεκτρικά τόξα μεταξύ δύο μεταλλικών ράβδων. Για να λειτουργήσει μια τέτοια συσκευή, απαιτείται μια τροφοδοσία υψηλής τάσης, συνήθως δεκάδων χιλιάδων βολτ.
Δεδομένου ότι η τυπική οικιακή τάση στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 120 ή 240 βολτ, ο Mike Marcum χρειάστηκε να κατασκευάσει τον δικό του μετασχηματιστή. Έκατσε και τύλιξε σύρμα, με περίπου 400 σπείρες, ανεβάζοντας την τάση από 12 βολτ σε 20.000 βολτ. Για αγωγούς χρησιμοποίησε ακόμη και συρμάτινες κρεμάστρες.
Η ιδέα του Μάικ ήταν να χρησιμοποιήσει εκπομπούς λέιζερ από CD players για να θερμάνει τον αέρα γύρω από τους αγωγούς, μειώνοντας την αντίσταση και επιτρέποντας στο ηλεκτρικό τόξο να ανάψει μόνο του. Ωστόσο, όταν ενεργοποίησε τη συσκευή, δεν υπήρξε κανένας σπινθήρας. Αντ’ αυτού, εμφανίστηκε μια «σφαίρα παραμορφωμένου αέρα», μια δίνη διαμέτρου περίπου 8 ιντσών, που έμοιαζε με κυματισμούς πάνω από μια φωτιά ή με ένα κυματιστό αντικατοπτρισμό στον αυτοκινητόδρομο μια ζεστή μέρα. Αυτό ήταν εντελώς απροσδόκητο.
Άγνωστο για τη φύση ή την επικινδυνότητά της δίνης, ο Μάικ πέταξε μια βίδα από λαμαρίνα μέσα στο πεδίο. Η βίδα εξαφανίστηκε και, μετά από ένα δευτερόλεπτο περίπου, επανεμφανίστηκε κυλώντας στο έδαφος περίπου 2 πόδια μακριά από τη συσκευή. Ο Μάικ επανέλαβε το πείραμα πολλές φορές με το ίδιο αποτέλεσμα. Αρχικά, ο Μάικ σκέφτηκε ότι είχε εφεύρει μια συσκευή τηλεμεταφοράς. Ωστόσο, μετά από περαιτέρω δοκιμές, άρχισε να υποψιάζεται ότι η μηχανή του μπορεί να έστελνε αντικείμενα μερικά δευτερόλεπτα στο μέλλον.
Το πρωτότυπο, ύψους περίπου 18 ιντσών, τελικά υπερφορτώθηκε, καταστρέφοντας τα λέιζερ και τα εξαρτήματα. Παρά την καταστροφή, ο Mike Marcum ήταν πεπεισμένος ότι είχε ανακαλύψει κάτι σημαντικό και αποφάσισε να ανακατασκευάσει τη μηχανή σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.
Η Δεύτερη Έκδοση: Η Μαύρη Αγορά και η Εξαφάνιση
Για να κατασκευάσει τη νέα έκδοση, ύψους 8 ποδιών, ο Μάικ χρειαζόταν πολύ περισσότερη ισχύ. Ο αρχικός του μετασχηματιστής είχε καεί μετά από λίγα λεπτά, και τώρα χρειαζόταν μετασχηματιστές ικανούς να χειριστούν 50.000 βολτ ή περισσότερα χωρίς να καταπονούνται. Αυτού του είδους οι μετασχηματιστές βρίσκονται συνήθως σε στύλους ηλεκτρικού ρεύματος, είναι ακριβοί και δύσκολο να αποκτηθούν.
Έχοντας μια «κακή ιδέα», ο Μάικ έκλεψε έξι βιομηχανικούς μετασχηματιστές από έναν υποσταθμό ηλεκτρικής ενέργειας στην Κινγκ Σίτι του Μιζούρι, με τη βοήθεια φίλων και φορτηγών, μέρα μεσημέρι. Αυτοί οι μετασχηματιστές είχαν χωρητικότητα από 12.000 έως 76.000 βολτ ο καθένας.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Μάικ είχε τη νέα του μηχανή έτοιμη. Οι κρεμάστρες αντικαταστάθηκαν από μεταλλικές ράβδους μήκους 4 ποδιών και μισής ίντσας. Όταν την ενεργοποίησε, υπήρξε ένας δυνατός κρότος, ένας σπινθήρας και μετά ολόκληρο το σπίτι του και η πόλη σκοτείνιασαν. Ο Μάικ είχε προκαλέσει διακοπή ρεύματος σε όλη την πόλη. Μετά από αρκετό «μάστορεμα», ο Μάικ κατάφερε να λειτουργήσει τη μηχανή χωρίς να προκαλεί διακοπές ρεύματος.
Η νέα μηχανή δημιούργησε ένα ενεργειακό πεδίο ή δίνη, πλάτους μερικών ποδιών. Ωστόσο, αυτή τη φορά, τα αντικείμενα που έριχνε μέσα δεν επανεμφανίζονταν καθόλου. Απλώς εξαφανίζονταν. Ένα απόγευμα, ο Μάικ και οι φίλοι του έριξαν μικρά αντικείμενα, και στη συνέχεια αποφάσισαν να δοκιμάσουν κάτι μεγαλύτερο. Ένας καναπές (και η γάτα του Μάικ που βρισκόταν πάνω του) μπήκαν στη δίνη και εξαφανίστηκαν.
Αυτή η δραστηριότητα, σε συνδυασμό με τις αναφορές των γειτόνων για περίεργα συμβάντα και τις αναφορές της εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας για κλεμμένο εξοπλισμό, οδήγησε στη σύλληψη του Μάικ. Καταδικάστηκε σε 60 ημέρες φυλάκισης και 5 χρόνια αναστολή για κλοπή μετασχηματιστών και ρεύματος. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο Mike Marcum συνέχισε να σκέφτεται τρόπους να βελτιώσει τη μηχανή του, αλλά όταν αποφυλακίστηκε, είχε χάσει το σπίτι και τη δουλειά του, και ήταν παρίας στην πόλη του.
Η Τρίτη Έκδοση: Επιστροφή με Υποστήριξη και Προβλέψιμες Μετατοπίσεις
Η ιστορία του Mike Marcum, με τίτλους όπως «Άνθρωπος στο Κάνσας Σίτι προσπαθεί να κατασκευάσει χρονομηχάνημα σε βεράντα», τράβηξε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και, κυρίως, του ραδιοφωνικού παραγωγού Αρτ Μπελ της εκπομπής Coast to Coast AM. Ο Αρτ Μπελ, με τη δική του εκτεταμένη γνώση σε θέματα ηλεκτρονικών και φυσικής, διέκρινε την αξιοπιστία του Μάικ. Εκατομμύρια άνθρωποι άκουσαν τη συνέντευξη, και σύντομα ο Μάικ άρχισε να λαμβάνει προσφορές για δωρεές χρημάτων, εξοπλισμού και πρόσβασης σε περισσότερη ενέργεια.
Ο Μάικ συνεργάστηκε με αρκετούς φυσικούς που τον βοήθησαν να αναπτύξει έναν μηχανισμό με περιστρεφόμενους μαγνήτες, ο οποίος θα έκανε τη μηχανή πιο ελεγχόμενη. Αυτή η προσέγγιση αντικατέστησε τη χρήση λέιζερ για τη θέρμανση του αέρα, χρησιμοποιώντας τα μαγνητικά πεδία για να δημιουργήσει αυτό που ονόμασε «πλάσμα-ανεμοστρόβιλο». Η νέα μηχανή, ύψους περίπου 15 ποδιών, κατασκευάστηκε σε μια αποθήκη στο Όβερλαντ Παρκ του Κάνσας. Λειτουργούσε με εκπληκτικά 3 εκατομμύρια βολτ, μια τεράστια ποσότητα ισχύος που τροφοδοτούνταν από το ηλεκτρικό δίκτυο και συμπληρωνόταν από γεννήτριες.
Οι επιστήμονες που συμβουλεύτηκε ο Mike Marcum επιβεβαίωσαν ότι, αν ένα θεωρητικό χρονομηχάνημα μπορούσε να κατασκευαστεί, θα γινόταν με υψηλή τάση και μαγνητισμό, συμβατό με τις εξισώσεις του Αϊνστάιν που επιτρέπουν το ταξίδι στο χρόνο. Ο Μάικ υποστήριξε ότι χρησιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητισμό, ο οποίος είναι 10^30 φορές ισχυρότερος από τη βαρύτητα, επιτρέποντάς του να επιτύχει διαστολή του χρόνου χωρίς την ανάγκη μιας μαύρης τρύπας.
Με τη νέα μηχανή, ο Mike Marcum άρχισε να στέλνει αντικείμενα μέσω της δίνης. Αρχικά, μικρά αντικείμενα όπως κομμάτια ξύλου, μπάλες του μπέιζμπολ, και στη συνέχεια μικρά ζώα όπως ποντίκια, χάμστερ και ινδικά χοιρίδια (χωρίς γάτες αυτή τη φορά). Αυτή τη φορά, τα αντικείμενα επανεμφανίζονταν μετά από περίπου 2 λεπτά. Το πιο ενδιαφέρον ήταν ότι η θέση επανεμφάνισης ήταν μεταξύ 50 και 150 γιάρδες ανατολικά ή δυτικά της μηχανής, ποτέ βόρεια ή νότια. Ο Mike Marcum υπέθεσε ότι αυτό μπορεί να είχε σχέση με την περιστροφή της Γης ή το μαγνητικό της πεδίο. Μετά από περίπου 200 επιτυχημένες δοκιμές, ο Μάικ διαπίστωσε ότι με τη ρύθμιση της τάσης και της ταχύτητας των μαγνητών μπορούσε να προβλέψει με αρκετή ακρίβεια πού θα κατέληγε ένα αντικείμενο και πόσο χρόνο θα χρειαζόταν για να επανεμφανιστεί. Όλες αυτές οι δοκιμές έγιναν μάρτυρες από περίπου 15 άτομα που είχαν συνεισφέρει στο έργο.
Το Προσωπικό Ταξίδι του Μάικ και οι Επιπτώσεις
Το αποκορύφωμα των πειραμάτων ήταν όταν ο Mike Marcum αποφάσισε να δοκιμάσει τη μηχανή στον εαυτό του. Στάθηκε μπροστά στη δίνη, πήρε μια βαθιά ανάσα και πήδηξε. Υπήρξε μια λάμψη φωτός και ο Μάικ εξαφανίστηκε.
Όταν ο Μάικ συνήλθε, βρισκόταν στη μέση ενός αγρού με τον χειρότερο πονοκέφαλο που είχε ποτέ, και το πιο ανησυχητικό, δεν θυμόταν πώς έφτασε εκεί, ούτε καν το όνομά του. Μετά από κάποιο διάστημα, η μνήμη του άρχισε να επανέρχεται. Βρέθηκε στο Φέρφιλντ του Οχάιο, ένα προάστιο του Σινσινάτι, το οποίο είναι 800 μίλια ανατολικά της αποθήκης στο Κάνσας. Εκεί, σε ένα καταφύγιο αστέγων, βρήκε μια εφημερίδα και συνειδητοποίησε ότι είχε ταξιδέψει δύο χρόνια στο μέλλον.
Αφού έκανε κάποιες περιστασιακές δουλειές για να συγκεντρώσει χρήματα, ο Mike Marcum πήρε ένα λεωφορείο πίσω στην αποθήκη του. Προς μεγάλη του απογοήτευση, η αποθήκη ήταν εντελώς άδεια. Η μηχανή, όλα τα βίντεο των δοκιμών, οι σημειώσεις του και κάθε κομμάτι τεκμηρίωσης είχαν εξαφανιστεί. Ο Μάικ υπέθεσε ότι μπορεί να ήταν οι «Άνδρες με τα Μαύρα» ή απλώς ο ιδιοκτήτης της αποθήκης που, νομίζοντας ότι είχε φύγει, πούλησε ή πέταξε τον εξοπλισμό.
Παρόλο που είχε χάσει τα πάντα, ο Mike Marcum ήταν βέβαιος ότι μπορούσε να αναδημιουργήσει το 90-95% της μηχανής, αλλά εκτίμησε ότι ο εξοπλισμός στην αποθήκη άξιζε μερικά εκατομμύρια δολάρια και χρειαζόταν πολλά χρήματα για να ξεκινήσει ξανά. Είχε επίσης κενά μνήμης και δεν θυμόταν τη λίστα των υποστηρικτών του.
Συνεχής Έρευνα και Μελλοντικά Σχέδια
Σε μια τρίτη εμφάνιση στο Coast to Coast, ο Μάικ ενημέρωσε τον Αρτ Μπελ για όλα όσα είχαν συμβεί. Και πάλι, το κοινό ήταν πρόθυμο να τον βοηθήσει, προτείνοντας GoFundMe και συμφωνίες για βιβλία. Ο Μάικ εξέφρασε επίσης τις ανησυχίες του για τη συνεργασία με κυβερνητικούς φορείς όπως η DARPA, φοβούμενος ότι θα προσπαθούσαν να στρατιωτικοποιήσουν την εφεύρεσή του.
Ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Μάικ ήταν ότι κανένα μεταλλικό αντικείμενο δεν μπορούσε να περάσει απρόβλεπτα από τη δίνη. Μερικές φορές εξαφανίζονταν, ενώ άλλες φορές εξερρηγνύονταν σε μια βροχή σπινθήρων. Μετά από δοκιμές, ανακάλυψε ότι αν ένας μεταλλικός σωλήνας κατασκευαζόταν με συγκεκριμένο τρόπο, θα λειτουργούσε ως κλωβός Φαραντέι, επιτρέποντάς του να περάσει από την πύλη άθικτος, μαζί με οτιδήποτε περιείχε, συμπεριλαμβανομένων μεταλλικών αντικειμένων. Αυτό ήταν ζωτικής σημασίας για να μπορεί να φέρει μαζί του πράγματα όπως σημειώσεις, φωτογραφίες ή χρήματα, σε περίπτωση που έχανε ξανά τη μνήμη του.
Ο Μάικ συνέχισε να τεκμηριώνει το έργο του και να χτίζει ένα μεγάλο διαδικτυακό κοινό. Μια μέρα, δημοσίευσε ότι ήταν έτοιμος να περάσει ξανά, αυτή τη φορά μέσα στον μεταλλικό σωλήνα και με το κινητό του τηλέφωνο. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον άκουσε κανείς.
Η ιστορία του Μάικ Μάρκαμ είναι επίσης σημαντική για την αντιμετώπιση ενός κοινού προβλήματος στις ιστορίες ταξιδιού στο χρόνο: το ζήτημα του χώρου. Η Γη κινείται συνεχώς—περιστρέφεται, περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, το ηλιακό μας σύστημα κινείται στον γαλαξία, και ο γαλαξίας μας κινείται στο διάστημα. Αν κάποιος ταξίδευε απλώς στο χρόνο χωρίς να μετακινηθεί στον χώρο, θα κατέληγε στο κενό του διαστήματος. Ο Μάικ Μάρκαμ ισχυρίζεται ότι η μηχανή του παραμένει σε συγχρονισμό με το βαρυτικό κέντρο της Γης, επιτρέποντάς του να κινείται όχι μόνο μέσα στο χρόνο αλλά και μέσα στο χώρο.
Παρόλο που υπήρξαν πολλές ιστορίες και φήμες γύρω από τον Μάικ (όπως ότι έστειλε μια γάτα μέσα στην πύλη, ή ότι πνίγηκε το 1930 μέσα σε ένα μεταλλικό βαρέλι), ο ίδιος ο Μάικ έχει απομυθοποιήσει πολλές από αυτές, επιβεβαιώνοντας ότι το μόνο που πήγε μέσα ήταν ο καναπές και η γάτα δεν πήγε ποτέ, και ότι η ιστορία του 1930 δεν συνέβη. Επίσης, ο Μάικ δεν είναι νεκρός, όπως είχε κυκλοφορήσει μια φήμη. Αντίθετα, φαίνεται ότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στον τομέα της τεχνολογίας.
Οι επιστήμονες που εξέτασαν τις θεωρίες του Μάικ, ενώ δεν πίστευαν ότι μπορούσε πραγματικά να φτιάξει ένα χρονομηχάνημα, δήλωσαν ότι αν ένα θεωρητικό χρονομηχάνημα μπορούσε να κατασκευαστεί, θα γινόταν με υψηλή τάση και μαγνητισμό, κάτι που υποδηλώνει ότι η τεχνολογία του Μάικ ήταν σε «σωστό δρόμο». Ο Νίκολα Τέσλα είχε επίσης πιστέψει ότι θα μπορούσε να δει μέσα στο χρόνο χρησιμοποιώντας ηλεκτρομαγνητισμό, και ο Αϊνστάιν απέδειξε ότι το ταξίδι στο χρόνο είναι δυνατό με τη βαρύτητα. Ο Μάικ πιστεύει ότι το ηλεκτρομαγνητισμό, ως μια δύναμη απείρως ισχυρότερη από τη βαρύτητα, του επιτρέπει να «διαστέλλει» το χρόνο χωρίς να χρειάζεται μια μαύρη τρύπα.
Η ιστορία του Μάικ Μάρκαμ συνεχίζει να συναρπάζει, και όπως αναφέρθηκε στο βίντεο, «ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους ανθρώπους σαν τον Μάικ Μάρκαμ, γιατί όταν εφευρεθεί το ταξίδι στο χρόνο, και πιστεύω ότι κάποια μέρα θα εφευρεθεί, θα εφευρεθεί από έναν τρελό». Η αναζήτηση του Μάικ, ανεξάρτητα από το αν οι ισχυρισμοί του είναι αληθινοί, υπογραμμίζει την ανθρώπινη περιέργεια και την αδιάκοπη προσπάθεια να ξεκλειδώσουμε τα μυστήρια του σύμπαντος.
